ทุกครั้งที่มีการเรียนการสอนในรายวิชาการพัฒนานิสิต หากไม่ติดภารกิจอันใด ผมจะพยายามเข้าไปนั่งฟัง นั่งสังเกตการณ์การบรรยาย หรือกระทั่งการจัดกระบวนการเรียนรู้เสมอ
เอาง่ายๆ เลย นั่งฟัง แล้วนั่งจดบันทึกปากคำอันเป็นถ้อยบรรยายของผู้สอน หรือทีมกระบวนกร
บางครั้งอาจหมายถึงการเข้าหนุนเสริมด้วยการให้ข้อเสนอแนะต่อทีมกระบวนกร เพื่อปรับแต่งกระบวนการที่หน้างานกันสดๆ
ขณะที่บางครั้งก็ต้องลุกไปช่วยสรุปประเด็นการเรียนรู้ด้วยก็มี
แต่ที่แน่ๆ ผมจะจดจำ สังเคราะห์ประเด็นแล้วนำมาส่งมอบให้กับฝ่ายประชาสัมพันธ์และสารสนเทศ เพื่อนำไปจัดทำเป็นเพจประชาสัมพันธ์ เติมแต่งด้วยภาพบรรยากาศในชั้นเรียน เรียกได้ว่าได้เห็นทั้งภาพและข้อความไปพร้อมๆ กัน
เช่นเดียวกับการมานั่งสกัดผลการเรียนรู้ผ่าน “ใบงาน” ของนิสิตเป็นรายวัน
สกัดข้อความเสร็จก็ส่งต่อไปยังฝ่ายประชาสัมพันธ์และสารสนเทศ เพื่อดำเนินการในทำนองเดียวกับที่จัดทำในกลุ่มผู้สอน หรือผู้ช่วยสอน
ถัดจากนั้นก็พัฒนาขึ้นมาอีกในอีกขั้น ด้วยการใช้โปรแกรมเพลงเข้าไปหนุนเสริมให้มีสถานะของการเป็น “คลิป” หรือ “สื่อการเรียนรู้” ที่ได้ทั้งภาพ เสียง และข้อความ ครบสูตร "บันเทิงเริงปัญญา"
แน่นอนว่า ผมไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก แต่ผมก็มีเหตุผลของผมเอง อย่างน้อยก็ปรารถนาทำให้เป็นแบบอย่างของการสร้างการเรียนรู้ให้หลากรูปแบบและหลากรสชาติ
เจ้าหน้าที่ จะได้เรียนรู้ว่า จริงๆ แล้ว มันทำอะไรได้เยอะแยะไปหมด
นิสิต จะได้เรียนรู้ว่า ช่องทางการทบทวนการเรียนรู้ทำได้หลากวิธี และทำได้เอง ไม่ใช่รอให้คนอื่นมาทำให้ มิหนำซ้ำนิสิตยังสามารถนำเอาแนวคิดเหล่านี้ไปประยุกต์เป็น "เครื่องมือ" ใช้ประเมินผลการจัดกิจกรรมได้ด้วยอีกต่างหาก ฯลฯ
ครับ- ผมยืนยันว่า ผมทำเป็นแบบอย่างเท่านั้น สักระยะ เมื่อผู้เกี่ยวข้องเข้าใจแล้ว พวกเขาย่อมทำด้วยตนเอง
หมายเหตุ
ภาพ : อัมพล นุกิจ จันเพ็ญ ศรีดาว อติรุจ อัคมูล
ออกแบบ : จันเพ็ญ ศรีดาว
ถอดคำ : พนัส ปรีวาสนา
ไม่มีความเห็น