๔๐๙. หัวใจ...ที่พร้อมจะพัฒนา

ผมมีโอกาสเจอเพื่อนรัก..สมัยเรียนมัธยม เธอเคยมางานทอดผ้าป่าที่โรงเรียน เธอมักจะบอกเพื่อนพ้องน้องพี่ของเธออยู่เสมอว่า..ถ้ามีโอกาสอยากให้ไปเที่ยวชมที่โรงเรียนผม ซึ่งสะอาด ร่มรื่น มีอาคารเรียนรุ่นเก่า แบบออริจินอล แต่ใช้ประโยชน์คุ้มค่า น่าอยู่น่าเรียน สามารถพัฒนานักเรียนได้อย่างมีคุณภาพ...

วันนี้..ที่โรงเรียนมีพิธีไหว้ครู เป็นครั้งแรกในรอบ ๑๐ ปีก็ว่าได้ ที่นักเรียน ๗๙ คน เรียบร้อยมาก ..สงบนิ่ง..ตั้งใจร่วมพิธี ตามที่ได้ฝึกซ้อมไว้ นักเรียนน่ารัก เขา เข้าใจ และเข้าถึงกิจกรรมได้เช่นนี้ กราบไหว้ครูอย่างนุ่มนวลสวยงาม..ครูก็ชื่นใจ..นัก

ผมมองเด็กในห้องประชุม (โรงอาหาร) มองผ่านไปยังอาคารเรียนรุ่นเก่า ชั้นเดียว ที่มีอยู่เพียงอาคารเดียว มี ๔ ห้องเรียน มองอย่างไรก็ไม่เห็นความชำรุดทรุดโทรม เพราะมีข้อความ รูปภาพและป้ายนิเทศ ที่สดใสอยู่เสมอ แต่เมื่อดูปีพ.ศ... ๒๕๒๓ ถึงวันนี้ก็ ๓๖ ปีแล้ว ...แทบจะไม่มีอาคารแบบนี้หลงเหลืออยู่ ในประเทศไทย จะมีชั้นเดียวเหมือนกัน แต่ก็เป็นแบบใต้ถุนสูง...

ผมใช้อาคารและห้องเรียนอย่างรู้คุณค่า เมื่อไม่มี และไม่พอ ก็ไม่ต้องรอ ตลอดจนไม่ต้องอดทนกับการใช้ชีวิตประจำวันของการเป็นครู มีความสุขเสียอีก ที่ได้แก้ปัญหากับการเรียนการสอนแบบรวมชั้น ครูทุกคนมุ่งมั่น..สู่คุณภาพได้ทุกปี....

คิดถึงคำพูดของเพื่อน..ทำให้รู้สึก...หัวใจเต้นแรง ผมรักอาคารเรียนนี้ ผมรักโรงเรียนขนาดเล็ก ที่ผ่านมา จนถึงทุกวันนี้..และอนาคต... ผมไม่เพียงแต่..อนุรักษ์คุณค่าของอาคาร แต่ผมพร้อมที่จะอนุรักษ์...คุณภาพผู้เรียนให้อยู่คุ่ขนานไปกับอาคารเรียน..ตลอดไป

ไฟในหัวใจ..ที่อยากเริ่มต้นพัฒนางาน อย่างเป็นทางการ..ลุกโชติช่วง..ขอบคุณ..หัวใจที่ไม่เคยท้อถอย..บอกนักเรียนชั้น ป.๕ – ป.๖ ว่า ก่อนเลิกเรียนเราคงต้องพูดคุยกันหน่อยแล้ว

นักเรียนมากันพร้อมหน้า..คณะกรรมการนักเรียนเสนอให้ปรับปรุงวงดุริยางค์และกลองยาว ผมรับข้อเสนอทันที..เตรียมฝึกซ้อมงานแห่เทียนพรรษา ..ผมสอบถามความคืบหน้า..ของแม่ไม้มวยไทย นักเรียนทุกคนบอก..ยังจำได้ดีและขอฝึกต่อ ส่วนการละเล่นเพลงฉ่อย..ไม่มีปัญหา พัฒนาต่อยอดได้เลย เนื่องจากนักร้องนำเพลงพื้นบ้านและนักดนตรียังอยู่ครบ

ผมพานักเรียนไปพัฒนาห้องพอเพียง ที่ใช้เก็บผลิตภัณฑ์ สื่อการสอนและเครื่องดนตรี พบเห็นความสะอาด จัดเก็บอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย พร้อมจัดการเรียนรู้เช่นนี้..ผมรู้สึกมีกำลังใจ

การได้คิดและเคลื่อนไหว ไปตามจังหวะงาน..ทำให้มองเห็นคุณค่าแห่งตน..และผลที่เกิดจากการพัฒนางานมาอย่างต่อเนื่อง..เป็นรูปธรรม..ในรูปแบบของบริบทเล็กๆ..ที่มองอย่างไรก็รู้ว่าต้นทุนต่ำ..แต่ก็ไม่เคยดูถูกตัวเอง หรือทุกข์ระทมจ่อมจมกับสภาพ..ที่ไม่พร้อมเหมือนเพื่อน

หัวใจผม..มีแต่ความพร้อมที่จะพัฒนา เป็นหัวใจที่ยิ่งใหญ่กว่า..อาคารเรียนหลังใหญ่เสียอีก..ครับ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๙

[คุณมะเดื่อ]

ชื่นชม ยินดี เป็นกำลังใจให้

เดินหน้าต่อไปจ้าา

[โอ๋-อโณ]

เห็นได้ชัดว่าวิธีของผอ.ทำให้ได้เด็กที่มีคุณภาพด้วยนะคะ เป็นผลที่มีอานิสงฆ์สูงมากต่ออนาคตของชาติค่ะ ขอบคุณด้วยใจจริงๆ