God's Own Country : Vehicle 1/รถเมล์

Chivalry is still alive in Kerala/ว่าด้วยเรื่องรถเมล์

เมืองที่ผมอยู่ (Kozhikode/Calicut) เป็นเมืองศูนย์กลางการขนส่งต่างๆมาตั้งแต่สมัยก่อน มี hub รถเมล์ขนาดใหญ่ เดินทางในเมืองและระหว่างเมืองสะดวกมาก

ค่ารถเมล์วิ่งในเมืองประมาณชา 1 แก้ว (5-10 รูปี) นับว่าถูกมาก ถ้าวิ่งระหว่างเมืองใกล้ๆ ก็ประมาณ น้ำปั่น 1 แก้ว (15-25 รูปี)

สภาพรถเมล์ที่นี่คล้ายๆกับรถฉิ่งฉับทัวร์บ้านเรา มีพนักงานขับรถ (พขร.) 1 คน และกระเป๋ารถเมล์อีก 1-2 คน

ถ้ามี 2 คน มักจะเป็นคู่หนุ่ม-แก่ เด็กหนุ่มจะคอยระวังหลังและปิดประตูรถแบบ manual ให้ กันผู้โดยสารกลิ้งลงไปบนถนน ส่วนสว.ก็จะไล่เก็บเงินไป

ที่แลดูโดดเด่นมากคือมารยาทและน้ำใจต่อสังคมส่วนรวมครับ

ที่นี่มีแบ่ง priority seat ชัดเจนครับ มีที่ของ Ladies, Senior Ladies, Senior citizen (ถามนักศึกษาที่นี่เพิ่ม เห็นน้องเค้าว่ามีสัดส่วนที่นั่งแบบนี้ประมาณ 30-40% ต่อคันรถ และน้องดูประหลาดใจมากที่บ้านเรามี priority seat ประมาณ 1 แถว ต่อ 1 คันรถ แถมยังไม่ค่อยจะทำตาม priority กันสักเท่าไหร่...)

ซึ่งคนที่นี่ก็ทำตามอย่างเคร่งครัด (ประสบการณ์ตรงตอนขึ้นรถข้ามเมืองครั้งแรก ดันไปนั่งผิดแถว นั่งแถวสุภาพสตรี กระเป๋ารถฯก็มาจิ้มๆแล้วบอกว่า ladies’ seat เลยต้องยืนครับ)

ต่อให้ไม่มีผู้หญิงขึ้นเลย ผู้ชายที่นี่ก็จะยังคงยืน ไม่นั่งที่ๆกำหนดไว้โดยเด็ดขาด ถ้ามีสุภาพสตรีขึ้นมาเยอะๆ gentlemen ทั้งหลายก็ลุกให้ตามความเหมาะสม (ส่วนมากมักเป็นแถวหน้าๆ เพราะแถวด้านหลังมักจะเป็นเหล่าชายฉกรรจ์ยืนบี้กันอยู่แบบแน่นขนัด เขาคงรู้ว่าสตรีมานั่งคงจะไม่เหมาะควรเท่าไหร่)

กระเป๋ารถเมล์ ก็น้ำใจดีมาก เวลามีสว.รึคนที่หิ้วของพะรุงพะรังขึ้นรถมา ก็จะตะโกนบอกคนขับ และช่วยโดยการจับมือบ้าง ยกของบ้างเพื่อให้ป้าๆยายๆที่เข่าไม่ค่อยจะดีขึ้นรถได้สะดวกขึ้น เวลาจะถึงป้าย ก็จะตะโกนบอกพขร. หากมีคนที่อาจลำบากเวลาขึ้น-ลงรถ เวลาเด็กนร.ตัวจ้อยจะลงรถ ก็คอยจูงมือบ้าง เอามือกันคนให้บ้าง

น่าเอาเป็นแบบอย่างมากครับ

ในภาพคือที่นั่งของสุภาพสตรีบนรถเมล์ครับ