วันที่ 24 พิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะ (17/06/2559)

สวัสดีวันครูเวรแห่งชาติ เข้าเวรทั้งเช้าและเย็น อาทิตย์นี้ก็ยังอยู่ที่เดิมจุดตรวจห้องน้ำกิตติและสวนกล้วย ตอนเช้าแทบจะไม่มีคนเลย มีผู้ปกครองนักเรียนแค่ 3-4 คน มาให้อาหารยุงชัดๆ ขาแดงไปหมด

วันนี้เป็นวันศุกร์สุดสัปดาห์ที่ไม่มีสอน ก็เลยนั่งหายใจทิ้งไปเกือบทั้งวัน แต่ตอนเช้าเข้าร่วมพิธีการแสดงตนเป็นพุทธมามกะ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่ วันนี้เด็กๆตั้งใจเป็นพิเศษเพราะเป็นวันจริงแล้ว จะเล่นเหมือนทุกครั้งไม่ได้ละ ก็ถือเป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่ได้เข่าร่วมกับโรงเรียน

หลังจากพิธีเสร็จก็นั่งอยู่เฉยๆ เกือบทั้งวัน มีตรวจการบ้านบ้าง ช่วยงานครูบ้างสลับกันไป ง่วงมากวันนี้ ขอหลับสักงีบได้มั้ย เขียนงานไปด้วยตาก็จะปิดไปด้วย ของีบสักแปปตอนนักเรียนไม่อยู่ละกัน

สะดุ้งตื่นเพราะนักเรียนเดินเข้าห้องมา กลับจากการไปเรียนคอมพิวเตอร์ เจ้าลูกลิงพวกนี้มันก็ช่างสังเกต เห็นหน้าเราแดงๆ เพราะนอนทับเสื้อแขนยาวไงล่ะ ถามว่าครูมิวเป็นอะไรครับ ไม่สบายรึเปล่าครับ ครูมิวร้องไห้หรอคะ ครูมิวเป็นภูมิแพ้หรอ สรรหาคำถามมาเยอะแยะ เจ้าเด็กน้อยพวกนี้ เราก็เลยตอบไปตรงๆเลยว่าเราหลับกำลังตื่นแล้วนอนทับเสื้อตัวเองหน้าก็เลยแดง ตื่นมาสักพักก็หยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูปเล่น เจ้าแพทตี้ก็เข้ามาถ่ายรูปด้วย แล้วดูนางทำหน้าสิ

ตอนเย็นก็ต้องไปเข้าเวรอีก ฝนก็ดันมาตกอีก ต้องเดินกางร่มไปอยู่เวร เดินไปเหยียบน้ำไปรองเท้าเปียกแบบไม่มีชิ้นดี สักพักก็มีเด็กผู้ชายเดินมาหลบฝน แล้วก็มานั่งคุยด้วยเป็นนักเรียนชั้น ป.3/1 ถามถึงครอบครัวเด็กบอกว่าแม่ของเขาอายุ 25 ปี แต่มีลูกอายุ 9 ขวบแล้ว อายุก็แก่กว่าเราไปแค่ 3 ปี เขาบอกว่าแม่ของเขายังเรียนไม่จบ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ ตอนเย็นก็จะแวะมารับกลับบ้าน และเขายังบอกอีกว่าถ้าแม่เขาเรียนจบจะทำงานเลี้ยงเขาเอง ฟังแล้วก็สงสารครอบครัวนี้เหมือนกันนะ แต่ก็รู้สึกภูมิใจแทนเจ้าเด็กคนนี้ที่มีแม่ที่รักเขาได้มากขนาดนี้ ดูกระเป๋าและร่มของนางสิ แอ๊บแบ้วมากสงสัยแม่คงซื้อให้ น่ารักใช่มั้ยละ

มาอยู่เวรวันนี้ก็ได้เห็นแฟชั่นฤดูฝนจากเด็กๆในเมือง แม้แต่ฝนตกก็ยังลากกระเป็าเดินอยู่ ไม่เข้าใจพวกเขาจริงๆ 55