วันที่ 23 เป็นศิษย์มีครู (16/06/2559)

เช้าวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนจะจัด กิจกรรมวันไหว้ครู และทุกคนก็ไปโรงเรียนแต่เช้า ซึ่งคณะครูจะได้ทำการบวงสรวง สักการะเจ้าที่ พระพุทธรูปประจำโรงเรียน พระพิฆเนศ และรัชกาลที่ 5 เพื่อเป็นสิริมงคลในวันนี้ก่อนที่จะทำพิธีการไหว้ครู ซึ่งฉันและเพื่อนๆนักศึกษาทุกคนก็ได้เข้าร่วมกิจกรรมนี้ด้วย และเมื่อถึงเวลาที่กำหนดก็ได้พานักเรียนเดินไปยังวัดซึ่งเป็นสถานที่จัดงาน วันไหว้ครู และฉันกับเพื่อนๆก็มีหน้าที่นั่งอยู่ด้านหลังครูเพื่อรับพานและกรวยดอกไม้ที่นักเรียนนำมาไหว้ครู และนักเรียนชั้น ป.1 ก็ได้เอาการ์ดเสียบไว้กับกรวยดอกไม้ ไม่รู้ว่าครูจะเห็นไหม แต่เด็กๆก็แอบให้ครูไปแล้ว และการไหว้ครูดำเนินมาถึงคณะครูชุดสุดท้าย คุณครูก็ได้ให้ฉันและเพื่อนๆไปนั่งแทนครูแล้วให้นักเรียนเข้ามากราบ วินาทีนั้นมีความรู้สึกว่า นี่เราเป็นครูแล้วจริงๆเหรอ จากเด็กนักเรียนที่เคยถือพานมาไหว้ครูในทุกๆปี กลายมาเป็นครูที่นั่งให้เด็กนักเรียนมากราบไหว้ จะเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไงดี ฉันเองก็ตอบไม่ได้ รู้แค่ว่าตื่นเต้น และตื้นตันใจ แม้นักเรียนที่มาไหว้ฉัน ฉันจะไม่ได้สอนเขาก็ตาม และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ร่วมพิธีนี้ ในบทบาทของการเป็นครู ภาพเก่าๆที่ฉันเคยทำในขณะที่เป็นนักเรียน ภาพครูที่ฉันเคยกราบไหว้ ผู้ให้ความรู้ความเข้าใจของฉันก็ได้ผุดขึ้นมาตลอดเวลาที่นักเรียนเข้ามากราบไหว้ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆอีกความรู้สึกหนึ่งก็ว่าได้

และในตอนเย็นวันนี้ก็ได้ไปส่งเพื่อนที่ฝึกสอนด้วยกันไปโรงพยาบาล เพื่อฉีดวัคซีนบาททะยัก แล้วก็เหมือนจะเป็นเพราะโชคชะตาหรือความบังเอิญอะไรสักอย่าง ให้ฉันได้พบกับคุณครูสอนคณิตศาสตร์ของฉันตอนที่ฉันเป็นนักเรียนมัธยม ฉันยกมือไหว้สวัสดีท่านและพูดคุยกับครูเหมือนเดิม ครูจำฉันได้(แอบดีใจ) และครูก็ยังคงเหมือนเดิม ตลกๆแต่ก็มีสาระ ครูยังถามไถ่ถึงเรื่องเรียน และการทำงานในอนาคต ฉันก็ตอบไปว่าเรียนครูประถมศึกษา ฝึกสอนอยู่โรงเรียนบ้านศาลา ครูก็ชวนคุยพูดเล่นกันไป และบอกให้เริ่มอ่านหนังสือสอบได้แล้ว เพราะสอบบรรจุเดี๋ยวนี้ยาก ฉันขอบคุณในความเป็นห่วงของครู (ฉันจะพยายามหาเวลาอ่านหนังสือค่ะ) และครูยังอวยพรให้โชคดีอีกด้วย ฉันคิดว่าวันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆได้เป็นทั้งครูและเป็นทั้งศิษย์ และฉันเองมีความเชื่อว่าหากเชื่อฟังคำสอนทั้งครูในบ้านและครูในโรงเรียน สักวันหนึ่งก็คงจะได้ดี และยิ่งเดินมาเส้นทางสายนี้ นักเรียนดีๆก็คงมีสำหรับฉันเช่นกัน และยังเชื่อในคำๆนี้ “สักวันหนึ่งจะได้ดี เพราะมีครู”