ประวัติศาสตร์ของยีน

บทความใน นสพ. USA Today ฉบับวันที่ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๙ ชื่อ Mukherjee gives life to science of “The Gene” ทบทวนหนังสือ The Gene : An Intimate Historyที่เขียนโดย Siddhartha Mukherjee ที่เป็นหมอ นักวิทยาศาสตร์ นักเขียน และเป็น Rhode scholar เขียนเรื่องยากๆ ให้คนทั่วไปเข้าใจง่าย และเขียนอย่างมีอารมณ์ขัน ในปี 2011 เขาเขียนหนังสือ The Emperor of All Maladies : A Biography of Cancer ติดอันดับขายดี และได้รับรางวัลพูลิตเซอร์จากผลงานนี้

หนังสือ The Gene ก็เป็นหนังสือขายดีอีก ผมเพียงแต่อ่านตัวอย่างคร่าวๆ แค่อ่านตอนต้นที่เล่าเรื่องชีวิตของ เมนเดล พระผู้ค้นพบว่ายีนเป็นหน่วยควบคุมพันธุกรรม ก็เห็นอัจฉริยะของผู้เขียน ว่ามีความสามารถเอาเรื่องยากๆ มาเขียนให้อ่านสนุกได้เพียงไร และเล็งไว้ว่าจะต้องหาเวลาซื้อมาอ่านให้ได้ เอามาแนะนำไว้ก่อน หากได้อ่านแล้วจะเอามาเล่าอีกที

ผมดาวน์โหลดหนังสือส่วนที่เขาให้อ่านเป็นตัวอย่างมาอ่านใน Kindle for Mac อ่านตอนที่ชาร์ลส ดาร์วินกลับมาจากท่องเรือสำรวจรอบโลก ๕ ปี และกลับมาไตร่ตรองสะท้อนคิดเรื่องที่ต่อมาจะเป็นทฤษฎีวิวัฒนาการ มูเคอจีเขียนปะติดปะต่อให้เห็นว่า ดาร์วินคิดเองไม่ออก แต่เมื่อได้อ่านหนังสือ An Essay on the Principle of Population เขียนโดย Thomas Malthus ก็คิดออกทันที ว่าความตายนั่นเองเป็นกลไกให้สิ่งมีชีวิตสปีชี่ส์หนึ่งๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง ผมได้ตระหนักในสัจธรรมว่า ความรู้ใหม่เป็นสิ่งที่ต่อยอดจากความรู้เก่า

อ่านไปถึงตอนที่ ดาร์วินและวอลเลสนัดกันไปอ่านข้อเสนอเรื่องวิวัฒนาการจากการอยู่รอดของผู้แข็งแรงที่สุด (evolution by survival of the fittest) ที่ Linnean Society ในลอนดอน เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1858 โดยไม่มีคนสนใจ และประธาน ของสมาคมรายงานในเดือนพฤษภาคม ปีต่อมาว่า ในปีก่อนไม่มีการค้นพบที่น่าสนใจเลย

วันที่ ๒๘ พ.ค. หยิบนิตยสาร Time ฉบับวันที่ ๓๐ พฤษภาคมมาอ่าน เจอบทความ The geniuses who tracked down the gene แนะนำหนังสือเล่มเดียวกัน เขียนโดย Lev Grossman เขียนน่าอ่านกว่าบทความใน USA Today รวมทั้งชื่อบทความก็เก๋กว่าด้วย

วิจารณ์ พานิช

๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๙ เพิ่มเติม ๒๘ พฤษภาคม