วันที่ 7 หน้ายิ้มหน้าบึ้ง (25 พฤษภาคม 2559)

วันนี้มีสอนคาบเดียว กว่าจะได้เริ่มการสอนแต่ละครั้งต้องคิดหาวิธีคุมเด็กให้อยู่ ถ้าคุมเด็กไม่ได้จะสอนเท่าไหร่ก็ไม่เกิดผล ป.5/3 เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน ฉันตั้งกติกาในการเรียนก่อนเลยว่ากลุ่มไหนตั้งใจเรียน มีส่วนร่วมในการเรียน สมาชิกในกลุ่มไม่คุยกันเสียงดัง ครูจะแจกสติ๊กเกอร์หน้ายิ้มให้ :) สำหรับกลุ่มที่ไม่ตั้งใจเรียน คุยกันเสียงดัง ครูถามไม่ตอบ ครูจะแจกสติ๊กเกอร์หน้าบึ้งให้ :( นั่นหมายความว่าสติ๊กเกอร์หน้ายิ้ม คือเด็กดี สติ๊กเกอร์หน้าบึ้ง คือ เด็กดื้อ เริ่มแรกทุกอย่างผ่านไปด้วยดี จนครูพี่เลี้ยงเข้ามาในห้องถึงกับยกนิ้วให้ 555 แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันสามารถคุมชั้นเรียนได้ตลอดคาบ เมื่อให้แต่ละกลุ่มทำการทดลองเรื่องอากาศมีแรงกระทำต่อวัตถุหรือไม่ เมื่อคนหนึ่งพูด อีกคนก็พูดตาม แต่ละกลุ่มก็ยังคงได้สติ๊กเกอร์หน้าบึ้งไปตามๆกัน :( มีอยู่สองกลุ่มตั้งใจเรียนมาก ไม่เสียงดัง ก็เริ่มมีการแจกสติ๊กเกอร์หน้ายิ้ม :) ท้ายคาบพอเด็กเห็นสติ๊กเกอร์ที่กลุ่มตัวเองได้ก็พากันหัวเราะ บอกว่าคาบหน้าหนูเอาใหม่ หนูอยากได้หน้ายิ้ม :) เยอะๆ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าวิธีนี้มันจะใช้ได้ผลจริง ๆ หรือเปล่า แต่ก็ถือว่าเริ่มต้นได้ดี ต้องหาเทคนิคอื่น ๆ มาช่วยเสริม พอสอนเสร็จครูพี่เลี้ยงก็พูดว่า วันนี้มาแปลก เด็กไม่ค่อยเสียงดัง ไปทำอะไรกับเด็กมา เพราะช่วงแรกที่ฉันสอน ครูไม่อยู่ครูติดประชุมก็เลยมาช้าไป 10 นาที ฉันจึงบอกว่าก็แค่ใช้สติ๊กเกอร์หน้ายิ้มหน้าบึ้ง มันก็ได้ผลในช่วงแรก ๆ แต่พอทำการทดลองก็เริ่มมีเสียงดัง แต่ฉันก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติของการสอนวิทยาศาสตร์นะที่เด็กจะต้องใช้เสียง ต้องวางแผน ทำการทดลองร่วมกับเพื่อนในกลุ่ม เราก็แค่คุมชั้นเรียนไม่ให้เด็กเสียงดังเกินไป สรุปคาบนี้ครูพี่เลี้ยงไม่ได้ช่วยคุมเด็ก ๆ ครูนั่งดูฉันสอน ให้ฉันมีบทบาทเป็นครูอย่างเต็มตัว เชื่อไหมว่าเมื่อวานฉันท้อมากกับทางเดินเส้นนี้ แต่วันนี้ฉันกลับมีแรงฮึดสู้อย่างน่าเหลือเชื่อ...!!