เนื่องจากสะสมความเหนื่อยล้ามาหลายวัน วันนี้ร่างกายเริ่มต่อต้านกับเสียงนาฬิกาปลุก ไม่ได้นะ เราจะไปโรงเรียนสายไม่ได้ จึงต้องมีการบังคับตัวเองให้ลุกจากเตียง และไปถึงโรงเรียนเช้าเช่นเคย และก็ยังคงทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา
สำหรับการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ในภาคเช้าของวันนี้ คุมเด็กไม่อยู่เลยจริง ๆ ไม่ตั้งใจเรียน ไม่ตั้งใจฟัง ถามแต่ว่าเหลือกี่วิชาจะได้กลับบ้าน เหลือกี่ชั่วโมงจะได้กลับบ้าน ไม่ไหวเลยนะคะวันนี้ แต่ครูพี่เลี้ยงบอกว่าเป็นปกติของทุกวันศุกร์ (แต่ในใจฉันปฏิเสธ มันน่าจะทุกวันต่างหากล่ะค่ะ) และวิชาคณิตศาสตร์ได้กลายเป็นวิชาสร้างข้อตกลงไปซะส่วนใหญ่ และมันก็ได้ผลนะ แม้ไม่มาก แต่ก็รู้สึกว่าเด็กนิ่งมาก มากกว่าทุกครั้งเลย ซึ่งฉันคิดว่าข้อตกลงที่สร้างขึ้นนี้ มันน่าจะนำไปใช้ในครั้งต่อไปได้ ดังนี้
และกว่าจะได้เรียนคณิตศาสตร์เป็นจริงเป็นจังก็เกือบหมดเวลาพอดี ค่อยสอนใหม่ในคาบซ่อมเสริมละกันนะคะ
ผ่านไปครึ่งวัน เหลืออีก 1 วิชาในภาคบ่าย อีกใกล้เวลากลับบ้านก็เริ่มเอาไม่อยู่จริง ๆ จึงใช้วิธีข้างต้น คุมได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ตามนั้นแหล่ะค่ะ เริ่มล้าเหมือนกัน ค่อยมาสู้ใหม่วันจันทร์นะคะ
ไม่มีความเห็น