จดหมายถึงลูก "เพรียง" ฉบับที่ ๒๐ ตอน เศรษฐกิจพอเพียง...


จดหมายถึงลูก "เพรียง" ฉบับที่ ๒๐ ตอน เศรษฐกิจพอเพียง...

วันแม่...๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๘ ฉันกลับไปไหว้เจดีย์กระดูกของพ่อกับแม่

ที่วัดใหม่พรหมพิราม...ฉันได้ฟังพ่อเรของน้องเพรียงเล่าให้ฉันฟังว่า...

ช่วงนี้ น้องเพรียงเลี้ยงไก่ชนบ้าง ไก่บ้านบ้าง มากมาย...บ้างครั้ง

การเลี้ยงไก่ แรก ๆ ก็หวังที่จะขายเพื่อให้ได้เงิน...แต่พอเลี้ยงไป

เลี้ยงมา สิ่งที่ได้ตามมา นั่นคือ "ไข่ไก่"...ที่ออกไข่ออกมาในแต่ละวันนั้น

มากมายเหลือเกิน...ทานกันแทบไม่ทันไข่ออก...ฉันบอกกับพ่อเรว่า

ทำไมไม่เอาไปขายที่ตลาด...พ่อเรบอกว่า...ไม่ขายหรอก...เอาไว้แบ่งกัน

ทานที่บ้านบ้าง ให้ฟ้าคราม ทานก่อนไปโรงเรียนตอนเช้าบ้าง...

บางครั้งก็แบ่งให้เพื่อนบ้านทานบ้าง...อยู่ที่น้ำใจของเราที่จะแบ่งปัน

พวกเขามากกว่า...เพราะสมัยนี้ หา "น้ำใจ" กันแทบไม่มีแล้ว...

พ่อเรเล่าให้ฉันฟังว่า...ตอนนี้ลูกชายคนเล็ก เริ่มงก รู้วิธีหากินเพื่อเลี้ยงตัวเอง

ให้อยู่บนโลกใบนี้ได้แล้ว...ทำอะไรก็ได้ที่สุจริต เพื่อเป็นอาชีพเสริมให้กับ

ครอบครัว...สำหรับที่ทาง พ่อ - แม่ มีให้ไว้เป็นทุนชีวิตของลูก ๆ

ขึ้นอยู่กับลูกว่า จะหาทางทำอย่างไรกับต้นทุนผืนนี้...

พ่อเรได้ปลูกต้นไผ่ไว้หลังบ้าน...มาปีนี้ ทางครอบครัวเราได้หน่อไม้

มาทานและแบ่งปันให้กับเพื่อนบ้าน ปีนี้ขนาดฝนตกไม่ชุก แต่หน่อไม้

ขึ้นมากมาย...ประมาณ ๕๐ กก. เห็นจะได้...ได้มาก็นำมาทำอาหาร

รับประทาน แบ่งปันให้กับเพื่อนบ้านบ้าง...ถูกขโมยลักไปบ้าง...

ก็ถือว่าแบ่งปันกันก็แล้วกัน...สำหรับกล้วยที่ปลูกไว้ก็มี...ออกเครือกล้วย

คราวหนึ่งก็หลายเครือ...พ่อเรก็ไม่ขาย นำไปแบ่งให้เพื่อนบ้านได้ทาน

ส่วนมะพร้าว คราว ๆ หนึ่ง ได้ผลหลายทลาย บางคราวมีผลถึง ๒๐๐ ผล

พ่อเรก็จะนำไปทำบุญที่วัดบ้าง...ทำบุญกับงานบวชของเพื่อนบ้านบ้าง

แบ่งปันให้กันทานบ้าง แต่ไม่ขาย...มีบางคนมาขอซื้อ แต่พ่อเรไม่ขาย

ยังโดนย้อนกลับมาว่า..."รวยแล้วสิ!!! จึงไม่อยากได้ตังค์"...คริ ๆ ๆ

เออหนอ!!! มนุษย์ สุดแต่จะพูด...มีปากเอาไว้พูดว่าคนอื่นเขาชัด ๆ...คริ ๆ ๆ...

พ่อเรจะเริ่มปลูกมะพร้าวบ้างแล้ว มีมากมายหลายต้นตอนนี้ แต่ต้นยังเล็กอยู่

บอกว่า...ถ้าพ่อเรตายไป...ลูก ๆ จะขึ้นเอาไปขายเลี้ยงชีพได้อีก...

นี่เป็น "ความคิด" ของพ่อเร คนรุ่น Gen Baby Boomer ที่คิดไว้ไม่ได้ให้

กับตนเอง แต่คิดไว้เผื่ออนาคตของลูกหลาน...

นี่คือ...การใช้ชีวิตที่เกิดมาบนโลกมนุษย์

อยู่เพื่อความพอเพียง...ไม่ทะเยอทะยาน อยากมี อยากได้ อยากเป็น

เช่น พ่อเพรียงของเจ้าฟ้าคราม...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๓ สิงหาคม ๒๕๕๘

















หมายเลขบันทึก: 593404เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2015 13:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 สิงหาคม 2015 13:16 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท