15 นาที กับบันทึกสั้นๆ
....ภาพอาหารญี่ปุ่น ลูกสาวส่งมาให้ดูนานมาแล้ว ....
งานมากมายจนแทบหาเวลามาเขียนบันทึกยาวๆได้เหมือนก่อน เขียนลงอนุทินบ้าง เพื่อกระตุ้นเตือนไม่ให้ลืมการขีดเขียน บันทึกในช่วงนี้จึงเป็นเพียงการรำพึงรำพันตามเวลาที่พอจะเขียนได้ ในช่วงเบรค 15 นาทีหรือเวลาเบรคประมาณนี้
แต่พอเริ่มเขียนบางครั้งก็มีเรื่องมากกว่าการรำพึงรำพัน หากเป็นช่วงแห่งการเรียนรู้ รับรู้ ของชีวิตในแต่ละวัน ในแต่ละช่วงแห่งชีวิตของคนเรา อย่างวันนี้ก่อนทำงานซึ่งเหลือเวลาไม่นานมากนักก็เตือนใจตัวเองให้พร้อมรับกับเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในวันนี้
และช่วงเวลาพักเที่ยงระหว่างนั่งรอข้าว(อาหารตามสั่ง ที่ฝากสั่งน้องซื้ออีกที) หลายคนกินข้าวอิ่มกันก็เดินมาถามว่า ไม่กินข้าวเหรอพี่ ไม่หิวข้าวเหรอพี่ การถูกถามย่อมมีแรงกระตุ้นต่อมความหิวมาที่จิตให้คิดว่า เราหิว ก็ยิ่งเหมือนหิว อีกใจหนึ่งก็นึกถึงน้องคนที่ไปซื้อข้าวว่าช้าจัง แต่ก็ต้องทนเพราะฝากเขาไปยังไงก็ต้องรอ โทษใครเขาไม่ได้
การฝึกจิตให้อยู่นิ่ง ท่ามกลางแรงกระตุ้นรอบข้าง ฝึกได้ทุกเวลา ไม่เลือกระหว่างการทำงาน ระหว่างรอกินข้าว ระหว่าที่หิวข้าว ซึ่งอาการหิว เป็นอีกอารมณ์หนึ่งที่เป็นความอยาก ที่เราสามารถเอาชนะมันได้ยากทีเดียว
...................
ความเห็น (6)
เมื่อครู่ของการพักเที่ยง
ผมเลือกการสอนใต้โต๊ะทำงาน
การนอน เป็นอาหารสมอง...ครับ
55555
แม้จะไม่ค่อยมีเวลา แต่ก็ยังมีบันทึกดี ๆ
ฝากชาวโกทูโนอยู่เสมอ...
นี่แหละแฟนพันธุ์แท้ของโกทูโน
สุดยอด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาตำแตงมาฝากค่ะ
ครัวนี้อยู่แถวปากน้ำสมุทรปราการ..ถูกน้ำทะเลที่สูงขึ้นเรื่อยๆ..ชาวบ้านเลยหากินด้วยการทำกับข้าวกับปลาให้คนอยากรู้อยากเห็นวิถีชีวิต..เข้าไปลองชิมฝีมือ...หัวละ250 บาท..ค่ะ..