ประวัติหลวงพ่อวิริยังค์ ตอน ผจญภัยในถ้ำวัวแดง

หลวงพ่อวิริยังค์ได้บันทึกในตอนนี้ว่าการได้พำนักที่ถ้ำวัวแดง ที่เป้นนิยายเล่าต่อๆกันมาถึงความศักดิ์สิทธิ์ ลึกลับ จนญาติโยมในหมู่บ้านที่ไม่ห่างไกลมากนักห้ามปราม แต่อาจารย์กงมาซึ่งเกิดอาการยอกเอวหนักขึ้นจนไปต่อไม่ไหว เลยต้องอยุ่ที่ถ้ำนี้ถึงเดือนเศษ

นับว่าเป็นการพักแรมที่นานที่สุดในการเดินธุดงค์มาราทอนครั้งนี้ หลวงพ่อได้ละจากการอยู่บนกุฎิไปอยู่ที่ถ้ำไม่สนคำห้ามปรามของญาติโยม จึงเข้าถ้ำไป ถ้ำไม่ใหญ่โตมากนัก มีวัวแดงอยู่ในถ้ำเป็นหินแกะสลัก บนหลังวัวแดงมีกษัตริย์ ๑ องค์ มีมเหสี ๔ คน สวยงามฝีมือยอดเยี่ยมมาก แต่น่าเสียดายที่โดนพวกหาลายแทงเจาะขุดจนเป็นรูเป็นหลุม ไม่เว้นแม้ก้อนหินใหญ่ๆเท่าบ้าน

ในค่ำคินหนึ่งหลวงพ่อได้นอนพักในถ้ำก็ได้เจอเหตุประหลาด ช่วงเคลิ้มๆจะหลับ รู้สึกว่าโดนลองดีเข้าแล้ว คือปรากฎเหมือนหินทั้งถ้ำนั้นกำลังถล่มลงจนเสียงสนั่นดังกึกก้อง พอตื่นขึึ้นมาดูเสียงนั้นก็หายไป แต่พอจะหลับลงไปอีกก็เจอกับเสียงนั้นอีก เลยตั้งใจนั่งสมาธิ

ระหว่างนั่งสมาธิก็เห็นเทวบุตรเทวดา รู้สึกได้ว่าแปลกกว่าคนธรรมดา ต่างมานั่งล้อมรอบอยู่ตามบริเวณนั้น รุ่งเช้าเลยไปเล่าให้อาจารยืกงมาฟัง ท่านหัวเราะแล้วพูดว่า "นั่นแหล่ะเธออยากประมาท เขาก้มาเตือนสิ...เธออย่าประมาท จงพยายามเร่งความเพียรอย่างเต็มความสามารถ"

"แม้นเราหายแล้วก็จะต้องอยู่ทำความเพียรในที่นี้ไปอีกสักระยะหนึ่ง" อาจารย์กงมาบอกหลังหานเอวยอก

"ธรรมปฏิบัตินี้มีความจำเป็นด้วยหรือที่มาทรมานอดๆอยากๆทุลักทุเล เดินหามรุ่งหามค่ำอยู่อย่างวัดทรายงาม กระผมก็ทำความเพียรได้อย่างมาก" หลวงพ่อถามอาจารย์

"การอยู่ในที่เดียวจำเจ มันก็ทำให้เรามีจิตอ่อนไม่เข้มแข็งและทำให้เกิดความเคยชิน เป็นการทำให้ย่อหย่อนต่อความพยายาม ยิ่งกว่านั้นถ้าเป็นครูอาจารย์ก็จะเพิ่มภาระที่จะสั่งสอน และกิจการที่จะต้องเกี่ยวข้องอีกมาก การที่ได้ออกวิเวก อยู่ตามป่าเขาลำเนาไพรนั้น มันเป็นสิ่งทำให้จิตใจแข็งแกร่งขึ้น มีความกระตือรือล้นขึ้นมาเองตามธรรมชาติ"

....................

ตอนต่อไป พระวิริยังค์ใกล้พบกับพระอาจารย์มั่น