การไปว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำม.อ.ของเราที่เปิดกว้างสำหรับทุกคน ทำให้เราได้เห็นสิ่งเล็กๆที่ยิ่งใหญ่นี้ ซึ่งสะท้อนความเป็นจริงในสังคมให้อยากเอามาเขียนสักบันทึก เรื่องเกิดจากที่วางรองเท้าค่ะ รอบบริเวณทางเข้าสระ จะมีชั้นวางรองเท้าไว้ให้ จะเห็นว่ามีที่วางเยอะมาก เพียงพอแน่นอนต่อผู้มาใช้บริการ
แต่ภาพที่เห็นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เห็นเสมอก่อนหน้านี้ แต่ที่เห็นนี้หลังจากที่ได้จัดการเก็บรองเท้าบางคู่ที่อยู่ที่พื้นขึ้นวางบนชั้นให้แล้ว วันนี้พบสามคู่
สิ่งที่ทำให้คิดก็เพราะก่อนหน้านี้ ครั้งแรกที่เห็นกองรองเท้าวางระเกะระกะบนพื้น ใช้วิธีกวาดเข้าไปใต้ชั้นเพื่อให้เราสามารถเดินเข้าไปเอารองเท้าเข้าชั้นได้ ตอนนั้นทำด้วยความโมโหว่าทำไมเรื่องวินัยเล็กน้อยแค่นี้ คนยังไม่ยอมทำ และการที่คนแรกๆย่อหย่อน ก็เป็นเหตุให้คนต่อๆมาทำตามไปด้วย เพราะเห็นใครๆก็ทำและง่ายกว่าการทำสิ่งที่ถูกต้อง
แต่ครั้งต่อมา คิดได้ว่าการที่เจ้าของออกมาเห็นว่ารองเท้าตัวเองถูกดีดเข้าไปใต้ชั้น ทำให้ต้องหา หยิบยาก ไม่น่าจะเป็นวิธีที่ดีในการทำให้ตระหนัก อาจจะทำให้โกรธมากกว่า ก็เลยเปลี่ยนวิธีเป็นเก็บทุกคู่ที่เห็นขึ้นวางบนชั้น จำได้ว่าครั้งแรกที่เก็บมีมากกว่าสิบคู่ แต่หลังจากนั้น จำนวนที่เห็นจะลดลงเรื่อยๆ ทำให้คิดว่าวิธีนี้น่าจะได้ผลในการช่วยให้คนตระหนักว่ารองเท้าควรจะอยู่ที่ไหน
เรื่องเล็กๆแค่นี้ ทำให้เราเห็นชัดเจนว่า ในสังคมเรามีคนหลากหลายประเภท บางคนก็ละเลยกับเรื่องง่ายๆที่ทำไม่ยากเอาสบายเข้าว่า หรืออาจจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำ อยากทำยังไงก็ทำ ถ้าไม่มีบทลงโทษที่ชัดเจนและจริงจังที่หลบเลี่ยงไม่ได้ก็ไม่ตระหนักอะไร น่าเป็นห่วงจริงๆนะคะ
ที่น่าเป็นห่วงยิ่งกว่านั้นคือ คนกลุ่มที่ถอดรองเท้าไม่สนใจว่ามีชั้นวาง ส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่มอายุไม่มากเท่าไหร่ ถ้าเป็นช่วงที่เป็นกลุ่มอาวุโสจะแทบไม่พบเลย วันไหนที่ไปว่ายช่วงที่เด็กเยอะจะได้เห็นมากคู่ที่วางระเกะระกะ แต่ก็ลดลงจากที่เคยเห็นก่อนหน้านี้ ก็เลยตั้งใจว่าจะทำอย่างนี้ต่อไปเท่าที่ทำได้
วินัยเป็นสิ่งสร้างได้ในสังคม
โดยเฉพาะเริ่มจากเยาวชนและครอบครัวเลยครับ
ขอบคุณมากๆครับ
สุดยอดเลยค่ะพี่โอ๋
น้องก็กำลังฝึกเก็บเก้าอี้สอดใต้โต๊ะ หลังนั่งประชุมที่โรงพยาบาล ค่อย ๆ ทำไปเหมือนกันค่ะ
เห็นด้วยครับ
สังคมไทยจะสงบร่มเย็นกว่านี้หากคนส่วนใหญ่มีวินัยมากขึ้น