วันแม่...๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๘ ฉันกลับไปไหว้เจดีย์กระดูกของพ่อกับแม่
ที่วัดใหม่พรหมพิราม...ฉันได้ฟังพ่อเรของน้องเพรียงเล่าให้ฉันฟังว่า...
ช่วงนี้ น้องเพรียงเลี้ยงไก่ชนบ้าง ไก่บ้านบ้าง มากมาย...บ้างครั้ง
การเลี้ยงไก่ แรก ๆ ก็หวังที่จะขายเพื่อให้ได้เงิน...แต่พอเลี้ยงไป
เลี้ยงมา สิ่งที่ได้ตามมา นั่นคือ "ไข่ไก่"...ที่ออกไข่ออกมาในแต่ละวันนั้น
มากมายเหลือเกิน...ทานกันแทบไม่ทันไข่ออก...ฉันบอกกับพ่อเรว่า
ทำไมไม่เอาไปขายที่ตลาด...พ่อเรบอกว่า...ไม่ขายหรอก...เอาไว้แบ่งกัน
ทานที่บ้านบ้าง ให้ฟ้าคราม ทานก่อนไปโรงเรียนตอนเช้าบ้าง...
บางครั้งก็แบ่งให้เพื่อนบ้านทานบ้าง...อยู่ที่น้ำใจของเราที่จะแบ่งปัน
พวกเขามากกว่า...เพราะสมัยนี้ หา "น้ำใจ" กันแทบไม่มีแล้ว...
พ่อเรเล่าให้ฉันฟังว่า...ตอนนี้ลูกชายคนเล็ก เริ่มงก รู้วิธีหากินเพื่อเลี้ยงตัวเอง
ให้อยู่บนโลกใบนี้ได้แล้ว...ทำอะไรก็ได้ที่สุจริต เพื่อเป็นอาชีพเสริมให้กับ
ครอบครัว...สำหรับที่ทาง พ่อ - แม่ มีให้ไว้เป็นทุนชีวิตของลูก ๆ
ขึ้นอยู่กับลูกว่า จะหาทางทำอย่างไรกับต้นทุนผืนนี้...
พ่อเรได้ปลูกต้นไผ่ไว้หลังบ้าน...มาปีนี้ ทางครอบครัวเราได้หน่อไม้
มาทานและแบ่งปันให้กับเพื่อนบ้าน ปีนี้ขนาดฝนตกไม่ชุก แต่หน่อไม้
ขึ้นมากมาย...ประมาณ ๕๐ กก. เห็นจะได้...ได้มาก็นำมาทำอาหาร
รับประทาน แบ่งปันให้กับเพื่อนบ้านบ้าง...ถูกขโมยลักไปบ้าง...
ก็ถือว่าแบ่งปันกันก็แล้วกัน...สำหรับกล้วยที่ปลูกไว้ก็มี...ออกเครือกล้วย
คราวหนึ่งก็หลายเครือ...พ่อเรก็ไม่ขาย นำไปแบ่งให้เพื่อนบ้านได้ทาน
ส่วนมะพร้าว คราว ๆ หนึ่ง ได้ผลหลายทลาย บางคราวมีผลถึง ๒๐๐ ผล
พ่อเรก็จะนำไปทำบุญที่วัดบ้าง...ทำบุญกับงานบวชของเพื่อนบ้านบ้าง
แบ่งปันให้กันทานบ้าง แต่ไม่ขาย...มีบางคนมาขอซื้อ แต่พ่อเรไม่ขาย
ยังโดนย้อนกลับมาว่า..."รวยแล้วสิ!!! จึงไม่อยากได้ตังค์"...คริ ๆ ๆ
เออหนอ!!! มนุษย์ สุดแต่จะพูด...มีปากเอาไว้พูดว่าคนอื่นเขาชัด ๆ...คริ ๆ ๆ...
พ่อเรจะเริ่มปลูกมะพร้าวบ้างแล้ว มีมากมายหลายต้นตอนนี้ แต่ต้นยังเล็กอยู่
บอกว่า...ถ้าพ่อเรตายไป...ลูก ๆ จะขึ้นเอาไปขายเลี้ยงชีพได้อีก...
นี่เป็น "ความคิด" ของพ่อเร คนรุ่น Gen Baby Boomer ที่คิดไว้ไม่ได้ให้
กับตนเอง แต่คิดไว้เผื่ออนาคตของลูกหลาน...
นี่คือ...การใช้ชีวิตที่เกิดมาบนโลกมนุษย์
อยู่เพื่อความพอเพียง...ไม่ทะเยอทะยาน อยากมี อยากได้ อยากเป็น
เช่น พ่อเพรียงของเจ้าฟ้าคราม...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๘
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านค่ะ