​พุทธศิลป์ พ่อพิมพ์ แม่พิมพ์ และตำหนิประจำองค์พระรอด ในหลักวิชาการ "ครึ่งใบ"

*******************************
ในตลาดพระปัจจุบัน จะมีตำราการชี้ตำหนิพระรอดมหาวัน มากมายหลายตำรา
ถ้าใครไปอ่านตำราเล่มไหนเพียงเล่มเดียว ก็จะติดกับสิ่งที่เขาพยายามเขียนขึ้นมาหลอกให้เราหลงเชื่อ
และถ้าอ่านหลายตำรา ก็จะยิ่งสับสน เพราะแต่ละเล่มก็พยายามทำให้คนอื่นเชื่อตามความคิด และเจตนาของตนเอง ที่มีจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง แบบที่ผมขอใช้คำว่า "วิชาการครึ่งใบ" หรือ "ความรู้เสี้ยวเดียว"
-----------------------------
ดังนั้น ในการเรียนรู้ เราอาจจะใช้ตำราต่างๆ เป็นหลักการพื้นฐานเบื้องต้นแต่เพียงคร่าวๆ เท่านั้น
และ ไม่ควรเชื่อตำราเหล่านั้นแบบฝังใจ แต่กลับต้องพยายามประมวลความรู้แบบองค์รวม ทำความเข้าใจองค์รวมของธรรมชาติ และ "ความรู้รวม" ที่ควรจะเป็นมากกว่า
โดยอาศัยความเข้าใจในพัฒนาการของธรรมชาติเป็นเครื่องนำทาง แล้วค่อยๆแกะ แยกแยะองค์ความรู้จริงๆ ที่มีอยู่ในแต่ละเล่ม ออกจากความไม่จริง หรือความรู้แบบวิชาการครึ่งใบที่ปะปนมา
----------------------------------
สาเหตุที่เกิดความรู้แบบวิชาการครึ่งใบ ก็เนื่องมาจากเทคนิคทางการค้าของกลุ่ม "พุทธพานิช" ต่างๆ ที่ปกติแล้วจะนำพระที่ตัวเองมี และต้องการโปรโมท มาชี้จุดต่างๆ เพื่อให้พระที่ตัวเองมี เป็นที่ยอมรับ รับรู้ เป็นมาตรฐาน แล้วตั้งชื่อพระของตัวเองให้เลิศเลอ เช่น "องค์ร้อยล้าน" เพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นต้นแบบขององค์ความรู้ในด้านนั้น เป็นที่ยอมรับ และเป็นผู้ตัดสินผู้อื่นได้

ทั้งๆที่ตำหนิทั้งหลายที่ชี้มาในแต่ละองค์นั้น มีทั้ง
ก. ลักษณะรวมของพุทธศิลป์ ข. ลักษณะของแต่ละแม่พิมพ์ และ ค. ลักษณะเฉพาะในแต่ละองค์ เท่านั้นเอง
ใครหลงเชื่อว่าองค์ที่เขาแสดงมาเป็นมาตรฐาน ก็จะหลงทาง กลายเป็นแนวร่วมให้เขาเท่านั้นเอง

*******************************
ถ้าไม่อยากหลงเชื่อก็ควรมาศึกษาให้เข้าใจ โดยการพิจารณาแยกแยะลักษณะต่างๆเหล่านี้ ออกเป็นอัตตลักษณ์ เอกลักษณ์ ความเหมือน ความต่าง เป็นลำดับชั้น ก็จะสามารถแยกแยะตำหนิต่างๆได้อย่างถูกต้อง โดยไม่หลงไปกับวิชาการครึ่งใบ ครับ