พ.ศ. 2414 ขณะที่ชาวบ้านเมืองแสน (ชื่อเดิมของ อ.พนมไพร) พากันไปคล้องช้างบริเวณฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง นครจำปาสัก คล้องได้ช้างพังเผือกเชือกหนึ่ง ต้องลักษณะงดงาม จึงได้น้อมเกล้าฯถวาย ร.4 พระราชทานนามว่า " พระเศวตสุวรรณาภาพรรณ "
อำเภอพนมไพรเคยเป็นดินแดนที่ได้ชื่อว่ามีช้างเผือกมาก จากคำบอกเล่านั้นกล่าวกันว่าอาชีพดั้งเดิมของบรรพบุรุษคือการทำนาและเลี้ยงช้าง โดยเสร็จจากฤดูการทำนา ชาวเมืองแสนจะข้ามโขงไปคล้องช้าง เพื่อนำมาใช้งานซึ่งใช้ทั้งไถ่นาและเป็นพาหนะ ในการคล้องช้างนั้นเคยคล้องได้ช้างเผือกหลายเชือก จนกล่าวกันว่าเมืองแสนคือดินแดนช้างเผือก หรือเมืองแสนล้านช้างเพราะมีช้างมาก คำบอดเล่าแห่งความเป็นดินแดนช้างเผือกนับเป็นความภาคภูมิใจของชาวอำเภอพนมไพรในปัจจุบันเป็นอย่างยิ่ง
มีวาทกรรมเล่าขานกึ่งเปรียบเทียบไว้นานมาแล้วว่า
ล้านนา อุดมด้วยทุ่งนา ป่าเขา
ล้าช้าง อุดมด้วยช้าง --