การใชชีวิตอย่างไรสาระ : การเรียนรู้ของผม (๓)

หลังจากทำภาระกิจที่ควรทำเป็นที่เรียบร้อย เกือบเที่ยงตรง ท้องร้อง มือสั่น เป็นลางบอกว่า รีบใส่อาหารให้โดยด่วน ผมคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะกินอะไรดีในเที่ยงวัน ที่แน่ๆต้องออกไปกินนอกบ้าน ก็ให้ถือว่าเป็นการฉลองตัวเอง/ขอบคุณตัวเองที่อุตส่าห์ทำงานจนเสร็จไปเล่มวิจัยหนึ่ง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นวิจัยอย่างที่นักวิชาการต้องการหรือไม่ ผมคิดง่ายๆ วิจัยคือการเลือกเฟ้น ถ้าเป็นเอกสารก็จะเลือกเฟ้นในเนื้อหาที่ตรงกับวัตถุประสงค์ของงานเท่านั้นเอง

มุ่งหน้าไปปั๊ม ปตท.เพื่อกินก๊วยเตี๋ยวเจ้าประจำ เส้นเหนียวเคี้ยวได้ไม่่ยุ่ย แต่น่าเสียดายใกล้ถึงตรงกลับรถไปฝั่งขาออกถนนพหลโยธิน มีรถเบียดออกมาข้างหน้า ทำให้ต้องหลบไปทางขวาแล้วออกไปเส้นกลาง เข้าไม่ได้ จึงต้องเปลี่ยนแผนจากปั๋ม ปตท.ไปไหนสักแห่ง ระหว่างนั้นได้แต่คิดๆ วัดมะขาม/วัดศาลเจ้า จ.ปทุมธานี ดีหรือเปล่า เมื่อหลายเดือนก่อนไปแล้ว เขากำลังปรับปรุง เขาอาจไม่ขายแล้วก็ได้ หรือว่า ไปวัดโบสถ์ ปทุมธานีมีหลวงปู่โตองค์ใหญ่น่าจะดี แต่อาหารก็งั้นๆ วัดกำลังเริ่มกลายร่างเป็นหลอนศรัทธาซะอีก มาถึงนวนคร งั้นก็ไปโลตัสก็แล้วกัน วันนี้โลตัสนวนครรถติดยาว หาที่จอดยากพอควร น่าจะเกิดจากเหตุว่ารถเยอะ วันอาทิตย์ ผู้คนจะไปห้างสรรพสินค้ากัน ถึงอย่างนั้นก็พอจะหาที่จอดได้ คิดว่าจะกินอะไรดี เมื่อมาห้างแบบนี้ต้องหากินของซึ่งตลาดนัดเดิมๆของเราไม่มีขาย ข้าวราดแกงนั้นหาได้ไม่ยาก และกินทุกวันอยู่แล้ว ร้านประจำถุงละ ๒๐ บาท กินได้ ๓ มื้อ วันนี้หาอะไรพิเศษๆ จะดีกว่า สะแต็กหมูคุโรบุตะน่าจะดี เพิ่งเคยกินครั้งแรกเมื่อปีถัดมาที่พัทยา ถูกใจลิ้นดี

เดินเข้าไปสั่ง มานั่งกิน แหวะ เลี่ยนมากมาย แทบจะกินไม่หมด ดีนะที่มีข้าวด้วย ๑ ถ้วย จะเหลือทิ้งก็น่าเสียดาย ยอมฝืนกินจนหมด ข้อคิดที่ได้คือ อาหารบางอย่าง อาจดูแล้วสวยดีน่ารับประทาน แต่ความอร่อยนั้นเป็นเรื่องส่วนบุคคล นาย ก.อาจชอบแกงส้ม นาย ข.อาจชอบแกงป่า ดังนั้น จึงดูเหมือนว่า ความอร่อยจำแนกได้ อาหารเต็มท้องต้องเดินย่อย ระหว่างเดินนึกขึ้นได้ว่า วันพฤหัสนี้มีสมาชิกเดินทางมาจากสงขลา จะไปสวนน้ำกันที่เพชรบุรี ชะอำ แล้วไปเที่ยวราชบุรีกัน ผมต้องเป็นนายสารถีให้ คงต้องเตรียมชุดว่ายน้ำไปเล่นน้ำในสระน้ำเพื่ออกกำลังกายด้วย ผ้าขาวม้าที่มีอยู่ เขาคงไม่ให้เล่น คิดได้ดังนี้จึงมุ่งหน้าไปฟิวเจอร์พาร์ครังสิต เดินขึ้นบันไดไปหาชุดง่ายน้ำ เมื่อพบแล้วก็เดินดู ชุดของผู้หญิง ๙๐๐ บาท ชุดของผู้ชาย ๒๐๐๐ บาททำให้คิดว่า จะว่ายน้ำออกกำลังกายสักทีต้องลงทุนเป็นพันสองพันเชียวหรือ ชีวิตหนอชีวิตน่าคิดไม่ใช่น้อย นึกถึงสมัยเด็ก แก้ผ้ากระโดดน้ำที่หัวท่า ไม่ต้องเสียเงินสักกะบาท ไม่ต้องตรวจสุขภาพด้วย คิดไปคิดมาอย่าซื้อดีกว่า มุ่งหน้าไปร้านศึกษาภัณฑ์บนช้้น ๔ เดินหาแผ่นอคิลิก ได้มา ๓ แผ่น จ่ายตังค์เรียบร้อย เดินลงไปชั้นล่างสุด เดิมทีเป็นลานขายอุปกรณ์ก่อสร้าง หลังจากไม่ได้ไปนานมากแล้ว วันนี้กลายเป็นลานขายเครื่องใช้ไฟฟ้า เดินดูโน้น นี้ นั้น ไม่มีพนักงานขายมาถามเลยสักคนว่าจะเอาอะไรดี สนใจไหม บอกได้นะครับ/ค่ะ คงจะเพราะผมแต่งตัวโทรมๆ บ้านนอกๆ ผมไปหยุดอยู่หน้าเครื่องเสียงพานาโซนิกชุดหนึ่ง ทำซะใหญ่โตเชียว น่าจะเป็นวิวัฒนาการของเครื่องเสียง จากเครื่องเสียงบ้านกลายเป็นเครื่องเสียงที่สามารถใช้กลางแจ้งได้ เดินไปอีกแห่งหนึ่ง ไปเจอเครื่องเสียงของโซนี่ รุ่นนี้ทำเหมือนกับพัดลมไอเย็น สูงเท่าๆกัน ไม่มีลำโพงซ้ายขวา แต่ใช้่ลำโพงกลาง เข้าใจว่า น่าจะทำเพื่อกลางแจ้งอีกเช่นกัน เคลื่อนย้ายง่าย ก่อนนั้นสองยี่ห้อนี้ คนมักใช้โซนี่มากกว่า ทั้งที่พานาโซนิคนั้นจะเสียงนิ่มกว่า อาจจะเพราะโซนี่มีชื่อเสียงในความคงทน ส่วนปัจจุบัน เกรดโซนี่ถูกปรับลดลง เครื่องใช้ไฟฟ้าโซนี่เสียง่าย แฟนๆโซนี่เริ่มเปลี่ยนใจไปหาทางอื่น

ระหว่างเดินออกจากโซนเครื่องใช้ไฟฟ้า ผมผ่านมาทางที่ขายผลไม้ ผลไม้สวยๆ ลูกใหญ่ๆ ทั้งนั้นเลย

หนึ่งในนั้นมีองุ่นเขียวไร้เม็ดด้วย ลูกโตเชียว พนักงานขายบอกว่า มาจากอเมริกา ทำให้ผมคิดว่า อ้อ ของไทยไม่น่ากิน สู้ของนอกไม่ได้ ทำเอาผมอยากจะซื้อขึ้นมา แต่ความคิดเสริมขึ้นมาว่า คนสวยนั้นอันตราย ผลไม้เหล่านี้สวยๆ ทั้งนั้น แอ๊ปเปิ้ลสีชมพู ทำให้นึกถึงว่า เมื่อหลายปีมาแล้ว ซื้อแอ๊ปเปิ้ลมาจากห้างดอกบัว แช่ในตู้เย็นเลย ๓ เดือนมาแล้ว แต่แอ๊ปเปิ้ลไม่มีเน่าเสีย ไม่ช้ำเลย สุดท้ายก็เลยทิ้งเพราะ อย่ากินดีกว่า มันผิดปกติของผลไม้ มาเห็นองุ่นเขียวลูกใหญ่ไร้เม็ด ทำให้คิดว่า มันผิดปกติ ปกติองุ่นต้องมีเม็ด ดังนั้น อย่ากินเลยจะดีกว่า ของกินอื่นๆมีเยอะแยะ

เดี๋ยวนี้นั้น สิ่งสวยงามกลายเป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับผม เช่น ปลาสดๆ ในตลาดนัด อะไรจะสดขนาดนั้น หมึกสดๆ กุ้งสดๆ สดจริงๆ ชมพู่สวยๆ ไม่มีหนอนเจาะ แอ๊ปเปิ้ลสีชมพู น่าครอบครองมาก อย่างไรก็ตาม ก็คิดอยู่ว่า ถ้ากลัวความสวยงามแบบนี้ แล้วจะกินอะไรได้ กากของข้าวหรืออย่างไรจึงเหมาะกับเรา?