วันที่ 8 เมื่อตัวแสบของห้องมีความรัก^^ (25 พฤษภาคม 2559)

วันนี้จะขอเล่าเกี่ยวกับห้องเรียนอลวลของฉันเมื่อวันนี้ต้องสอนติดกันสามคาบรวดพรุ่งนี้ตัวครูเองก็ต้องส่งแผนการสอนทั้งสิบสองแผน
ความเครียดเริ่มเข้ามาแทนที่ เมื่อคืนไม่ได้นอนและคาดว่าคืนนี้ก็จะไม่ได้นอน ในสมองมีแค่อีกนิดเดียวก็วันศุกร์แล้วจะได้พักแล้ว
ยอมรับว่าวันนี้เครียดงานไม่เสร็จ ต้องสอนอีก ด้วยอารมณ์และหน้าตาจึงทำให้ครูหน้าเศร้าและเดินเหมือนไม่มีแรงเข้าไปในห้อง
ขณะที่เรอิ่มสอน คาบแรกนี้ต้องให้นักเรียนเล่นเกม แต่นักเรียนเสียงดัง ไม่เงียบประกอบกับความไม่ได้นอนของครู ตอนนั้นนางมารก็เข้าสิงครู
สั่งสอนไปเล็กน้อย แต่เด็ก ๆก็ทำหน้าตาเหมือนอยากเล่นเกมมาก ด้วยความเป็นครูจึงต้อง ปรับอารมณ์ และแปลงร่างเป็นนางฟ้า นำเกมให้สนุกเหมือนเดิม และก็มาถึงช่วงท้ายคาบที่นักเรียนต้องทำงานเป็นช่วงคาบก่อนไปทานอาหารก็มีเด็กหญิงอังศุมาลี มานั่งทำงานใกล้ฉัน บอกให้ไปทานข้าวก่อนก็ไม่ยอมไป แล้วก็มีบทสนทนาเล็ก ๆ เกิดขึ้น
พันเดช : ทำไมไม่ไปทานข้าว
อังศุมาลี : เดี๋ยวยังไม่เสร็จ
พันเดช : ช้าจัง
อังศุมาลี : พันเดชเองไม่ต้องรอรอทำไม
พันเดช : ชาจัง
อังศุมาลี : เนี่ยครูพันเดชจะชอบรอตอนแบบนี้อะ

เรา ; ก็ดีแล้วมีเพื่อนรอทานข้าวจะได้เป็นคู่กันไง
อังศุมาลี : มันไม่ได้รักเพื่อนหรอกครู มันห่อข้าวมาละมันจะแอบกินคนเดียว ถ้ามีเพื่อน ๆ อยู่กลัว

เพื่อน ๆ จะแย่งมันกิน !!!!
แล้วบทสนทนาก็จบลง แค่คำพูดเด็กสองสามประโยคแต่มันสะท้อนอะไรสำหรับผู้ใหญ่ได้หลายอย่างเลยนะ

มาถึงช่วงบ่ายไม่คิดเลยว่าป๊อปปี้เลิฟจะเกิดขึ้น.....
พอสอนเสร็จสถานการณ์ก็ปกติแต่พอถึงช่วงมอบงานให้ทำเท่านั้นแหละรัฐพงษ์ตัวแสบก็ต้องโดนคำสั่งย้ายที่นัั่งมานั่งใกล้โต๊ะครูหน้าสุด
แปลกมากที่ตั้งใจจด ตั้งใจทำงานผิดปกติ สังเกตสักพักแค่นั้นแหละรู้เลย.....
โต๊ะข้าง ๆคือสุภาพร นั่นเอง รัฐพงษ์นั่งไปมองไปขวาทำตาหวาน สักพักสะกิดแล้วทำมือแบบไอ เลิฟยู แล้วส่งไปทางสุภาพร
แล้วทั้งคู่ก็ยิ้มหวานให้กัน พอครูแซวทั้งคู่ก็เขินจนหน้าแดงแบบเด็ก ๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราจะเจอแ

บบนี้ในชีวิตฝึกสอน มันเป็นเรื่องราวที่น่ารักยากนะที่จะเจอแบบป๊อปปี้เลิฟ^^