ไร้เส้นขอบฟ้า : KM&R2R EMS

หลายวันก่อนข้าพเจ้าจดจ่ออยู่กับการเขียนหนังสือ
"ไร้เส้นขอบฟ้า : KM&R2R EMS" ...

ซึ่งเป็นหนังสือเชิงเชิงจับภาพและถอดบทเรียนการขับเคลื่อนการทำ R2R ของคนหน้างาน EMS

กระบวนการที่ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือ คือ การนำ KM Workshop เข้ามา... โดยมีเทคนิคของ Dialogue , Deep Listening, Reflection, และ Share&Learning เข้ามากล่อมเกลากระบวนการให้เคลื่อนไปสู่การเรียนรู้

เกือบหนึ่งปีเต็มที่ได้เข้าไปร่วมเรียนรู้
มีเรื่องราวและความงอกงามทางปัญญาเกิดขึ้นมากมาย

การเปลี่ยนแปลง (Transformation) ได้เกิดขึ้นอย่างแจ่มชัด
จนเกิดเป็นแรงบันดาลใจให้ข้าพเจ้าอยากเขียนหนังสืออีกเล่ม...

ตอนนี้...ต้นฉบับได้ส่งถึงทีมบรรณาธิการแล้ว
และคาดว่าอีกไม่นาน จะได้ซึมซับ...เรื่องราวผ่านตัวเล่ม

หัวใจนี้เบิกบาน ...เมื่อได้ฟังถ้อยความ

“การที่ได้มาร่วมกระบวนการเรียนรู้ R2R กับสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินเป็นสิ่งที่เกินความคาดหวังของพวกเรา เรามาไกลกันขนาดนี้ได้อย่างไร แต่ละครั้งที่ได้เข้าร่วมกระบวนการทำให้เกิดการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เรื่องราว ชีวิตของผู้คน ทั้งส่วนตัว และส่วนที่เป็นงานประจำของแต่ละท่าน ความมุ่งมั่นตั้งใจของเพื่อนๆ หรือความตั้งใจของทีมวิจัยเอง สะท้อนให้เห็นถึงความสนใจ จริงใจที่จะพัฒนาตนเอง และพัฒนางานประจำผ่านกระบวนการ R2R นี้"

“ความรู้สึกปลดปล่อยจากพันธนาการด้านความคิดที่ตนเองถูกตีกรอบ มุมมองของการทำวิจัย ว่าเป็นสิ่งที่ยากมีอุปสรรค แต่การมาอบรมครั้งนี้เกินความคาดหวังคือ ได้รับความสุข ความสบายใจ ที่ทำให้เราได้ยิ้มและหัวเราะได้ และได้พลังให้สามารถก้าวเดินต่อไปในการทำงานอย่างมีความสุข"

"แต่เมื่อมาที่นี่ มาอยู่ท่ามกลาง สพฉ.ก็เหมือนได้มาพบกับครอบครัวใหญ่" จิ๊กกี๋เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพร้อมแววตาที่มุ่งมั่น " เราสัมผัสได้ถึงความใส่ใจ ความเอื้ออาทร ในขณะที่เรากำลังอ่อนแรง ท้อแท้ เราไม่อยากทำต่อ เราสามารถได้รับกำลังใจ การเสริมแรง กระตุ้นศักยภาพจากกลุ่มนี้

เมื่อมาถึงวันนี้ เราได้เห็นปัญหาหาของพี่แต่ละคน ก่อนหน้านี้เกิดความท้อแท้ แต่มันเป็นเรื่องของแรงบันดาลใจ เพราะทุกสิ่งที่เรากำลังทำ ไม่ใช่แค่ทำเพื่อตัวเรา เราอาจเป็นเพียงส่วนไกลๆของ R2R ได้ดูแลสนับสนุนพี่ๆ ช่วยพี่ๆทุกคนอย่างเต็มที่ เพื่อให้ทุกคนสามารถทำงานต่อไปได้ โดยที่ไม่ต้องมีภาระด้านอื่นๆ ทั้งการเงิน เอกสารต่างๆ

...
นี่เป็นเพียงความบางตอนในหนังสือ
ภาษางามที่ออกมาจากใจ

ขอบคุณทุกท่านๆ ที่ให้โอกาสข้าพเจ้าได้ร่วมเรียนรู้
และถอดบทเรียนออกมา...เป็นเล่มในครั้งนี้

...

๓ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๙