วันที่ 11 เฮ้อ เฮ้อ...(26 พฤษภาคม 2559)

เสียงเรียกเข้าจากครูพี่เลี้ยง ได้ความว่าวันนี้...ครูพี่เลี้ยงไม่สบายจึงขอลาหยุด 1 วัน...หลังจากวางสายโทรศัพท์ของครูพี่เลี้ยงแล้ว...เข่าก็เริ่มทรุดพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่...วันนี้ฉันต้องเผชิญกับฝูงลิงทั้งหลายเพียงลำพังอย่างงั้นหรือ? โอเค! ไม่เป็นไร เป็นไงเป็นกัน

แต่พอถึงโรงเรียนก็ได้รับข่าวดีจากท่านรอง ว่าจะส่งผู้ช่วยมาให้ นั่นก็คือ Teacher ปิค ผู้ปราบลิงนั่นเอง (ครูบัดดี้ประจำห้อง 2/2 ของฉันเอง ซึ่งตอนนี้ท่านรอง ฯ ขอให้ท่านไปช่วยดูแลห้อง 2/1 แทน) สบายใจไปได้เลย

เริ่มภารกิจแรกกับฝูงลิงน้อยกับการพาไปเข้าแถวทำกิจกรรมหน้าเสาธง...เรียบร้อยดีมาก เพราะ Teacher ปิค คุมไป
และภารกิจต่อไป ๆ ก็ ดีมาก เพราะ Teacher ปิค เพราะถ้าเป็นเราก็อย่างบอกบอกไป นางฟ้าก็แล้ว นางยักษ์ก็แล้ว คุมไม่ได้เลยค่ะ คือถ้าวันนี้ไม่มี Teacher ปิค ฉันคงไม่ไหว และไม่รอดแน่

สำหรับคาบแรกกับวิชาวิทยาศาสตร์...ซึ่งเป็นวิชาของครูพี่เลี้ยง ฉันก็ต้องสอนแทนแน่นอนอยู่แล้วล่ะค่ะ...กับเรื่อง ปัจจัยในการเจริญเติบโตของพืช ฉันคิดว่า แต่คงไม่ต้องคิดหรอกค่ะ มันคือความจริง ถ้าสอนแบบอธิบายไป เด็กคงไม่ฟังแน่นอน เพราะลำพังเด็กก็ไม่ฟังกันอยู่แล้ว จึงหาวิดีโอจากยูทูปเปิดให้เด็กดู (ดีนะที่ยังมีสื่อให้) แล้วจึงให้สรุปองค์ความรู้....ผ่านไปด้วยดี 1 คาบ

สำหรับวิชาต่อไปในช่วงเช้าก็เป็นวิชาของ Teacher ท่านอื่น ส่วนฉันก็ตรวจงานกันต่อไป และมีหน้าที่แค่คุมแถวไปรับประทานอาหารกลางวัน หลังจากนั้นคาบที่ 4 กับวิชาภาษาไทยของฉันเอง วันนี้สอนเรื่อง มาตราแม่กม เด็กไม่ค่อยฟังเลยค่ะ แม้จะมีเกม เพลง และสร้างข้อตกลงต่าง ๆ มาให้ก็เอาไม่อยู่ เพราะอะไรงั้นหรอ...เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงคาบสอน ซึ่งคาบต่อจากนี้เป็นวิชาว่ายน้ำ เด็กจึงถามหาแต่เวลาที่จะปล่อยให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเสียงดังกันมาก แต่ก็ยังดีที่ยังทำงานส่ง แม้ไม่ครบตามจำนวนก็ตาม แต่สุดท้ายการเปลี่ยนแปลงก็มีการเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว ซึ่งจะย้ายคาบเรียนว่ายน้ำไปเรียนในคาบที่ 7 (ซ่อมเสริม) เด็ก ๆ ทำหน้าจ๋อยกันมาก ถึงขั้นร้องไห้เลยก็มี โชคดีที่คาบ 5 เป็นวิชาศิลปะของ Teacher ปิค เด็กจึงหยุดโวยวาย และยอมรับการเปลี่ยนแปลงแต่โดยดี แต่โชคไม่ดีก็ตรงคาบที่ 6 ซึ่งเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ของฉันอีกแล้ว เหตุการณ์เดิมวนซ้ำมา เฮ้อ...รู้สึกเหนื่อย และท้อมาก ฉันคงสอนเด็กได้ไม่ดีเท่าที่ควร...เฮ้อ 2 ...นี่มันแค่เริ่มต้น ท้อได้แต่อย่าถอย ประสบการณ์จะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ

ผ่านไป...อีก 1 วัน ถึงขั้นที่ต้องเอามือกุมขมับ ดีนะที่อยู่ห้องแอร์ถ้าไม่งั้นคงต้องเอามือปาดเหงื่อแล้วหล่ะ สู้ต่อไป

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

เด็กๆ ชอบไหมค่ะคลิปนี้

[ปักกะตืน]

จันทวรรณ

ชอบค่ะ ตั้งใจดูกันแบบใจจดใจจ่อมากค่ะ เพราะเด็ก ๆ กำลังได้ทดลองเรื่องนี้พอดี จึงอยากลุ้นว่าของตัวเองจะเป็นเหมือนในคลิปที่เปิดหรือป่าว...รอลุ้นค่ะ