เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน 33 : ทอฟฟี่กลัวฟ้าร้อง
...พ่อครับ...
เมื่อคืนวานพ่อได้คุยโทรศัพท์กับพี่ปอ ถามไถ่เรื่องราวต่างๆ ผมไม่สนใจหรอกว่ามีเรื่องอะไรบ้าง ทั้งเรื่องกิจกรรมการรับน้องใหม่ของพี่ปอ ที่บอกกว่าจะเลิกก็ตีหนึ่งตีสอง พ่อก็ได้แต่เตือนพี่ปออย่าหักโหมมากนัก แบ่งเวลาในการเล่าเรียนและกิจกรรมให้เหมาะสม
...พ่อครับ...
เรื่องราวอีกเรื่องที่พ่อได้เล่าถึงและพาดพิงถึง เจ้าหมาทอฟฟี่จอมยุ่งอย่างผม พ่อบอกว่า วันนี้เลิกเร็วกะจะได้มาพักผ่อนเร็วกว่าทุกๆวันหน่อย แต่ต้องมาถูบ้านเพราะเยี่ยวหมา ผมรู้สึกสำนึกผิดที่เยี่ยวเรี่ยราด แต่ผมก็อยากจะบอกว่า ถาดเยี่ยวที่พ่อเตรียมไว้มันสกปรกจนผมหมุนตัวเพื่อจะยกขาเยี่ยวได้
...พ่อครับ...
ส่วนอีกเรื่องพ่อชมผมว่า ผมปรับตัวได้แล้วหลังพี่ปอกลับไปเรียน เพราะในคืนแรกๆผมยังขึ้นบ้านเพื่อจะไปนอนกับพี่ปออยู่ พ่อต้องเปิดประตูห้องให้เข้าไป แต่ผมก็ต้องร้องออกอีกอยู่ดี พ่อบอกตอนนี้ปรับตัวได้โดยเอาขนมล่อ เป็นขนมที่แม่ได้มาฟรีถึง 2 ถุง
...พ่อครับ...
ผมเหมือนหมาไม่รู้เรื่อง เพราะคืนนั้นผมดื้อจะเข้าห้องพ่อให้ได้ ผมขึ้นไปร้องครวญครางหน้าห้องพ่อ พ่อพาผมลงไปข้างล่างถึง 2 รอบ รอบที่สามพ่ออุ้มผมลงไปอีกครั้งและนั่งเป็นเพื่อนคุยปลอบผมว่า ไม่ต้องกลัวฟ้าฝนแล้ว ฝนหยุดตกแล้ว แล้วพ่อก็เดินขึ้นห้องไป
รอบนี้ผมหยุดร้องครวญครางไปพร้อมกับเสียงฟ้าร้องที่ห่างหายไป เหลือเพียงแต่เสียงฝนโปรยปรายลงบนหลังคาอยู่เปาะแปะๆ อากาศเย็นสดชื่นอย่างนี้ ผมขอนอนก่อนล่ะ...
.......................
ความเห็น (3)
ํอรุณสวัสดี์จ้าาคุณพิชัย
ปกติหมาไม่ชอบเสียงฟ้า
ข้างบนมีงานจุดประทัด
หมาน้อยผมหลบไปไกลเลยครับ
