"ราชประสงค์ ดงเสี่ยงภัย"
โลกมีฐาน กาลเวลา มาช้านาน
มีผวนผัน ผ่านวิกฤติ พิษสะสม
จึงเกิดชีพ รีบล้ำ ในน้ำตม
ตายทับถม จมดิน เป็นอินทรีย์
เมื่อเกิดมาก หลากเชื้อ เครือชีวิต
มาผลิต ลูกหลาน ผ่านโลกนี้
มาเกิดแก่ เจ็บตาย วายชีวี
มากินขี้ ปี้นอน ก่อนตัวตาย
สัตว์มนุษย์ สุดยอด เป็นยอดสัตว์
รู้จักพัฒน์ ฉลาดเฉลียว น่าเสียวไส้
สร้างสรรค์ วัตถุ ดูวิไล
จนสร้างคล้าย มีใจจิต เหมือนคิดเป็น
มาสร้างบ้าน อาคารเรือน เหมือนดั่งถ้ำ
สร้างที่ต่ำ ให้ล้ำเลิศ เกิดโดดเด่น
สร้างเครื่องบิน รถไฟ รถไวเป็น
สร้างความเห็น ให้เป็นพิษ ผิดใจกัน
สร้างอาวุธ กุดฆ่า ล่าชีวิต
สร้างควันพิษ นิตยา ฆ่าประหาญ
สร้างกฎกรอบ ลอบล้าง หวังป้องกัน
ให้ตนนั้น อยู่รอด และปลอดภัย
ไม่มีใคร ใหญ่ยิ่ง จะซิ่งหนี
เมื่อกายี มีกายา เวลาหมาย
อายุสั้น ในกาลโลก น่าตกใจ
ต้องโยกย้าย เมื่อกายพัง หาร่างเนา
สัตว์โลกเสี่ยง เลี้ยงกาย ในเมืองใหญ่
คนมากมาย คล้ายมด ดั่งอดข้าว
ต้องยื้อแย่ง แข่งเอาผล จนบรรเทา
ให้ชีพยาว ด้วยเมามัว กลั้วกามกิน
ยิ่งรวย สวยโสด ยิ่งโหลดชู้
ยิ่งหล่อหรู ดูเท่ เกย์ถวิล
ยิ่งเสรี ยิ่งกล้า ท้ากบิล
ยิ่งมีกิน ยิ่งสิ้นคิด วิกฤติใจ
ยิ่งเจริญ เพลินพง ในดงตึก
ขาดสำนึก ตรึกตรอง มองวิสัย
ยิ่งคนมาก หลากล้น ยิ่งปนภัย
ไม่ปลอดภัย ในชีวิต พิษรอบบ้าน
สัตว์ฝูงใหญ่ ใครว่า น่ากลัวยิ่ง
ศัตรูวิ่ง เข้าหา ล่าประหาญ
ยิงอาวุธ ฉุดฆ่า สารพัน
ระเบิดลั่น ให้บรรลัย อย่างง่ายงาม
โลกยุคใหม่ ภัยรอบด้าน น่าหวั่นหวาด
สารพัด เภทภัย ให้เกรงขาม
ความขัดแย้ง แหล่งดง พงสงคราม
ทั้งเหยียดหยาม ทั้งอำนาจ ศาสตร์การเมือง
ผลประโยชน์ ที่โปรดปราน คานอำนาจ
ประเทศชาติ เป็นถาดเค้ก เสกทองเหลือง
อำนาจคน อำนาจเงิน เจริญเรือง
แต่ว่าเมือง มีเรื่องร้าย ตายรายวัน
มีตำรวจ มีทหาร มีบ้านอยู่
มีเพื่อนสู้ มีหมู่พ้อง ป้องหรือนั่น
มีศาลสอบ มีกรอบธรรม มีกรรมทัณฑ์
ชีวิตฉัน มันยังเสี่ยง เลี่ยงฉันใด
จะอยู่ไหน ใดเล่า เราจะปลอด
จะอยู่ยอด ภูผา น่าสุขไหม
จะอยู่ฟ้า อากาศ ปราศโพยภัย
หรืออยู่ใน ใต้ทะเล โอเคปะ
เกิดเป็นคน ชนโลก ตกในกฎ
เหมือนกบฏ มีบททัณฑ์ ประหาญหนา
เกิดแล้วแก่ แปรป่วยไข้ วายชีวา
ไม่อยากมา พาประสพ จบนิพพาน
ต้องมองทัศน์ จัดสรร ตามกาลกล
แล้วแต่ผล กลเหตุ เนตรสวรรค์
จงทำดี มีเป้าหมาย ในชีวัน
ส่วนผลนั้น ในกาลใด ไม่นำพา
เหล่าสัตว์โลก มีรกราก มีอยากหนุน
มีกลัวสูญ กลัวตาย เยื่อใยหญ้า
มีเมล็ด อุปาทาน ตัณหานา
มีกายา เหมือนนาทุ่ง มียุ้งกรรม
เห็นความตาย กายก่น ถนนนี้
เราเห็นที่ มีหนทาง สว่างล้ำ
พิจารณา มรณะ ในกายงาม
เพื่อให้ข้าม น้ำเลี้ยง ไม่เสี่ยงเอย
---------------๑๘/๘/๕๘-------------------
ความเห็น (1)
มนุษย์ผู้มากโลภะ โทษะ อาฆาตพยาบาท ไม่รู้จักพอ ที่ทำร้ายเพื่อนมนุษย์ และประเทศตัวเอง
น่าชิงชังมาก