สวัสดีครับ ผมชื่อ นายสถาพร ปัดทุม น้ำหนัก 72 สูง 182 คณะสิ่งแวดล้อม ผมเป็นคนสำอางมาตั้งแต่เด็ก เกลียดการเป็นสิว แต่ก็เป็นตลอด 55 ผมได้เข้ามาเรียนคณะนี้ มี3 สาขา ผู้ชายมีน้อย พี่ๆเข้าเลยคัดคนออกไปประมาณ 10กว่าคน คัดเหลือ 2 คน ชึ่งเหลือผมกับเพื่อน 2 คน พี่ๆเข้าเลือก ผม คณะผมคนมันน้อย ไม่ได้มีการจัดประกวดรอบคณะเหมือนกับคณะอื่นๆ ในชีวิตผมไม่เคยประกวดอะไรเลยเพราะเป็นคนขี้อายมากๆ ผมเลยบอกพี่ว่าถ้าผมประกวดเดือนให้ ผมขอไม่ทำกิจกรรมรับน้อง พี่เข้าตอบตกลง พี่เข้าก็นัดวันไปซ้อมเดินซ้อมพูดซ้อมตอบคำถาม แต่ผมไปบ้างไท่ไปบ้าง ซึ่งผมคิดว่าสบายๆ แต่การประกวดเดือนมีอะไรมากกว่าน่าตาดี แต่มันหมายถึง บุคคลิก ความสามารถ ทุกอย่าง การตอบคำถาม การไหว้ ยิ้ม เมื่อเริ่มถึงวันทำกิจกรรม พี่ก็ให้ ดาวเดือน ทำความรู้จักกัน ทั้งหมด ละลายพฤติกรรม และได้ ไปถ่ายวีทีอาร์ อยู่ พระธาตุนาดูน มอ เก่า พอถึงวันประกวด เข้าให้ใส่ชุดไทย ผมก็มาแต่วตัวอยู่คณะ ความสามารถ ผมเอาร้องเพลง ผมได้ซ้อมร้องอยู่10นาที พี่ผม บอกว่าคณะเราไม่ติด1ใน5 มา 5 6 ปีแล้ว พี่อยากให้ทำเต็มที ผลประกวดว่า ผมเข้ารอบ1ใน5 และได้ที่ 4 ของ มหาลัย ส่วนดาวผมตกรอบ ผมก็ปลอบใจเพื่อน เดียวจะเข้า1ใน5เอง ผมก็ทำได้ ซึ่งผมเสียใจ ว่า 1ใน3 มีเงินรางวัลทำน่า ซึ่งถ้าผมฟังคำพี่ตั้งใจซ้อม การเดินพูด ตอบ คำถาม ผมมันจะว่าจะติด1ใน3แน่นอน พี่ผมบอกแค่ติด1ใน5 ก็เป็นน่าเป็นตาให้คณะและ มันก็เป็ฯประสบการร์ดีดีครั้งหนึ่งในชีวิตของผมครับ
เรื่องเล่าเล็กๆ เช่นนี้
บ่งบอกว่า
ภายใต้กิจกรรมประเพณีนิยมนั้น
ยังไงๆ ก็ยังมีสิ่งที่ดีงามเสมอ
ขึ้นอยู่กับเราจะเปิดใจเรียนรู้
และถอดบทเรียนการเรียนรู้ได้หรือไม่เท่านั้นเอง