เมื่อแรกเจอฟูจิวิเศษสุด
กระจ่างจุดเจิดแจ่มจรัสจ้า
สะท้อนเงาวาววับประดับตา
ส่งแสงมาแสนไกลหลายทิศทาง
ในความขาวราวสำลีคลีมาห่ม
กลางสายลมลอยมาจากฟ้ากว้าง
ในความหนาวยาวนานอันเวิ้งว้าง
สุดเบื้องล่างกลางร้อนหลอมละลาย
มีหนาวนอกร้อนในไม่เคยหยุด
ร้อนและหนาวสุดสุดเป็นหมุดหมาย
ในความงามกลิ่นควันอันตราย
ซ่อนความตายในตนเป็นต้นตอ
บนทางโล่งโค้งคดดูลดเลี้ยว
เป็นทางเปลี่ยวเดียวดายรถไต่ต่อ
จุดชมวิวสี่ชั้นนั้นเฝ้ารอ
ใครจะขอชมชั้นไหนให้เลือกชม
เขียวป่าสนเรียงรายไปทั้งเขา
สนทอดเงาปกคลุมเหมือนรุมข่ม
ขาวหิมะสว่างกลางอารมณ์
แดนแผ่นดินอุดมสวยสมแดน
ดำรงอยู่ยาวนานผ่านสมัย
อยู่กลางใจโลกหล้าน่าหวงแหน
ไร้สิ่งของมีค่ามาทดแทน
ประดับกรุงเจแปนแสนงดงาม
บันทึกเยือนฟูจิ 16 เมย 2559
โสภณ เปียสนิท
ไม่มีความเห็น