..
ซองพัสดุกันกระแทก ถูกส่งถึงมือผม เมื่อวานนี้ 23 กุมภาพันธ์ 2559
ผมพลิกกลับไปกลับมา ...ลูบคลำอยู่สักพักหนึ่ง...ก็ถึงบางอ้อ.
..
อาจารย์วัตฯ ส่งหนังสือเล่มที่ผมเคยบอกกับอาจารย์ว่า ...มันน่าอ่านมาก มาก
และอาจารย์ก็เดาใจผมถูกว่า...ผมอยากอ่านมัน
..
..
ผมแกะหนังสือที่ถูกห่อหุ้มไว้กับซองพัสดุกันกระแทก..ออกมา
ได้เห็นหน้าตาของมัน ผ่านปกพลาสติกสีใส ที่บรรจงห่อเพื่อไม่ให้หนังสือเล่มนี้ช้ำ...อีกทบหนึ่ง
สิ่งนี้เอง... ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า...อาจารย์วัตฯ .....รักและทนุถนอมหนังสือเพียงใด....
..
ผมยังไม่ได้อ่านหรอกนะครับ...แต่ผมได้ละเลียด จิตใจอันอ่อนโยน.....ของอาจารย์วัตฯ ผ่านการบรรจงห่อหนังสือเล่มนี้...ให้ผม
..
ผมหลับตา....เห็นภาพของอาจารย์วัตฯ ครับ.. ....
ภาพของอาจารย์ที่นั่งห่อปกพลาสติกให้กับหนังสือเล่มนี้ ...ชื่อของหนังสือเล่มนี้ คือ "เมื่อชีวิตถึงคราวต้องก้าวข้าม"
ประโยคนี้..เพียงแค่ประโยคเดียวครับ...ที่ทำให้หนังสือเล่มนี้.... น่าอ่านเอามาก ๆ ....มันที่ทำให้ผมรับรู้ถึงปรากฏการณ์บางอย่างของชีวิตผ่านหนังสือเล่มนี้...ครับ
..
..
การกล่าวคำขอบคุณกับสิ่งที่ได้รับ.....มันมีมากกว่านั้น ครับ....
..
เพราะอาจารย์ได้ให้สิ่งมีค่า ที่มีค่ามากกว่าหนังสือเล่มนี้เสียอีก นั่นคือ!!! ..."ผมจะได้ค้นพบอะไรบางอย่างจากหนังสือเล่มนี้"
..
และนี่คือ... concept ที่อยู่ซ้อน concept..... ครับ
..
เพียงแค่ผมได้สัมผัสสิ่งมีค่าชิ้นหนึ่งที่อาจารย์ส่งมอบให้ผมด้วยหัวใจ....(ผมรู้สึกเช่นนั้นนะครับ)
..
ผมรู้สึกได้ถึงคุณค่าของมัน ครับ
และผมจะตอบแทนสิ่งมีค่าที่ผมได้รับมา...ในครั้งนี้.... มากกว่าการได้อ่านครับอาจารย์ฯ "ผมสัญญา"
ยินดีมาก ๆ ที่หนังสือเล่มนี้ถึงคุณแสงฯ ด้วยความปลอดภัย
และคงมีความหมายมากมายสำหรับผู้นำส่งนะครับ
ขอบคุณมากครับ ;)...
ผมจะหาเวลาอ่านมัน ด้วยหัวใจ ครับอาจารย์
ขอบพระคุณมากครับ
ดีจังครับ แค่ชื่อหนังสือก็น่าอ่าน และสุขใจไปด้วยกับความรู้สึกทั้งจากผู้ให้และผู้รับครับพี่แสง
เห็นหนังสือแล้วมีความสุข
ขอบคุณมากๆครับ