วันที่ 3 ได้รับคำสั่งอย่างเป็นทางการ (19 พฤษภาคม 2559)


“ให้นักศึกษาได้ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความ วิริยะ อุสาหะ หากมีปัญหาใดให้ปรึกษาครูพี้เลี้ยง หรือ เป็นปัญหาเร่งด่วนให้เสนอต่อผู้บริหาร”

คำสั่งที่ได้รับเป็นครั้งแรกในชีวิต “คำสั่งโรงเรียนบ้านศาลา” เห็นครั้งแรกนึกถึงหน้าตาของหนังสือราชการที่เคยได้เรียนในรายวิชา งานธุรการในโรงเรียนประถมศึกษา...คือมันใช่เลย แหะ ๆ :)

การได้รับคำสั่งในครั้งนี้ มีทั้งหน้าที่ในการฝึกปฏิบัติที่ได้รับมอบหมายและรู้สึกได้ถึงความใส่ใจจากผู้บริหารและคณะครูที่คำนึงถึงยามมีปัญหาให้ปรึกษาได้ ไม่ปล่อยให้นักศึกษาต่อสู้กับปัญหาเพียงคนเดียว รู้สึกดีจริงๆ

ตารางสอนอย่างเป็นทางการ

หน้าที่ในการฝึกปฏิบัติที่พูดถึง มาเป็นตารางสอนเลยที่เดียวเชียว ครั้งนี้มาอย่างเป็นทางการหลังจากที่ไม่คงที่ในช่วงแรก ๆ เห็นแล้วรู้สึกหนัก ๆ เป็นครู หรือ “ครุ” นี่มันหนักหนาจริง ๆ ช่องว่างนั้นก็มิได้นำพาซึ่งความว่าง เพราะมีงานตลอด สู้เท่านั้นที่ครองโลกละตอนนี้ !

แล้วหน้าที่ที่ไม่เกี่ยวข้องกับการสอนก็มาถึง.... ด้วยความที่ดิฉันมีครูพี่เลี้ยงเป็นครูห้องพยาบาล เลยได้รับหน้าที่พิเศษโดยการมีโต๊ะประจำการในห้องพยาบาลและหน้าที่ครูห้องพยาบาลก็ตามมาอีกหนึ่งอย่าง และวันนี้ก็ได้ประเดิมเคสแรก ไม่ใช่ใครที่ไหน หนุ่มน้อยชั้น ป.2 เด็กในสังกัดดิฉันเอง นามว่า บวรพจน์หรือแต๊งท์ ได้ไปเล่นจนได้เลือด โดนเหล็กเกี่ยวเข่า เป็นแผลขนาดเล็กที่ไม่เล็กเพราะลึกเอาการ จึงได้จัดการทำแผล ใส่ยา ปิดพลาสเตอร์ และ ตักเตือนให้เล่นอย่างระมัดระวังไปตามระเบียบ

แผลขนาดเล็กที่คิดว่าไม่เล็กสำหรับเด็ก ๆ

สีหน้าเด็กชายบวรพจน์นั้น ดูหงอยไปเลยค่ะ


เป็นประสบการณ์ทำแผลนักเรียนครั้งแรกที่ ... จะบอกว่าประทับใจก็ดูแปลก ๆ เอาเป็นว่ารู้สึกภูมิใจที่ตนก็สามารถทำหน้าที่นี้ได้ และสามารถดูแลเด็กนักเรียนได้ สุดท้ายการไหว้ขอบคุณของนักเรียนนั้น เป็นรางวัลและกำลังใจในการปฏิบัติงานให้ดีต่อไป

ชั่วโมงสุดท้ายของวันนี้ได้ไปทำกิจกรรมวันวิสาขบูชา คือ การเวียนเทียนที่วัดข้างโรงเรียน คือ วัดโสภณาราม ได้บุญกันไปทั้งนักเรียนและคุณครู

สุดท้ายของวันนี้ ก็ได้รับหน้าที่เพิ่มอีกหนึ่งอย่างคือ “ครูเวรประจำวัน” มีความดีงามคือได้เป็นครูเวรวันแรกของสัปดาห์...วันจันทร์ สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่แสนสดใส : ยินดีด้วยค่า


  • เจอกันวันอาทิตย์ มี Event งานประชุมผู้ปกครองโรงเรียนค่ะ
หมายเลขบันทึก: 606920เขียนเมื่อ 20 พฤษภาคม 2016 18:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม 2016 18:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

คิดถึงสมัยเป็นเด็ก ไม่เคยมีโอกาสได้เจอครูฝึกสอน หรือ นักศึกษามาแบบนี้เลยครับ ... สู้ครับ

อ.ต๋อย การมีนักศึกษาฝึกสอนในปัจจุบันนี้ทำให้หนูมีโอกาสได้เรียนรู้และรู้จักกับอาชีพครูอย่างแท้จริงค่ะ ...ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

นี่ครูพยาบาลหรือนี่ ;)...

Ongkuleemarn ครูพยาบาลคนนี้ทำแผลได้หลายแผลแล้วนะคะ ;) แต่ก็ไม่อยากให้นักเรียนต้องมีแผลเลยค่ะ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท