พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเมตตาสั่งสอนว่า ..
ในการนั่งสมาธินั้น ท่านให้ตั้งใจ แล้วกล่าวคำอธิษฐานจิตก่อนการนั่งสมาธิ
ให้น้อมนำคำอธิษฐานจิตเข้าสู่ใจ แล้วเริ่มต้นบริกรรม
นึกพุทโธขึ้นที่ฐานของจิต (ของผมอยู่ที่หัวอกเบื้องซ้าย) ในนาทีแรก ๆ
นั้นท่านให้ถามคำถามขึ้นในใจครั้งเดียวว่า "ใครคือผู้รู้ ?"
ถามแล้วก็ปล่อยวางคำถามไปเลยไม่ต้องไปกังวลกับคำถามนั้น ..
แต่ก่อนผมทราบเพียงว่า การถามว่า "ใครคือผู้รู้ ?" นั้น เป็นแนวทางไปสู่ .. จุดพลังอำนาจ(ศูนย์รวมสมาธิ) และจากประสบการณ์ปฏิบัตินั้น การบริกรรมพุทโธเป็นการกรองอารมณ์หยาบ สำหรับผู้ที่ฝึกจ นชำนาญแล้ว บริกรรมไม่นาน จิตก็สามารถเข้าสู่สมาธิได้เร็วหรือทรงสมาธิอยู่แล้ว
แต่สำหรับผู้ฝึกใหม่นั้น อาจยังไม่เห็นความสำคัญ เพราะยังไม่ผ่านประสบการณ์จิตรวมลงเป็นสมาธิ ซึ่งต้องเพียรปฏิบัติต่อไปเรื่อย ๆ ก่อน
จนวันหนึ่ง เมื่อจิตรวมลงเป็นสมาธิ จิตละเอียดมากขึ้นเรื่อย ๆ
ผู้ปฏิบัติจะเริ่มเห็นชัดว่า "ใครคือผู้รู้" (จริง ๆ ก็เห็นมานานแล้วแต่ไม่ชัด ยังไม่มั่นใจ)
ในกรณีของผมนั้น เริ่มเห็นชัดว่า ใคร คือ ผู้รู้ ก็ตอนไปปฏิบัติเข้มในเทศกาลชีวิต ณ จีมานอม จังหวัดมุกดาหาร
วันนั้น เป็นวันที่ได้บ่มจิตให้สงบลึกลงไปเป็นลำดับ ตั้งแต่การพยายามถือศีล 8
การได้ทำวัตรเย็น ได้นั่งสมาธิ และได้ฟังธรรมเทศนา เรื่อง
ไม่มีความเห็น