ทอฟฟี่จะไปเที่ยวห้าง

วันอาทิตย์ วันแห่งครอบครัว ผู้เขียนได้ถามความเห็นสมาชิกครอบครัวว่าอยากจะให้พาไปเที่ยวไหนกันบ้าง พอถามน้องปอว่าอยากจะให้พ่อพาไปเที่ยวที่ไหน คุณแม่บ้านเสนอความเห็นทันทีทันใดว่า

"ไปตลาดน้ำสักแห่งมั๊ย" เป็นสถานที่ที่เธอชอบไปมากและไปบ่อยที่สุดเพราะได้เดินดูของกินต่างๆซื้อผลไม้ กับข้าวที่อยากกินหรือเคยเห้นออกทีวี

ที่จริงน้องปอบอกไม่อยากไปไหนไกลนัก อาจเป็นเพราะอยู่กำแพงแสนก็อยู่กับธรรมชาติอยู่แล้ว ต้นไม้ใหญ่เขียวครึ้มให้ร่มเงาตลอดทั้งวันและพอได้หยุดกลับบ้านก็อยากจะตื่นสายๆ อยู่เงียบๆในห้องคนเดียวบ้าง หลังจากนั้นช่วงบ่ายค่อยไปเดินห้างตามประสาวัยรุ่น

"อยากไปหาหนังดีวีดีดูสักเรื่อง" น้องปอตอบหลังนิ่งคิดอยู่สักพัก

"งั้นไปตลาดคลองถมในห้าง ราคาถูก"ผู้เขียนแนะนำ

"ดีเหมือนกันนะพ่อก็ว่าจะซื้อเครื่องสังฆทานเล็กๆ ไว้ใส่บาตร แวะซุปเปอร์ด้วย"

ระหว่างที่ชวนกันอยู่นั้น เจ้าทอฟฟี่ก็วิ่งพันแข้งพันขาไปมาวุ่นวายไม่หยุด ยกสองขาตะกาย และงับเข้าที่ชายกางเกงแทบขาด ประมาณว่าอยากไปด้วย ดังนั้นก่อนออกจากบ้านจึงต้องปลอบกันยกใหญ่ เหมือนทุกๆครั้งที่จะออกจากบ้าน

ภาพทอฟฟี่กำลังโชว์ยืนสองขากับพี่ปอ ที่หลอกล่อจะให้กินน้ำแข็งด้วยความสนุกสนาน...

ภาพนี้เหมือนจะบอกพี่ปอว่าจะไปไหนผมก็อยากจะไปด้วยครับ...

ภาพทอฟฟี่เกาะชายเสื้อไม่ยอมห่าง ลักษณะนี้คล้ายกันเวลาอยากไปเที่ยวด้วย....

สำหรับผู้เขียนไม่ลืมหรอกว่า ทอฟฟี่ก็คือหนึ่งในครอบครัว เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือแม้แต่ไปซื้อกับข้าวใกล้ๆบ้าน ผู้เขียนก็พยายามเอาขึ้นรถไปด้วย จึงไม่แปลกเลยที่ทุกครั้งที่ผู้เขียนหยิบกุญแจรถยนต์เมื่อไหร่ เจ้าทอฟฟี่จะทำท่าอย่างที่เห็นในภาพ

แต่บางครั้งก็ไม่สามารถพาไปเที่ยวได้ทุกที่ เช่นไปซื้อของกินของใช้ในห้างสรรพสินค้า หรือไปที่ที่ต้องรอนานๆ จึงต้องปลอบใจกัน พุดคุยกันเหมือนวันที่ต้องไปทำงาน

“ทอฟฟี่ต้องอยู่บ้านนะ เฝ้าบ้านนะครับ นะคร้าบบบ..เดี่ยวซื้อขนมมาฝาก นะคร้าบ... ” ประมาณนี้ต้องปลอบเหมือนเด็กๆเลยทีเดียว

ทอฟฟี่ก็ได้แต่ยืนมองด้วยสายตาระห้อยอยู่ภายในบ้าน หลังพวกเราออกจากบ้านไป

เราเองก็ได้แต่สงสาร แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มากไปกว่านี้

..........

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวของทอฟฟี่

[คุณมะเดื่อ]

น่ารักจ้ะ

คุณพิชัยสบายดีนะจ๊ะ