สภาพการทำงานที่ขาดการติดต่อสื่อสารกันด้วยความรู้สึกไว้วางใจหรืออาจใช้สำนวนว่า..แทงกั๊กกันอยู่นั้น..
นอกเหนือไปจากข้อเสียที่ว่ามันทำให้เกิดความอึดอัดใจและรู้สึกเกร็งๆต่อกันแล้ว....ในอีกด้านหนึ่งฉันพบว่าบางทีมันก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน..อย่างเช่นว่า
การที่ต่างคนต่างอยู่และทำหน้าที่ของตน..ไม่ไปสุงสิงข้องแวะอะไรกับใครมากมายทำให้ทำงานได้ค่อนข้างเต็มเม็ดเต็มหน่วย
...มีเวลาขบคิดและสำรวจถึงแผนการทำงานของตนเองโดยไม่ถูกแทรกแซงจากอิทธิพลของกลุ่มเพื่อนร่วมงานมากเกินไป.
.และสุดท้ายฝึกหัดให้เป็นผู้ที่คิดก่อนพูดทำให้เวลาจะคุยกับใครไม่มีการพลั้งเผลอใช้วาจาทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นโดยไม่รู้ตัว(แต่เจตนานั้นอีกเรื่อง)...
ขอบคุณค่ะป้าเปรี้ยวที่เข้ามาแลกเปลี่ยนในประเด็นนี้..ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะเรียกว่าเป็น"สันโดษ"ได้หรือไม่..หากที่ชัดเจนในใจก็คือมันเหมือนเป็นทริก/เทคนิคอย่างหนึ่งที่ทำให้ใจไม่เป็นทุกข์หรือกดดันด้วยการพยายามหาด้านบวกให้ได้แม้ว่าจะอยู่ในสถาการณ์หรือสิ่งแวดล้อมที่ไม่พึงประสงค์ค่ะ...
ปล.ฝากดูแลพี่นบ.ด้วยค่ะ..ขอให้หายไวๆนะคะ..