การไม่ได้ใช้การคิด (3) : อยู่คนเดียวให้ระวังความคิด อยู่กับมิตรให้ระวังวาจา
ตอนที่ยังไม่ได้เริ่มปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง
ผมได้รับคำแนะนำจากกัลยาณมิตรในวัย 70 กว่าปี
ท่านสอนเคล็ดวิชาไว้ว่า
..อยู่คนเดียวให้ระวังความคิด อยู่กับมิตรให้ระวังวาจา..
ผมใช้เวลาใคร่ครวญอยู่หลายเดือน
ยิ่งพบว่า เป็นคำสอนที่เป็นจริงและทรงคุณค่ามาก ๆ
จนต่อเมื่อได้เริ่มปฏิบัติ จึงทำให้ทราบว่า
อ้อ! ธรรมชาติของจิตนั้น มันไหลลงที่ต่ำ
คนที่ยังไม่ฝึกตน จะยังไม่มีเครื่องอยู่ที่เป็นกุศลให้กับจิต
เมื่ออยู่คนเดียว จิตมันไม่มีเครื่องอยู่ที่เป็นกุศล
มันก็คิดปรุงแต่งไปตามธรรมชาติของจิตปุถุชน (โปรแกรมจิต)
วลีที่ว่า .. อยู่กับมิตรให้ระวังวาจา .. นั้น
โดยธรรมชาติของจิตปุถุชนนั้น ยังเข้าไม่ถึงปัญญาญาณ
จึงเน้นใช้สัญชาตญาณ และ ปรีชาญาณเป็นหลัก
ประมาณว่า ระหว่างที่สื่อสารกับมิตรนั้น เป็นเหตุให้ต้องใช้ความคิด (ปรีชาญาณ)
และธรรมชาติของปรีชาญาณนั้น Love me love my dog!
คือ จะต้องมีกิเลสเข้าไปปนเปื้อนไม่มากก็น้อย
โอกาสที่วาจาจะไปทำร้ายตนเองและคนอื่นนั้น จึงมีสูง หนอ
ความเห็น (3)
ชอบ..มากๆ..บทความนี้..สาธุๆๆ
เป็นจริงดังนั้นครับ สาธุ !!!
