วันที่ 9 ศุกร์สัปดาห์หรรษา (27 พฤษภาคม 2559)


วันศุกร์แล้ววววว ความดีใจเป็นพิเศษที่วันนี้วันศุกร์ก็มาถึง หอบร่างกายตื่นมาตั้งแต่ตี 5 ครึ่ง เพื่อมาทำธุระ และก็แต่งตัวไปโรงเรียน ตั้งแต่ออกมาอยู่คนเดียวพร้อมกับเพื่อนอีก 3 คน แล้วได้แกห้องนอนอยู่คนเดียว ทำอะไรก็เร็วขึ้น แล้วก็คิดถึงเพื่อนๆมากเลย คิดถึงช่วงเวลาที่ตอนเช้าเราก็เจอกัน แล้วก็ไปเรียนพร้อมกัน แต่ตอนนี้ต้องตื่นเอง จะบอกว่าไปโรงเรียนเช้าด้วยนะจ๊ะ ไม่สาย เสร็จก่อน เน็ตกับอุ้ยบ้างเป็นบางครั้ง อยากให้เพื่อนๆเห็นภาพเราในตอนนี้จัง ฮาๆ จะได้ลบภาพ จิตต์พีชชชช สายเสมอของเพื่อนๆ แล้วก็จะได้ไม่ต้องห่วงเรา คิดถึงจริงๆนะ ครูเป็นเลิศ

ดราม่าคิดถึงเพื่อนแต่เช้า แต่ชีวิตจริงตอนนี้ห้ามดราม่า เพราะเราเป็นครูแล้วววว ต้องสู้ๆ สถานการณ์นี้เศร้าไม่ได้ วันนี้ก็เข้าโรงเรียนแต่เช้า ทุกเช้าจะมีความมั่นใจว่าตนเองโอเค ดูดี ฮาๆ แต่ที่จริงแล้ว กระจกที่หอหลอกลวงมากพอมาถึงโรงเรียนนี่สภาพ ดูไม่ได้เลยบางครั้ง แต่ก็ยอมรับสภาพของตนเอง แบกหน้าโทรมๆ กับสภาพร่างกายที่ อิดโรยเข้าโรงเรียน

เช้านี้ก็ตรวจนักเรียนทำความสะอาดตามเขตที่ห้องตนเองรับผิดชอบ แล้วก็ถึงเวลาเข้าแถว สำหรับนักเรียนชั้น ป.4 – ป.6 ก็จะแยกเข้าไปเข้าแถวอีกที่หนึ่ง วันนี้ก็มีเรื่องที่น่าดีก็คือ ผลการแข่งขันที่นักเรียนไปแข่งขันวิชาการออกมาแล้วจ้า เด็กๆเข้ารอบแล้วก็ได้ที่ 1 ไปแข่งที่ แม่สอด จังหวัดตากเยอะมาก ครูดีใจด้วยจริงๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ช่วยเยอะ แต่ก็แอบภูมิใจว่าโครงงานที่ตนเองไปช่วยแต่งบอร์ดได้ที่ 1 ด้วย นี่คงหมายถึงความภูมิใจเล็กๆน้อยๆ ที่ตนเองได้มีส่วนช่วยโรงเรียนและเด็กนักเรียน และเรื่องน่ายินดีเรื่องที่ 2 ของวันนี้ก็คือ จะมีการคัดเลือกนักกีฬาฟุตบอลเด็กที่สนใจฟุตบอล คัดเลือก 10 คน ให้ไปเป็นตัวแทนของโรงเรียน ในการไปลงสนามซ้อมฟุตบอลกับนักฟุตบอลทีมชาติ เก่า แล้วก็นักฟุตบอลที่โด่งดัง สมัยเก่า ซึ่งเด็กๆ ก็ดีใจมาก และก็คงมีความฝันในการ ไปซ้อมฟุตบอลกับนักกีฬาฟุตบอลทีมชาติเก่าที่ สนาม 700 ปี ซึ่งนี้ก็คือเรื่องราวในตอนเข้าแถวตอนเช้า

คาบโฮมรูมมาถึงแล้ววว รีบไปเก็บออมทรัพย์เด็กๆ ชั้น ป.6 ที่น่ารักทุกคน ตอนนี้เด็กๆรีบทำความสะอาดห้องกันใหญ่เลยเพราะว่า ห้องรกมาก และครูพี่เลี้ยงของฉันเอง ซึ่งเด็กๆก็มีความกลัวอยู่เป็นพิเศษ บอกว่าจะรีบขึ้นมาตรวจความสะอาดเรียบร้อยของห้องเรียน เด็กก็ทำความสะอาดกันช่วยกันเก็บของและเก็บดินน้ำมันที่เรี่ยราดรอบโต๊ะของตนเอง ฉันก็รีบเก็บออมทรัพย์ แจกนมโรงเรียนให้กับเด็กๆ พอครูพี่เลี้ยงขึ้นมา ก็คงหนีไม่พ้นสายตาอันเสียดคม และสายตาอันกว้างไกลไปได้ เพราะว่าห้องมันไม่เรียบร้อยจริงๆ เด็กๆ ละเลยความรับผิดชอบของตนเองไปเยอะมาก ทำให้ครูพี่เลี้ยงถึงกับต้องออกโรงสั่งสอนนักเรียน ทำให้เช้านี้บรรยากาศในห้องเรียนในช่วงโฮมรูมไม่ค่อยดีสักเท่าไร และเลยเวลาชั่วโมงการสอนแรกไปนิดหนึ่ง พอเสร็จชั่วโมงของการโฮมรูมพูดคุยกับนักเรียนในชั้นที่ตนเองเป็นที่ปรึกษา ก็เริ่มชั่วโมงแรกของการเรียนการสอน

เก็บออมทรัพย์ นักเรีนชั้น ป.6 พร้อมกับแจกนมโรงเรียน


ชั่วโมงแรกของการเรียนการสอน วันนี้เปิดดูตาราง โอ้ววมีสอน 5 คาบ ร่างกาย จ๋า บอกว่าไม่ไหวว แต่หัวสมองบอกว่าสู้ๆละกันวันนี้ รีบขึ้นไปสอนนักเรียน ป.4 ห้อง 1 ในชั่วโมงแรกแล้วก็ต่อด้วย ป.4 ห้อง 2 ในชั่วโมงที่ 3 ในวิชา คณิตศาสตร์ ผลสอบของนักเรียนวันนี้ออกแล้วนะจ๊ะ มีเรื่องน่ายินดีมาก ๆ มีคนทำข้อสอบของครูแนนได้ คะแนนเต็ม 20 คะแนน ตั้ง 3 คนด้วย ก็บอกคะแนนให้เพื่อนๆปรบมือชมเชย เพื่อนคนที่ ได้คะแนน เยอะที่สุดเป็น 3 อันดับแรกของห้องเรียน พร้อมทั้งบอกกับนักเรียนว่า สำหรับคนอื่นหรือคนที่ตก ถ้าอยากขึ้นมาเป็น 3 อันดับแรกก็ต้องตั้งใจเรียนแล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือ และมีความพยายามให้มากขึ้นด้วยนะจ๊ะ สำหรับผลสอบของนักเรียนทั้ง 2 ห้อง ถือว่าอยู่ในระดับที่น่าพึ่งพอใจเหมือนกัน แต่ก็มีนักเรียนสอบตกเหมือนกัน ก็ได้แก้ตัวกันไปตามระเบียบ แต่ก็ต้องมาสอนนักเรียนเพิ่มเติมย้อนหลังว่าไม่เข้าใจตรงไหน ซึ่งถ้าดูแล้วเวลาแทบจะไม่มีสอนเด็กคนที่ไม่เข้าใจเลย แต่ก็จะพยายามสรรหาเวลาเพื่อที่จะมาติวให้กับเด็กที่ไม่เข้าใจในเรื่องนั้นให้ได้

นักเรียนที่ยังไม่ได้สอบ คณิตศาสตร์ ในชั้น ป.4 นั่งทำข้อสอบคณิตศาสตร์

ช่วงพักเที่ยงก็มาถึง หิวมาก และโรงเรียนก็ไม่ทำให้ผิดหวังเพราะว่า วันนี้ป้าแม่ครัวทำอาหารสุดอร่อย คือ น้ำพริก ต้มจืดแล้วก็ไก่ทอด มีของหวานที่เป็นสุดแสนของโปรดครูแนนด้วย ก็คือ เฉาก๋วยกับวุ้นมะพร้าว และใส่น้ำแข็ง ชอบมาก และก็ต้องขอบคุณแม่ครัวของโรงเรียนด้วยนะคะ ฝึกสอนเสร็จถ้าน้ำหนักขึ้นนี่ไม่สามารถโทษใครได้เลยต้องบอกว่าเป็นเพราะตัวเองแท้ๆ ห้ามใจเรื่องของกินไม่ได้ ฮาๆ

ชั่วโมงตอนบ่ายก็มาถึง รู้สึกเวลาพักเที่ยงน้อยจังเลย ก็รีบขึ้นไปสอนนักเรียนชั้น ป.5 ที่มี 2 ชั่วโมงเลย เพราะว่า เรียนติดกันคือ ชั่วโมงแรกของคาบบ่ายเรียนคณิตศาสตร์ ชั่วโมงต่อมาก็คือ วิทยาศาสตร์ ซึ่งครูที่สอนก็คือครูคนเดิม ให้นักเรียนเบื่อหน้ากันไปเลยจ้า เริ่มสอนคณิตศาสตร์ เรื่อง การประมาณค่าจำนวนเต็ม สิบ ร้อย พัน นักเรียนทำหน้า งง เกือบครึ่งห้อง เอาละ เริ่มคิดว่าสอนไม่ดีตรงไหน เด็กไม่เข้าใจตรงไหน แล้ววววว......เยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่เป็นไร ก็สอนใหม่ สอนต่อไปเรื่อยๆ ก็เริ่มมีคนเข้าใจ มากขึ้น แล้วทีนี้ ก็เหลือ 8 อรหันต์ของห้องที่ไม่เข้าใจอะไรเลย ก็ต้องเป็นหน้าที่ของครู ที่ต้องไปสอน ทีละคน นั่งใกล้กันก็สอนพร้อมกันเลย คนอื่นก็ให้ทำแบบฝึกหัดไปเรื่อยๆ 8 อรหันต์ นี่สุดยอดๆจริงๆ สอนแล้วสอนอีก ก็เกือบจะไม่เข้าใจ จนครูก็เริ่มท้อ และก็หมดเวลาของชั่วโมงเรียนคณิตศาสตร์ พร้อมกับฝนข้างนอกที่ตกลงมาอย่างบ้าคลั่ง เสียงครูแนนก็แข่งกับฝนที่ตกอย่างเสียงดัง ตอนบ่ายสมาธิของนักเรียนก็เริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เริ่มยุกยิก ยุกยิก เหนื่อยมากเลย เสียงก็เริ่มแหบ ก็เหมือนกับความอดทนก็เริ่มต่ำ แต่ก็ต้องทน เราเป็นครูเราต้องทน สิ่งที่ไม่คาดคิดแล้วก็เสียงลมพัดมาในห้องเรียนก็โปรยมาพร้อมกับกลิ่นเหม็นที่น่าสะพรึง ชวนเวียนหัวมาก เป็นลมอยากอ้วก ความรู้สึกตอนนั้นเหม็นมากจริงๆ กลิ่นห้องน้ำของโรงเรียน ที่เหม็นเหมือนขี้ อะไรสักอย่าง เด็กนักเรียนในห้องพากันเอามือมาอุดจมูก แต่ครูนี่สิ ต้องสอนไปด้วยปากก็พูดไปด้วย ครูแนนจะเป็นลมให้ได้คะ และแล้วก็มีเสียงเด็กลอยเข้ามาว่า

เด็กนักเรียน “ครูคะครูไม่เหม็นกลิ่นขี้ป้างเหรอคะ”

ครูแนน “ ทำไมครูจะไม่เหม็น เหม็นมากเลยหละ แต่ตอนนี้สอนพวกเธออยู่ มันหยุดพูดไม่ได้ ครูอดทนแค่ไหน พวกเธอก็ตั้งใจเรียนด้วย”

เด็กนักเรียน “ ค่ะ/ครับ” พร้อมกันทั้งห้อง

กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ก็เริ่มหายไป พร้อมกับสายฝนที่เริ่มหยุดตก นักเรียนก็เริ่มเข้าสู่โหมดปกติตั้งใจเรียนและทำงาน ส่งครู และแล้วก็หมดคาบเรียนอันแสนยาวนานของนักเรียน ป.5 แต่ก็ต้องเตรียมไปเข้าคาบ แนะแนวต่อ

นักเรียนเริ่มเอามือมาปิดจมูก ระหว่าง เรียน


นักเรียนชั้น ป.5 ตั้งใจทำงาน ที่ครูแนนสั่ง ให้ทำ แผนผังความคิด


ในชั่วโมงแนะแนวได้เอานักเรียนชั้น ป.6 มารวมกับนักเรียนชั้น ป.4 ป.5 และนักเรียนมัธยมต้น แล้วก็มีเรื่องพบปะพูดคุยกัน จนจบชั่วโมงแล้วก็แยกย้ายกันไปเข้าแถว สวดมนต์ ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี แล้วก็ปล่อยแถวกลับบ้าน

ชีวิตของการเป็นครูวันศุกร์ก็เหมือนจะจบลง พร้อมกับแบกร่างกายตัวเองกลับหอพัก และจะบอกว่าวันนี้ ปวดขามาก รองเท้าคัดชู ส้นสูงทำพิษมากจ้า ทั้งปวดหน้าขา ปวดเท้า ปวดเอว เห้อ...... ให้ทำไงได้ก็อาจารย์ บอกให้แต่งตัวแบบนี้นิ ก็ต้องทำใจและอดทน พรุ่งนี้จะได้พักนะละ บ๊ายบายสำหรับสัปดาห์แสนวุ่นวาย ที่ทำให้มีการเรียนรู้ชีวิตของการเป็นครู ต่ก็สนุกดี สำหรับการปรับตัว และการเรียนรู้สิ่งใหม่

หมายเลขบันทึก: 607446เขียนเมื่อ 29 พฤษภาคม 2016 14:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2016 14:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ร่างกาย จ๋า บอกว่าไม่ไหวว แต่หัวสมองบอกว่าสู้ๆ..... ชอบข้อความนี้ครับ เป็นครูที่อดทนมากเลยยยครับ สู้ๆๆ

สถาพร ศรีอินทร์สุทธิ์ เป็นครูต้องอดทน และเรียนรู้เยอะมากคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากเลยนะคะ^^

เป็นกำลังใจให้คุณครู จิตต์พิชชา ครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท