วันที่ 3 เริ่มมีอาการเหนื่อยล้าจากการสอน (18 พฤษภาคม 2559)

เช้าวันนี้อากาศสดใส เย็นสบาย ทำให้รู้สึกสดชื่น พร้อมกับการไปเจอเด็กๆที่น่ารัก แต่พึ่งชมได้ไม่นานอากาศเจ้ากรรมก็กลับมาร้อนเหมือนเดิม ทำอย่างไรได้ อดทนคำเดียว แล้วก็เดินหน้าต่อไป ดีใจ เริ่มมีคนเรียกชื่อ มีนักเรียนรีบวิ่งเข้ามาสวัสดี "ครูปิ่ม" รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นครูแอนที่โรงเรียนเรือนแพอย่างไรก็ไม่รู้ ขึ้นชื่อว่าครู ไม่ได้แค่สอนเล่นๆแล้วนะ นักเรียนมาโณงเรียนไม่ได้มาเล่น แต่มาเรียน ต้องเอาความรู้ไปใช้ได้จริง กลับมาถามตัวเองทำดีแล้วหรือยัง สิ่งที่ทำอยู่ดีพอแล้วหรือ หรือต้องดีกว่านี้

มีความสู้สึกว่าตัวเองยังต้องหาเทคนิคหลายๆอย่างเข้ามาสอนนักเรียน อยากให้นักเรียนได้ตื่นเต้นและสนุกมากกว่านี้ แต่ไม่ลืมความรู้นะ วันนี้มีสอนวิชาประวัติศาสตร์ ชั้น ป.5/3 และ ป.5/4 ติดต่อกันเลย ความแตกต่างระหว่างสองห้องนี้เห็นอย่างชัดเจน แต่ก็ดีกว่าเมื่อวานเวลากระชับขึ้น สำหรับห้อง ป.5/3 เราจะคุ้นเคยกับนักเรียนมากกว่าชั้น ป.5/4 นักเรียนเลยให้ความร่วมมือ ไม่ส่งเสียงดังหรือคุยแข่ง ส่งงานทุกคน แต่ก็มีบางคนที่ช้ากว่าเพื่อนหน่อย มีเด็กชายสองคนในห้อง ป.5/3 บอกว่าผมอยากอยู่ช่วยครูทุกเย็นเลยครับ อยากช่วยครูทำเวร อยากเล่าอะไรให้ครูฟัง น้ำตาจะไหล รู้สึกสงสารและเอ็นดู ตอนนี้สิ่งที่ต้องพยายามอีกอย่างก็คือการจำชื่อนักเรียนและหน้าตาของนักเรียนให้ครบทุกคน โดยที่ต้องเริ่มจากห้อง ป.5/3 เพราะเป็นห้องที่ประจำอยู่ ถ้าเป็นไปได้จะต้องปริ้นชื่อจริงและชื่อเล่นไปติดไว้ที่โต๊ะ นานวันเข้าก็ค่อยเอาออก จะได้จำง่ายกว่า

มีเรื่่องอยากเล่า เป็นความแปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเห็น เป็นนวัตกรรมของทางโรงเรียน ที่แจกกระเป๋าห้อยเอวให้นักเรียนทุกคน ทุกคนเรียนกกระเป๋านี้ว่า "ถุงยังชีพ" เพราะอะไรถึงยังชีพ ก็เพราะว่าในถุงนั้นมีอุปกรณ์การรับประทานอาหารกลางวันของนักเรียนตั้งแต่ช้อนส้อม แก้วน้ำ เรียกว่าขาดพวกนี้ก็ไม่สามารถรับประทานอาหารได้ นี่คือที่มาของถุง ตอนกลางวันที่โรงเรียนเลยจะเห็นนักเรียนห้อยกระเป๋าที่เอวกันทุกคน เหมือนแม่ค้าตามตลาดที่มีกระเป๋าเก็บตังอยู่ที่เอว มีความน่ารักไปอีกแบบ ที่สำคัญมันเป็นแบบแผนเดียวกันทั้งโรงเรียน มันดูมีระเบียบ

การรับประทานอาหารกลางวันที่นี่ให้ ป.1-ป.3 ทุกห้อง รับประทานในห้องเรียนของตนเอง ส่วนป.4-ป.6 จะรับประทานในโรงอาหาร โดยแต่ละห้องจะมีเวรตักอาหารให้เพื่อนๆ แต่ต้องรอให้ตักครบทุกห้อง ทุกชั้น ก่อน วิธีการรอของห้องที่ตักเสร็จแล้วคือการรับประทานผลไม้ไปก่อน และทุกคนในห้องต้องช่วยกันรับประทานให้หมด ถ้าไม่หมดก็ต้องวนไปอีกรอบ จะมีสัญญาณนกหวีดจากครูปกครองให้สัญาณ ทุกคนต้องทานพร้อมกัน กล่าวคำขอบคุณอาหารพร้อมกัน เสียงก้องไปทั้งหอประชุม เป็นภาพที่สวยงามมาก อาหารสำหรับนักศึกษาฝึกศอนก็เหมือนกับของนักเรียนแต่อาจจะมีกับข้าวเพิ่มมาอีก 1-2 อย่าง อาหารอร่อยมาก แม่ครัวใจดี บางวันก็หอให้ด้วย

งานใบตอง วิชาลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้ การเย็บอย่างแรกคือหักคอม้า อุปกรณ์คือ ใบตอง เข็ม และด้ายสีเขียว วิธีการไม่มีอะไรซับซ้อน นักเรียนทั้งชายและหญิงสามารถทำได้กันทุกคน พรุ่งนี้หวังว่าทุกคนจะมีผลงานมาส่งคุณครู

เริ่มล้า เหมือนโดนดูดวิญาณออกจากร่าง การสอนต้องใช้พลังงานเยอะมาก ยิ่งนักเรียนเยอะยิ่งต้องใช้ทั้งพลังงานเสียงและพลังงานร่างกาย

พรุ่งนี้จะมีอะไรตื่นเต้น และสนุกอีกนะ อยากให้ถึงพรุ่งนี้แล้ว

รูป ถุงยังชีพของนักเรียนชั้น ป.5