เช้าวันนี้ออกจากหอแต่เช้ารีบไปซื้อดอกให้เด็กๆจัดพานไหว้ครู หาเท่าที่หาได้ ก็ได้บอกนักเรียนไปแล้วว่าให้เตรียมมาบ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเตรียมมากันหรือเปล่า แล้วก็รีบมาทำหน้าที่คุมทำความสะอาดในห้องและเขตบริการอย่างเช่นเคย
ภาคเช้าไม่มีชั่วโมงสอน แต่ได้ไปคุมนักเรียนเรียนวิชาภูมิธรรมกับพระอาจารย์ ซึ่งเป็นนักเรียนชั้น ป.5 ทั้งหมดทุกห้อง
จากนั้นก็เป็นช่วงเวลาว่างที่จะได้ตรวจงานนักเรียนที่ค้างคามาหลายวัน เค้าบอกว่าความง่วงไม่เข้าใครอออกใครจริงๆ นี่ขนาดพักผ่อนเพียงพอแล้วนะ ยังง่วงได้อีก
ตอนบ่ายไม่มีการจัดการเรียนการสอน แต่จะเป็นการซักซ้อมพิธีไหว้ครูที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ มันเป็นเรื่องที่ยากมากในการที่จะให้นักเรียนเกือบพันคนมารวมกันในลานกิจกรรม กว่าจะจัดแถว แต่ละคนก็พูดรู้เรื่องซะที่ไหน มีแน่นอนเหตุตีกัน ทะเลาะกัน และต้องมีคนร้องไห้ ครูก็ต้องเข้าไปเคลียร์สถานการและในบางครั้งอาจจะมีลงไม้ลงมือไปบ้างสำหรับคนที่ทำผิดซ้ำซาก และมีการขังเดี๋ยว อย่าให้ไปสุงสิงกับใคร กว่าจะจัดการทุกอย่างเสร็จเล่นเอาครูหลายๆคนเหนื่อยกันไปเลย นักเรียนก็ไม่ให้ความร่วมมือ ครูบางท่านก็อยากจะขึ้นไปห้องแล้ว
ใช้เวลาไปเกือบสองชั่วโมง
จากนั้นเป็นการจัดทำพานไหว้ครูของแต่ละห้อง ซึ่งก็ได้มีโอกาสในการออกแบบ ซึ่งมันก็เหมือนพานไหว้ครูของเด็กประถมจริงๆ ที่สำคัญมันเกิดจากความร่วมมือของคุณครูประจำชั้น และนักเรียนช่วยกัน ถือว่าสวยงาม เด็กได้ภูมิใจในผลงานของพวกเขา
กว่าพานจะเสร็จก็ถึงเวลากลับบ้านพอดี
แต่ครูยังไม่ได้กลับค่ะ ต้องเข้าร่วมประชุมกับคณะครูต่อ มี 4 วาระ ประทับใจคำพูดของท่านผู้อำนวยการที่ว่า "เกลียดผมก็ได้ แต่จงทำเพื่อนักเรียนของผม" ในชีวิตการทำงานของผู้บังคับบัญชาย่อมมีคนที่อยู่ภายในอำนาจที่อาจจะไม่ค่อยพอใจหรือชอบคำสั่งบางอย่าง แต่ที่เขาทำไปก็เพื่อต้องการให้เกอดผลดี ดูมีอุดมการณ์มากๆเลยค่ะ นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูขอชื่นชมและจะเอาเป็นแบบอย่างค่ะ
ไม่มีความเห็น