คบเด็ก...สร้างโรงเรียน..


งานพัฒนา..แหล่งเรียนรู้ และสิ่งแวดล้อม ต้องใช้เวลา งบประมาณและพละกำลัง..โรงเรียนขนาดเล็ก..ต้องบริหารจัดการ อย่าให้เยอะ จนยุ่งยากมากความ..ทำไปเรื่อย ๆ ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ แบบค่อยเป็นค่อยไป ใช้การดูแล บำรุงรักษา อนุรักษ์และซ่อมแซมไปตามสภาพ ให้สมคุณค่าและสมประโยชน์

เจ็ดปีมาแล้วครับ..ที่โรงเรียนผมไม่มีลูกจ้างประจำ ตำแหน่งนักการภารโรง..แต่โรงเรียนก็อยู่ได้ ครูและผู้บริหารก็ทำงานได้ ในท่ามกลางความจำกัด ที่ไม่ถือเป็นอุปสรรค เมื่อประจักษ์แจ้งแก่ใจ.. ก็ทำงานไปแบบไม่ต้องรอคอย.. พัฒนาเดินหน้าไปตามบริบทที่ควรจะเป็น..แบบพอเพียง..

พอเพียง..คือ พอดี ไม่สร้างงานเกินกำลัง ไม่คิดอะไรที่นำมาซึ่งภาระงานนอกเหนือจากงานการเรียนการสอนของครูและนักเรียน นั่นคือ..กิจกรรมที่เหมาะสมที่สุด..ที่เป็นไปเพื่อการเรียนรู้..

งานพัฒนา..แหล่งเรียนรู้ และสิ่งแวดล้อม ต้องใช้เวลา งบประมาณและพละกำลัง..โรงเรียนขนาดเล็ก..ต้องบริหารจัดการ อย่าให้เยอะ จนยุ่งยากมากความ..ทำไปเรื่อย ๆ ต่อเนื่อง สม่ำเสมอ แบบค่อยเป็นค่อยไป ใช้การดูแล บำรุงรักษา อนุรักษ์และซ่อมแซมไปตามสภาพ ให้สมคุณค่าและสมประโยชน์ ไม่จำเป็นต้องมีของใหม่อยู่เสมอ..เก่า แต่สะอาด และประหยัด เรียบง่าย ก็เรียบร้อยสวยงามได้..

ผมกับครู ช่วยดูแลนักเรียนทำเขตสิ่งแวดล้อมในตอนเช้าของทุกวัน..นักเรียนรู้หน้าที่ ร่วมมือกันรับผิดชอบ มีวินัยในตนเอง เอื้อเฟื้อช่วยเหลือกัน ..๑๕ นาทีก็เสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็ไปอ่านหนังสือและเล่นดนตรี ก่อนเคารพธงชาติ

ทำอย่างนี้ และเป็นอยู่อย่างนี้มาหลายปี ก็เห็นว่าโรงเรียนร่มรื่น สวยงามดี มีเสียงกล่าวขานให้ได้ยินบ้างพอสมควร ว่าเป็นโรงเรียนเล็กๆ ที่สะอาด..อยู่ในระดับแถวหน้า พอมีเกียรติบัตรยกย่องเชิดชูให้ดูได้บ้าง พอเป็นร่องรอยหลักฐาน..และเป็นที่ระลึก

จึงอยากยกความดีเหล่านี้ ให้กับนักเรียนในทุกชั้น ที่ได้ร่วมสร้างสรรค์กันทุกวัน ผมอยู่กับเด็กโต..เรียนรู้ร่วมกันตลอด..กิจกรรมภาคปฏิบัติ ในสาระการงานพื้นฐานอาชีพ หยิบยื่นใบงานให้นักเรียนลงมือศึกษาในทุกจุดของโรงเรียน..เมื่อสัมผัสกับงาน กระบวนการทำงานตั้งแต่ต้นจนจบบ นักเรียนจะนำเสนอเป็นงานเขียน แล้วนำมาอ่านให้ครูฟัง...

ทักษะการอ่านและการเขียนที่น่าสนใจ..เริ่มต้นจากจุดนี้ นอกจากนั้น ยังทำให้เกิดภาพงานที่เป็นระบบ ครบวงจร อันเกิดจากน้ำมือของนักเรียน ลงทุนลงแรง..อย่างเข้มแข็ง ด้วยจิตใจที่เสียสละ ทำให้ผมมองเห็นว่าเด็กเขาเริ่มตระหนัก..ที่จะรักบ้านเกิดของเขาแล้ว

มองไปทางไหน..ก็เห็นแต่ผลงานนักเรียน ไม่ว่าจะเป็นแปลงผักปลอดสารพิษ สวนสมุนไพร เล้าไก่ บ่อปลา หรือห้องสมุด..สีเขียวที่สดใส ไม้ดอกไม้ประดับงามตา ครูพาพวกเธอมาออกแบบและลงมิอ..จนเกิดการเปลี่ยนแปลง..เป็นลำดับมา..ในโรงเรียนของเรา

คบเด็กก็ดีอย่างนี้แหละ..เข้าใจหัวอกครู เรียนรู้และร่วมสร้างสรรค์โรงเรียนไปพร้อมๆกัน...

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๔ กันยายน ๒๕๕๘


หมายเลขบันทึก: 595281เขียนเมื่อ 24 กันยายน 2015 19:58 น. ()แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน 2015 19:58 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

โรงเรียนของอาจารย์น่ารักมากๆครับ

คบเด็กสร้างบ้าน..คบหัวล้าน..สร้างเมือง...(โบราณว่า)..เจ้าค่ะ...ชอบ..ค่ะคบเด็กสร้างโรงเรียน..เพราะสถานที่นี้คือบ้านที่อบอุ่น..เมื่อมี..ผอ..คนเก่ง..เป็น..พ่อบ้าน..ที่น่ารักน่านับถือ..น่ะจ๊ะ..

ทั้งเด็ก ทั้งครู ก็ต้องช่วยกันสร้างโรงเรียนน่ะแหละจ้ะท่าน ผอ.คนเก่ง


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท