เรื่องเล่าของบือเค

“อีกแล้วเหรอ” คือความคิดแรกที่วาบขึ้นในหัว ก่อนการเดินลับหายไปจากสายตาของผู้ช่วยเหลือคนไข้แผนกสูตินารีเวชกรรม

คำพูดของเธอก้องอยู่ในความคิด “มีเด็กถูกทิ้งอีกแล้วนะ นอนอยู่ที่วอร์ด” “เคสนี้ไม่เหมือนคราวก่อนเพราะเด็กไม่มีรูก้น โรงพยาบาลเรารีเฟอร์ไปผ่าตัด ตอนแรกมีป้าเด็กไปเฝ้า วันที่จะรับกลับมา ป้าหนีกลับบ้านก่อน พ่อแม่ก็ไม่เห็นมา ได้ข่าวบ้านอยู่ฝั่งพม่าโน้นแหละ”

“บือเค” แปลเป็นไทยคือ ข้าวโพด หรือข้าวป้าง(ภาษาถิ่น) ชื่อเจ้าเด็กชายตัวน้อยผู้อาภัพที่แม่ ๆ พยาบาลและผู้ช่วยเหลือคนไข้ตั้งให้เพราะเกิดในช่วงฤดูกาลเพาะปลูกข้าวโพด บือเคเกิดเมื่อวันที่ 15 มิถุนายน 2559 ที่หมู่บ้านไมอานะ เขตประเทศเมียนมาร์ เป็นบุตรของนางมะเตงละ กับนายอูดาไช (ตามข้อมูลผู้ป่วยของโรงพยาบาล) หลังคลอดพ่อแม่สังเกตว่าบือเคไม่มีรูทวารหนัก จึงให้ญาติพาข้ามฝั่งมาเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลอุ้มผาง ซึ่งได้ส่งต่อไปรับการผ่าตัดให้ขับถ่ายออกมาทางช่องท้องที่โรงพยาบาลแม่สอด วันที่ 24 มิถุนายนบือเคกลับมานอนพักเป็นผู้ป่วยในแผนกสูตินารีเวชกรรม โรงพยาบาลอุ้มผาง

ด้วยความที่ไม่มีพ่อแม่หรือญาติมาดูแลเจ้าตัวน้อย บือเคจึงกลายเป็นลูกของพยาบาลเวรและพี่ ๆ ป้า ๆ ผู้ช่วยเหลือคนไข้ ลามไปถึงคุณพ่อเตียงข้าง ๆ ที่คอยผลัดกันป้อนนม อาบน้ำ ทำแผล บางวันที่คนทั้งฝ่ายวุ่นวายกับคนไข้ บือเคจะถูกเข็นขึ้นมาเลี้ยงที่ชั้นสาม โดยเจ้าหน้าที่คลินิกกฎหมายและฝ่ายจิตเวช ทุกคนรักและเอ็นดูเพราะเจ้าตัวน้อยไม่ค่อยงอแง กินแล้วนอน จนมีคนพูดว่า บือเคเจียมเนื้อเจียมตัว แค่อาทิตย์เดียวผ่านไป บือเคดูอ้วนท้วนสมบูรณ์ขึ้นมาก

กระบวนการเพื่อจัดการเรื่องราวของบือเค ไม่อาจเริ่มต้นจากการแจ้งเกิดได้เหมือนเคสก่อน ๆ เพราะเกิดนอกประเทศ ขณะที่แม่ ๆ พยาบาลแจ้งว่ากำลังพยายามติดต่อพ่อแม่ของบือเคให้ได้

4 กรกฎาคม 2559 ก่อนการตัดสินใจว่าระยะเวลาล่วงเลยไปมากแล้วและต้องประสานงานให้บือเคเข้าสู่กระบวนการเด็กถูกทอดทิ้ง มีข่าวดีว่าพบตัวพ่อของบือเคเมื่อวานนี้ (3 กค.) และแจ้งให้พาแม่มาติดต่อเรื่องการรับเด็กกลับ

ช่วงเช้าบือเคถูกเข็นขึ้นมาดูแลที่ชั้นสามเช่นเคย บ่ายวันที่ 4 กรกฎาคม 2559 พ่อพาแม่ของบือเคมาที่โรงพยาบาลอุ้มผาง บือเคในอ้อมกอดแรกของแม่เหมือนจะไม่คุ้น จนกระทั่งแม่เปิดนมจากเต้าให้ลองดูด บือเคน้อยรับรู้โดยสัญชาตญาณและสามารถดูดนมจากอกของแม่ได้เป็นอย่างดี รอยยิ้มของผู้เป็นแม่ทำให้วางใจได้ว่า แม้ลูกคนนี้จะไม่เหมือนเด็กปกติ แม่ของบือเคก็จะสามารถดูแลได้ แต่บรรดาแม่ ๆ พยาบาลขอให้แม่และบือเคพักอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกวันเพื่อสอนการทำแผลและดูแลอย่างถูกวิธี

เรื่องราวที่เกือบจะกลายเป็นอีกโศกนาฏกรรมหากต้องส่งบือเคออกนอกพื้นที่ในฐานะเด็กถูกทอดทิ้งได้คลี่คลายลง ปมเป็นประเด็นให้เกิดเรื่องราวเพราะการสื่อสารที่ผิดพลาด ป้าของบือเคที่ไปเฝ้าหลานในโรงพยาลที่รับส่งต่อ ได้รับการบอกหรือได้ฟังจากพยาบาลว่าให้กลับไปก่อน หากบือเคแข็งแรงจนออกโรงพยาบาลได้จะโทรไปแจ้งให้มารับกลับ ฝ่ายพ่อแม่ของบือเคทำได้เพียงรอการติดต่อเพื่อรับลูกกลับ

5 กรกฎาคม 2559 พ่อและแม่พาบือเคน้อยกลับบ้าน และสัญญาว่าจะพาบือเคกลับมาตามนัดหมายเพื่อติดตามและวางแผนการผ่าตัดเมื่อบือเคมีอายุและน้ำหนักเพียงพอจะรับสภาพการผ่าตัดเปิดรูทวารหนักต่อไป

ขอบคุณการผ่านมาให้ดูแลของบือเค ที่ทำให้เห็นภาพบุคลากรโรงพยาบาลที่ทำงานด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติด้วยแห่งเชื้อชาติและสัญชาติของผู้ป่วย