7. "รอวันผลิบาน" เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน

รอวันผลิบาน

รอจังหวะเมื่อพร้อม

ระหว่างรอ เพียงฝึก ด้วยความสนุก สงบ ไม่รีบ เข้าใจ

เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน

______________

ตั้งแต่ยังเล็ก เด็กอนุบาลเริ่มปีน monkey bar กันได้ ปีนกันอย่างคล่องแคล่ว

แม่ก็อยากให้ลูกชายปีนได้เหมือนกัน เพื่อนๆลูกปีนกันได้เยอะแยะ

คะยั้นคะยอยังไงลูกชายก็ยังก็ปีนไม่ได้ ปีนแล้วก็ตก แม่ก็หงุดหงิด คนอื่นทำได้ ลูกเราทำไม่ได้

แต่แม่ก็เข้าใจว่า เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน เราต้องเข้าใจเมล็ดพันธุ์ของเรา

แม่ก็เลย ไม่เป็นไร ก็เพียงรอ

ผ่านมา 5 ปี เมือ่วานนี้ให้ลูกชายปีน monkey bar ลูกชายก็ปีน ป้าบ ป้าบ ป้าบ

ปีนได้ 5 รอบ อู้ฮู จากที่ไม่เคยปีนได้ ตอนนี้ปีนได้แล้วตั้ง 5 รอบแน่ะ

แม่ดีใจมากๆเลย เย้ ในที่สุดลูกชายปีนได้

แม่คิดทบทวน ถ้าตอนนั้นเราใจร้อนให้ลูกพยายามบังคับปีน ในขณะที่กล้ามเนื้อเขายังไม่พร้อม

ก็เปล่าประโยชน์ มีแต่จะทะเลาะกัน มีน้ำตา ลูกชายก็พยายามทำ แต่ร่างกายไม่พร้อม ทำไม่ได้

ก็รู้สึกแย่กับตัวเอง

แม่ก็หวังดี ( หรือ คาดหวัง) อยากให้ ปีนได้ แม่ก็อาจจะบ่นลูกชายเหมือนหมีกินผึ้ง

หงุดหงิดกันทัเงสองฝ่าย ปีนก็ไม่ได้ ถ้าปีนได้ ได้ปีน กล้ามเนื้ออาจจะอักเสบ หรือ ใจเป็นแผลบาดลึก

แม่รู้จักเมล็ดพันธุ์ของตนเอง แม่เพียงพาลูกว่ายน้ำ ฝึกลูกให้กล้ามเนื้อทานกระแสน้ำ ให้ออกแรงเพิ่มขึ้น

กล้ามเนื้อค่อยๆ แข็งแรง ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ทำมาเรื่อย ฝึกมาเรื่อยๆ

ถึงวันที่ "จังหวะดอกไม้ผลิบาน "

จังหวะที่ร่างกายพร้อม

ให้ลูกปีน monkey bar ลูกชายปีนได้

ตัวลูกเองก็ตื่นเต้นที่ตัวเองทำได้ ดีใจ ยิ่งได้แรงเสริมจากแม่ ยิ่งอยากทำ ทำได้ เสริม self esteem

ตัวแม่ก็ดีใจ ลูกชายแข็งแรงขึ้น

สองคนยิ้มให้กัน ดีใจ

ผ่านไป 5 ปี ไม่มี"เสีย" ไม่มีน้ำตา ไม่มีบาดแล

มีแต่"ได้" ได้รอยยิ้ม ได้ความภาคภูมิใจ ได้ความมั้นคงทางใจ ได้ self esteem ฉันทำได้

ไม่มีอุปสรรคใดจะมาขวาง ฉันทำได้ ฉันทำได้

รอจังหวะผลิบานของลูก

เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน

เร่งรีบไปไม่มีประโยชน์ มีแต่เสีย

ใช้จังหวะรอ ที่ดอกไม้จะบาน ร้องเพลงให้ฟัง

ถึงวันที่ดอกไม้พร้อม จะผลิบานอย่างสวยงาม

ด้วยรัก

ครูแม่แอน

[ขจิต ฝอยทอง]

เด็กๆชอบเล่น

ชอบการออกกกำลังกายนะครับ