"วันที่ สามแล้ว สู้ๆ" (18 พฤษภาคม 2559)

"18 พฤษภาคม 2559" ย่างเข้าวันที่สามแล้วกับชีวิตการฝึกสอน

สำหรับสิ่งที่จะนำมาแบ่งปันกันในวันนี้ เห็นทีคงจะเป็นความรู้สึกกันบ้างค่ะ ตลอดทั้งวันนี้มีหลากหลายความรู้สึกเหลือเกินที่ผ่านเข้าในหัวให้ได้คิดอยู่ตลอดเวลา แต่มีความรู้สึกนึงที่เด่นชัดมากเป็นพิเศษเลย ก็คือความรู้สึกที่เหมือนตัวเองตกไปอยู่ในช่วงเวลาของการเป็นเด็กอีกครั้ง วันนี้ ชั่วโมงที่ 5 ฉันได้สอนภาษาอังกฤษ ป.2/3 ให้นักเรียนทำ mind mapping เจ็ดวันในหนึ่งสัปดาห์ แต่ก่อนที่นักเรียนจะลงมือทำงาน นักเรียนต้องเขียนวันที่ก่อนให้เรียบร้อย นักเรียนคนอื่นๆ ก็ลงมือทำไปเรื่อยๆ จนเสร็จก็เอามาส่ง กันท้ายชั่วโมง แต่พอถึงเวลาจะปล่อยเด็กเสียงดังวุ่นวาย ฉันก็เลยให้นั่งสมาธิก่อน ในระหว่างนั้นดันเหลือบไปเห็น เด็กผู้ชายอ้วนคนนึง สมุดยังวางอยู๋บนโต๊ะ พอเดินเข้าไปเปิดสมุดดู แม้แต่วันที่ผมก็ยังเขียนไม่เสร็จเลย ครูจะทำยังไงกับผมดี? ความรู้สึกในขณะนั้นไม่คิดจะโทษ หรือจะว่า เด็กเลยสักนิด แต่กลับคิดถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็กชั้น ป.1 ตอนที่เพิ่งพ้นมาจากวัยอนุบาล ยังอยากเล่นของเล่น ยังอยากนอนกลางวันอยู่เลย ขึ้นมา ป.1มายังไม่ชิน ไม่อยากอ่าน ไม่อยากเขียน ไม่อยากทำการบ้านส่งครู ไม่แต่งอแงอยู่ที่โต๊ะ เด็กชายตัวอ้วน ทำให้ภาพความทรงจำตอนเด็กของฉันผุดขึ้นมาเต็มหัวเลย คิดไปยิ้มไป พาให้คิดถึงวันเก่าๆ คิดถึงคุณครูสมัยประถม คิดถึงเพื่อนๆ ที่ีตอนเด็กๆเคยเล่นด้วยกันที่โรงเรียน ....

แต่พอมาวันนี้ วันที่โตแล้ว วันที่ไม่ว่าชีวิต จะต้องพบกับคำว่า "ไม่" เพียงใดก็ตาม ได้แต่บอกตัวเองว่า จะงอแงแบบนั้นไม่ได้แล้วนะ สิ่งเดียวที่พอจะทำได้แม้ในวันที่ คำว่า "ไม่" เข้ามามากเพียงใดก็ตาม ก็คือท่องคำว่า "สู้ๆ" ไว้ในใจ แล้วก้าวเดินหน้าต่อไปเท่านั้นพอ...

# วันนั้นยังผ่านมาได้ แล้วทำไมวันนี้จะผ่านไปไม่ได้ ว่าไหม#

"สู้ๆ ค่ะ!!"

#ภาพบรรยากาศในโรงเรียนวันนี้ค่ะ#

[คุณมะเดื่อ]

มาเป็นกำลังใจให้จ้ะ

คงอีกหลายวันกว่าจะผ่านพ้นภาระงาน

อดทน เดินหน้า สู้จ้ะ