๔๐๖. เด็กชาย นิว หนองผือ...นักเรียนคนใหม่
โชคดีที่ได้เป็น..ครู..ได้เข้าถึงปัญหาของผู้ปกครอง และเข้าใจ รับรู้ ถึงความรู้สึกของเด็ก..ว่าเขาต้องการ..ความรัก ความอบอุ่น..ที่ครั้งหนึ่ง..ครูก็เคย..ขาด เคยต้องการเหมือนกัน ถึงวันนี้...ครู จึงพร้อมที่จะให้ในทุกโอกาส..โดยนักเรียน..ไม่ต้องร้องขอ..แต่ ครู..จะทำทันที ขอเพียงนักเรียนมาโรงเรียน..รักที่จะเรียนรู้เท่านั้น
เด็กชายสมภพ กรับทอง หรือ นิว นักเรียนคนที่ ๗๙ ของปีการศึกษา ๒๕๕๙ มาเรียนชั้น ป.๑ ได้ ๓ วันแล้ว มาด้วยรอยยิ้มของหัวใจที่เบิกบาน..แม่..ที่มาแจ้งเข้าเรียนบอกว่า ไม่ชอบมาโรงเรียน และยังเขียนหนังสือไม่ค่อยได้ แต่วันนี้..เริ่มเขียนหนังสือเป็นตัวมากขึ้น เริ่มตั้งแต่ ก..ไก่ ข.ไข่ พอเขียนสวยมากขึ้น ก็เอาไปอวดครู..โดยไม่รู้ว่าเพื่อนเขาอ่านออกเขียนได้กันไปไกลแล้ว..แต่ครูก็เข้าใจ..และตั้งใจจะฝึกสมภพไปเรื่อยๆ ให้รู้สึกรักห้องเรียน รักเพื่อน รักการอ่านและการเขียน
ผมเดินเข้าไปคุยกับ นิว เป็นประจำ เพื่อสร้างความคุ้นเคย เมื่อวานผมก็ชมว่า เสื้อกีฬา สีเหลืองสดใส แม่.คงซื้อให้ใหม่..พอได้รับคำชม..เวลาเดินสวนกันกับผม..นิว จะยิ้มให้ผมทุกครั้ง
แม่..ของนิว..มาหาผมในวันนี้..เพื่อบอกว่า..เอกสารการย้ายของนิว ยังไม่เรียบร้อย ต้องรออีกสองวัน ผมก็บอกไปว่า ไม่เป็นไร และบอกกับแม่นิวไปว่า ลูกชาย..ยังอ่านและเขียนไม่ได้นะ คงอีกนานกว่าจะทันเพื่อน..แม่บอกว่า..เข้าใจเป็นอย่างดี สองปีที่ผ่านมา..ไม่ได้อยู่บ้าน ไปทำงานก่อสร้างที่กรุงเทพฯ..ฝากนิวให้อยู่กับญาติ...ตอนนี้..ไม่ไปไหนแล้ว..ขออยู่ดูแลลูก..ให้พ่อเขาไปทำงานก่อสร้างคนเดียว
ผมบอกแม่ว่า..วันศุกร์..นักเรียนต้องใส่เสื้อสีฟ้าผ้าไทยนะ มีขายที่ห้องสหกรณ์..ที่นิวใส่ก็สีฟ้าเหมือนกัน แต่รู้สึก เสื้อจะตัวใหญ่ และเก่าแล้ว
แม่นิวถามว่า..ตัวละเท่าไหร่ ผมบอกไปว่า ตัวละ ๑๒๐ บาท แม่นิ่งไปพักหนึ่ง จึงพูดขึ้นว่า เดี๋ยวพ่อเขากลับมาบ้าน..ได้เงินค่าแรงมา..ค่อยมาซื้อได้ไหมคะครู...ผมก็ตอบไปว่า...ได้ครับ
นักเรียนในห้องเรียนชั้น ป.๑ มีทั้งหมด ๑๓ คน ทุกคนใส่เสื้อสีฟ้าตัวใหม่ สีสันสดใส แต่เด็กชายนิว ที่นั่งแถวหน้าสุด ก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสืออย่างบรรจง ใส่เสื้อสีฟ้าซีดขาว ผมคิดในใจจะปล่อยไปเช่นนี้ไม่ได้แล้ว
นักเรียนมาใหม่..ย่อมต้องการความรักความมั่นใจ ต้องการการยอมรับจากครูและเพื่อนๆ วันนี้ ..นิว อยากมาโรงเรียน ก็ถือว่า คิดดีทำดีแล้ว ถ้าจะสานต่อความคิดดีๆให้เขา ครูต้องให้กำลังใจ ให้นิวได้อยู่ในสังคม อย่างอบอุ่นและสง่างาม......
ผมรีบไปซื้อเสื้อที่สหกรณ์ เลือกเบอร์ S ที่พอดีตัวของนิว จ่ายเงินให้เจ้าหน้าที่สหกรณ์ และบอกครูเจ้าของโครงการสหกรณ์ว่า เดี๋ยวค่อยบอกแม่นิว..ให้เอาเงินมาให้ผอ. ผมพูดไปอย่างนั้นเอง ถ้าแม่เขาไม่จ่าย..ก็คงไม่เป็นไร เพราะนิวก็ได้ใส่เสื้อตัวใหม่เป็นที่เรียบร้อย
ผมคิดว่า...ชีวิตของ นิว หรือของ นักเรียนอีกหลายคน รวมทั้งครูด้วย ไม่มีใครเลือกเกิดได้หรอก แต่ทุกคนควรได้รับโอกาส ...ชีวิตระหว่างทาง หรือปลายทาง ยังไม่สำคัญกับการเริ่มต้นชีวิตที่สวยงาม ครับ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๐ มิถุนายน ๒๕๕๙
ความเห็น (1)
ขอบคุณแทนคุณแม่น้องนิวสำหรับความเข้าใจจิตใจของน้องนิวนะคะ ท่านคุณครูผอ. ความไว้ใจ เชื่อใจ เชื่อมั่นคุณครูต้องช่วยให้น้องนิวรักที่จะเรียนรู้พัฒนาตัวเองต่อๆไปแน่นอนเลยค่ะ อ่านแล้วชื่นใจจัง