วันก่อนนี้ มีเรื่องเล่าสะกิดใจที่อาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งเล่าให้ฟัง เลยอยากมาแบ่งปัน สำหรับ ผอ.โรงเรียนอื่นๆ อาจนำวิธีการแก้ปัญหาอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ แบบโรงเรียนวาปีปทุม จังหวัดมหาสารคาม ไปใช้บ้าง ฟังว่าได้ผลและแยบยลสุดๆ ดังนี้ครับ
วิธีการคือ ปรับเปลี่ยนวิธีคัดเลือกนักเรียนชั้น ม.๑ ให้ผู้ปกครองเข้ามานั่งฟังลูกตนเองอ่านสดๆ ต่อหน้าคุณครู โดยครูจะตัดเตรียมเรื่องที่จะให้อ่านจากหนังสือพิมพ์ นิตยสาร นิยาย หรือเอกสารทั่วไป เอามาวางไว้ให้สุ่มหยิบเลือกเอง... ขณะอ่านไป ครูจะนับคำผิด นับคำอ่านไม่ออก หากสูงกว่าเกณฑ์กำหนดผิด ก็หมดสิทธิ์เข้าเรียน
ผลลัพธ์ของวิธีการที่โรงเรียนวาปีฯ นำมาใช้นี้ ไม่ใช่เรื่อยแยบยลอะไร แต่ผลกระทบที่เกิดกระจายออกไปได้ผลในวงกว้างตามโรงเรียนประถมศึกษาต่างๆ รอบๆ อำเภอ ทำให้ภายในปีเดียว ปัญหาอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้แทบจะหายไป
เราวิเคราะห์ว่า ปัจจัยสำเร็จสำคัญคือ การให้ผู้ปกครองของนักเรียนมานั่งฟังลูกอ่านด้วย เมื่อบอกผ่านปากต่อปากไป หากโรงเรียนไหนได้ชื่อว่า นักเรียนสอบเข้าโรงเรียนดังในอำเภอไม่ได้เพราะอ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ด้วยจิตวิญญาณความเป็นครูและผู้อำนวยการคงยิ้มอยู่ได้ยาก...... ตรงนี้ซิครับ ที่ผมคิดว่าแยบยล
หากโอกาสมี คงมีการถอดบทเรียน ออกมาให้ได้อ่านกันอย่างละเอียดและผลเชิงปริมาณและคุณภาพมาเล่าต่อครับ ... สำหรับผมแล้วเรื่องนี้น่าสนใจมาก
วิธีนี้น่าสนใจค่ะ แต่เด็กที่ไม่ผ่านจะจัดการช่วยเหลืออย่างไรค่ะ