ดวงประทีปแห่งแรงบันดาลใจ ๒๒

พลังแห่งการเติมเต็ม

ภาพจาก : http://fractalenlightenment.com/34926/spirituality...

……….เราทุกคนล้วนเดินทางสู่ภาพในอุดมคติที่เรามองว่า “สุข” มองที่วัตถุบ้าง กายนี้บ้าง สังคมบ้าง เเต่เมื่อเราเดินทางไปสู่สภาวะสูงสุดเเล้ว เรามักจะย้อนกลับมามองตนเองว่า “สุขเเท้จริงนั้น เกิดขึ้นจากใจโดยตรง มิได้ขึ้นอยู่กับปัจจัยใดเลย” เเละสภาวะเหล่านี้มันจะเกิดขึ้นอย่างเป็นพลวัตร ในบทบาทของความเป็นมนุษย์ เรามีสังคม มีหน้าที่ มีภาระที่ต้องรับผิดชอบ เราไม่อาจทิ้งภาระ ทิ้งบทบาทใดๆในสังคม เเต่เราสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างเข้าใจความสุข ว่ามัน คือ สิ่งที่เกิดขึ้นโดยตรงจากใจโดยไม่ต้องเเสวงหาที่ใดเลย เป็นความสุขอยู่ในขณะจิตปัจจุบัน โดยไม่ต้องเข้าไปในอนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น หรือภาพอดีตที่ทำให้เกิดทุกข์ทางใจ

..........เราเคยถามตนเองมากน้อยเเค่ไหนว่า เรามีชีวิตอยู่ได้อย่างไร ทั้งๆที่เผชิญความทุกขเวทนาตลอดเวลา คำตอบนั้นค่อยข้างเป็นปัจเจก เพราะเป็นเรื่องของความรู้สึก ความคิด หรือความต้องการ เเล้วเคยลองถามตนเองมากน้อยเเค่ไหนว่า ในสภาวะความทุกข์เหล่านั้นเราจัดการอย่างไร คำตอบของคำถาม ๒ ข้อนี้ ส่วนหนึ่งเป็น เรื่อง "พลังของการเติมเต็ม"
..........ตัวเรา มีสังคม มีครอบครัว มีเพื่อน มีกลุ่มทำงาน มีผู้มีพระคุณ ที่คอยเติมเต็มความสุขให้เกิดขึ้นในภาพปัจจุบัน อดีต เเละอนาคต ทำให้เราไม่รู้สึกขาดหาย หรือเดียวดาย เป็นพลังแห่งการเติมเต็มชีวิตโดยปัจจัยภายนอก เเละยังมีปัจจัยภายใน คือ บุคคลที่สามารถเติมพลังให้ตนเองได้ เช่น การเข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น การไม่ยินดียินร้ายกับทุกสภาวะของจิต เเละเฝ้ามองตนเองอย่างใคร่ครวญ เป็นต้น
..........ความรู้สึกเดียวดาย หรือขาดหาย จะเกิดขึ้นเมื่อโลกของความเป็นจริงไม่ตรงกับภาพในอุดมคติที่เราต้องการในสังคมส่วนนั้นๆ เเต่เมื่อเราเข้าไปสู่ภาวะของสังคมอื่น หากเกิดสุข จะคอยเติมเต็ม ความขาดหายนี้อีกครั้ง "เป็นธรรมดาของจิต" ให้เกิดสุขเวทนาในปัจจุบันในขณะนั้น
..........หากเราเกิดสภาวะความรู้สึกเช่นนี้ขึ้นมาอีก ก็ควร "กลับบ้าน" โดยกลับไปอยู่สภาวะเดิมที่เราจากมา กลับมาอยู่กับกาย กับใจ ค่อยๆใคร่ครวญทีละนิด ละนิด หรือ กลับไปหาครอบครัว หาสังคมที่ทำให้เกิดพลังชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง พลังแห่งการเติมเต็มจึงสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของผุถุชนคนธรรมดาอย่างเราๆ เติมให้ตนเองบ้าง เมื่อรู้สึกว่าเกินกำลังก็กลับไปหาสังคม หรือครอบครัว เพื่อรับการเติมเต็มพลังจากภายนอก เเละเมื่อเราเต็มเเล้ว ให้พยายามเติมเต็มความสุข ความรัก ให้ผู้อื่นไปด้วย"นั่นล่ะ คือ ความสุขที่เราสามารถทำให้เกิดขึ้นได้โดยตรงจากใจในฐานะมนุษย์ตัวน้อยๆคนนึง"

ธีระวุฒิ ศรีมังคละ
๒ ธ.ค. ๒๕๕๘