๑๗๔. ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ สู่ครัวโลก..
หลายคนอาจไม่เชื่อในสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ว่า...ผมรับนโยบายจากผู้บริหารของเขตพื้นที่การศึกษา ที่มีตำแหน่ง ที่เรียกว่า ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา.....หรือ ผอ.สพป....ทุกครั้งที่มีการเปลี่ยน..เลขาฯ สพฐ. ทั้งคนที่ผ่านมาและคนใหม่..ตลอดจนเปลี่ยนรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการสองคนแล้ว คนที่แล้ว กับคนปัจจุบัน..ท่านผอ.เขต ก็จะเรียกประชุม เพื่อแจ้งนโยบายของรัฐมนตรี..และเลขาคนใหม่...ไม่มีข้อใด หรือบรรทัดใดเลย ที่พูดถึง ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง...ท่านผู้อ่าน ไม่จำเป็นต้องเชื่อผม แต่ถ้าท่านใด..เห็นตรงกับผม จะรู้สึกวังเวงกับการศึกษาไทยนัก..น่าเป็นห่วง..ถึงทิศทางและรากฐานประเทศไทย..
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า...สมาคมครูที่ผมสังกัดอยู่..จะจัดสัมมนาการปฏิรูปการศึกษาเพื่อความยั่งยืน ในส่วนของภูมิภาค เชื่อมโยงไปสู่ฐานเศรษฐกิจในระดับรากหญ้า สัมพันธ์กับการเปิดประตูสู่อาเซียน ผู้เป็นแม่งานใหญ่ คือ มูลนิธิเด็ก ได้ส่งผู้รู้มาประสานงานการสัมมนา เพื่อกำหนดวันเวลาและสถานที่...ตลอดจนหาแนวร่วมจากผู้บริหารสถานศึกษา
ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมประชุมฯ รู้สึกชื่นชมวัตถุประสงค์ในการจัดสัมมนา..ที่สอดคล้องกับปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ในทุกประการ ทั้งมิติของความพอประมาณ เหตุผล และภูมิคุ้มกัน รวมทั้งในส่วนของความรู้ที่จะได้รับ และคุณธรรมจริยธรรมที่จะเกิดจากการทำงานร่วมกัน เพื่อผืนแผ่นดินไทยนี้
ความตอนหนึ่ง..ที่กรรมการของมูลนิธิพูด..และผมเห็นด้วย..ที่ว่า ปัจจุบัน เกาหลี ญี่ปุ่น และสิงคโปร์ ก้าวล้ำทางเศรษฐกิจและอุตสาหกรรม แต่พื้นที่ทางเกษตรของเขาไม่เอื้อ และเขามีความพร้อมที่จะซื้อสินค้าทางการเกษตรจากต่างประเทศ..ส่วนประเทศไทย มีพื้นที่มากมาย และพูดถึงครัวโลกอยู่ไม่กี่ครั้ง ก็เงียบหายไป อาจเป็นเพราะมีปัญหาต้องสะสาง และอาจไม่มีแผนการที่ชัดเจน เปลี่ยนผู้นำ..ก็มักจะเปลี่ยนอะไรให้สับสนไปหมด
ยุคหนึ่งสมันหนึ่งพูดกัน แล้วเงียบหาย แต่เป็นเรื่องจริง ที่ญี่ปุ่นมาซื้อที่ดินทำการเกษตรฯ แล้วแปรรูปส่งไปประเทศเขา ร่ำรวยจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งต่อไปเป็นอาเซียน..คนในบ้านใกล้เรือนเคียงก็จะมาทำแบบเดียวกัน..และถ้าขยัน อดทนกว่าคนไทย..อะไรจะเกิดขึ้น
ครับ..ผมเพียงแต่คิดว่า..ทำไมรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ..ที่ท่านอยาก..ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ จึงไม่นำเรื่อง..เกษตรพอเพียง..มาพูดให้ชัดเจน ทำให้เป็นรูปธรรม ย้ำจิตสำนึกครูและนักเรียน เพื่อสร้างความตระหนักให้รักงานเกษตร รักถิ่นฐานบ้านเกิด หนักเอาเบาสู้ รู้จักผลิตอาหาร รู้จักการค้าขาย ที่ไม่เน้นผลกำไรมากนัก หันมาสนใจให้เด็กไทยติดดิน รู้จักพืชผักสวนครัว รั้วกินได้ รู้จักสมุนไพรในชุมชน รักธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เรื่องนี้..เด็กประถม..ขั้นพื้นฐาน ต้องเร่งปลูกฝัง ไปทีละเล็กละน้อย ไม้อ่อนยังดัดง่าย ต้องเร่งคิดเป็นทำเป็น เข้าถึงหัวใจ..ในระดับรากหญ้า..ที่เขาต้องอยู่ ต้องกิน ต้องใช้...
จะให้แต่ความรู้ คิด วิเคราะห์ แต่ไม่มีทักษะชีวิต ทำมาหากินและ ช่วยครอบครัวไม่ได้ ผมว่านับวันเราจะสอนแต่เรื่องไกลตัวและนับวัน..จะสู้เพื่อนบ้านไม่ได้ ในทุกด้าน..แม้แต่แรงงานขั้นต่ำ..ของเราก็จะไม่มีคุณภาพด้วยซ้ำ
จะพูดไปแล้ว..ก็เห็นมีแต่นายกรัฐมนตรีคนเดียวเท่านั้น..ที่พูดถึงปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง บ่อยที่สุด..ชัดเจนที่สุด..ก็ขอให้ท่านอยู่ในตำแหน่งนายกฯไปนานๆ ด้วยเถิ๊ด...
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑ ธันวาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (4)
เรื่องนี้ทำง่ายและใกล้ตัวนักเรียนมากเลยครับ
ข้าวใกล้ได้เวลาเก็บเกี่ยวแล้วนะครับ
สวยนะคะ .... ปลูก ต้นไม้ที่ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้นเลย นะคะ
ขอบคุณมากครับ..พี่หมอ แล้วผมจะพยายาม..ปลูกต้นไม้ที่มีประโยชน์มากกว่านี้นะครับ....
