คำบอกเล่าในเย็นวันอังคารของนักศึกษาฝึกสอน (วันอังคาร ที่ 24 เดือน พฤษภาคม พ.ศ. 2559)
วันอังคาร สีชมพูวันนี้เรามีสอน 4 คาบดีจัง ไม่มีว่างหึคิดไรฟุ้งซ่าน ตอนเช้าก็เหมือนเช่นเคย คุมทำความสะอาด คุมแถว เดียวเช็ค สถิตนักเรียน วันนี้ได้อบรมนักเรียนตอนเช้าด้วย 555 เริ่มแก่ละเรา คาบแรกก็สอนเลย สงสารนักเรียนตัวเองจังเลย วันแรกๆ ทำไมเราไม่รู้สึกแบบนี้น้อ ตอนนี้เริ่มรู้จักนักเรียน เรียกชื่อถูกๆผิดๆ มีนักเรียนงอนเราด้วยที่จำชื่อไม่ได้ แต่เด็กก็คือเด็กงอนแปปเดียวก็กลับมาคุยกับเรา น่ารักจัง นี่แหละความสุขเล็กๆ ของครูฝึกสอน
เวลาสั่งงานมีความสุขตอนเห็นเด็กตั้งใจทำ แต่เวลาสั่งงานก็ลืมไปว่าเราต้องตรวจงานนักเรียนเช่นกัน 555
ตอนเที่ยงวันร้านอาหารเจ้าประจำปิดแบบไม่ได้นัดหมาย (คิดในใจเราจะไปกินข้าวที่ไหน) ต้องออกหากินอยากบอกว่าเดินไกลมากแต่มีเพื่อนคุยด้วยระหว่างทางเลยเหมือนใกล้ เพื่อนที่ฝึกสอนที่นี้ก็น่ารักทุกคน ทุกคนเป็นมิตร อยากอยู่ที่นี้ทั้งปีเลย เสียดายได้อยู่แค่เทอมเดียว T_T ขนาดรู้จักกันแค่อาทิตย์กว่า เหมือนสนิทกันมาก จนลืมไปเลยเราเพิ่งสนิทกัน ขอบคุณเพื่อนๆโรงเรียน ที่เป็นส่วนหนึ่งของความสุขและความทรงจำดีๆ
ตอนบ่ายทำไรละ ตรวจงานไงสิ (สั่งนัก ตรวจนักไง มันเหมือนกฎการสะท้อนนะ) ตรวจงานไม่ทันเสร็จ คาบสอนบ่ายก็มา สอนเรื่องพัฒนาการทางด้านสมอง
ขอเล่าเรื่องชั่วโมงที่ผ่านมา สอนเรื่องพัฒนาการทางด้านร่างกาย เราถามคำถามเพื่อนำเข้าสู่บทเรียนว่า นักเรียนคิดว่าตั้งแต่ประถมศึกษาปีที่ 3 ขึ้นมาประถมศึกษาปีที่ 4 นักเรียนมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้างด้านร่างกาย >>>>นักเรียนผู้ชายคนหนึ่งตอบแบบภาคภูมิใจ ขนในที่ลับ(นักเรียนตอบเป็นภาษาพื้นบ้านภาคเหนือ)ครับ คือเราอึ้งในใจนะแต่หน้าเรายิ้มละตอบกลับไปว่า ใช่คะ ที่เราเรียกถ้าพูดเป็นภาษาสุภาพเราเรียกว่าอะไรนะ เราเรียกว่าขนในที่ลับนะ 555555555555 เกือบไปแล้วๆ ดีนะตอนเรียนในห้องเราจำครูได้ว่า ถ้าคิดจะสอนแบบนี้อย่าอายนักเรียน ไม่งั้นนักเรียนไม่เข้าใจเนื้อหา (กราบขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ)
พูดต่อละ ตอนนี้เรามีปัญหาเกี่ยวกับการวางแผนการสอนสุขศึกษามาก คือ จะสอนอย่างไรให้เด็กเกิดการเรียนรู้ ต้องทำอย่างไร นำจากนามธรรม เปลี่ยนเป็น รูปธรรม ยิ่งวิชานี้ สำหรับเราแล้วยาก ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้สอน ไม่เคยคิดว่าจะได้เขียนแผนวิชานี้ แต่ทำไงได้เราครูประถม เราครูเป็นเลิศ ต้องทำได้ ต้องขอบคุณครูพี่เลี้ยงคอยให้กำลังและคำปรึกษาเป็ฯอย่างดี ><” ทีแรกก็เครียดๆ แต่พอมีคนเข้าใจแบบนี้ มันทำให้อะไรๆ มันง่ายขึ้นมากเลย
สุดท้ายของวันนี้กิจกรรมลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ เราช่วยครูพี่เลี้ยงสอน ขอบคุณประสบการณ์การต่อคอม โปรเจคเตอร์ ต่อไมค์ ตอนนี้เราได้นำประสบการณ์นั้นมาใช้แล้ว ภูมิใจมากที่วันนั้นได้เป็นส่วนหนึ่งของหน้าที่วันนี้ได้เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอน
ความเห็น (1)
วันที่ที่ชื่อบันทึกน่าจะผิดพลาดครับ