ถามตัวเองว่า..สู้ไหม ในช่วงเวลาที่มีเรื่องราวมากมายเข้ามาในชีวิต ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องดี จะติดอยู่ที่..มีกำลังน้อย บุคลากรมีน้อย แต่ปริมาณงานในโรงเรียนขนาดเล็ก ไม่ได้ลดลงเลย เป็นงานนโยบายบ้าง และงานประจำที่ต้องทำเพื่อการเรียนการสอน ที่ต้องเร่งพัฒนาคุณภาพกันตั้งแต่ต้นเทอม..
ค่อยๆคิด ค่อยๆลำดับ..งาน..ที่รออยู่ข้างหน้า..เมื่อส่งนักเรียนกลับบ้าน หลังแห่เทียนจำนำพรรษาเสร็จเรียบร้อย งานที่ค้างคาที่ต้องทำให้เสร็จก่อน ณ เวลานี้ ก็คือ..ข้อมูลป้ายนิเทศ ที่ต้องทำด้วยฟิวเจอร์บอร์ด สรุป..หลักการชยันโต โมเดล เตรียมไปจัดนิทรรศการ Best Practice .. เสร็จแล้วจึงโทรให้พนักงานร้านไวนิลอิ๊งเจ๊ตมารับงานไป..กำหนดรับงานภายในสองวัน
จากนั้น ..ได้เวลาเดินสำรวจพืชผักในแปลงเเกษตร..ว่าจะปลูกอะไรบ้าง..บวบปลูกแล้ว ถั่วพู..ก็เรียบร้อยไป ๑ แปลง ยังเหลือผักบุ้งจีน กับมะเขือเทศ..ป.๕ ที่ยังไม่ได้ปลูก ส่วนผักสวนครัว ข้างบ่อปลา ก็งอกงามไปได้สวย ถ้าระบบน้ำยังดีอยู่อย่างนี้ ถึงแม้ฝนจะแล้งไปบ้าง ก็คงพอบรรเทาได้
วันที่ ๔ สิงหาคม..คณะกรรมการจากมูลนิธิยุวสถิรคุณ..จะเข้าประเมินกิจกรรมตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง..ถึงแม้ ผอ.จะไม่ได้อยู่ต้อนรับ แต่ก็ได้มอบครูให้ช่วยดูแล เสาร์อาทิตย์นี้จะต้องซักซ้อมนักเรียนแกนนำและจัดเตรียมผลงานไว้รองรับการประเมิน.. ก็น่าจะเพียงพอ
๖ - ๗ สิงหาคม ..ศึกษานิเทศก์์ จะเข้าประเมินกิจกรรมส่งเสริมการอ่าน..งานนี้ คงพุ่งเป้าไปที่ห้องสมุด หมดห่วงหมดกังวลได้บ้าง เพราะห้องสมุดลงตัว ส่วนกิจกรรม..ส่งเสริมการอ่านก็ทำอยู่เเล้ว..เป็นปกติ
๘ - ๙ สิงหาคม..ต้อนรับคณะครู..จากเมืองสามอ่าว..ประจวบคีรีขันธ์ นำโดยพี่มะเดื่อ..จะมาเยี่ยมเยือนโรงเรียนขนาดเล็ก พร้อมของฝากอันมีค่า ที่ว่าด้วยงานศิลปะ และ DLIT ที่จะมาถ่ายทอดหลักการให้คณะครูหนองผือ..ได้มีทักษะความรู้เพิมเติม
วันที่ ๑๑ สิงหาคม ..ถึงเวลาจัดงานทำบุญเลี้ยงพระในห้องสมุด พร้อมกิจกรรมงานวันแม่แห่งชาติ..งานนี้วางแผนไว้บ้างแล้ว ว่าต้องเชิญใครอย่างไร มีอะไรที่ต้องเตรียมบ้าง ถือเป็นงานใหญ่แห่งปี..ที่มีความหมายต่อโรงเรียนและชุมชน..
๑๓ สิงหาคม..ได้รับทราบข่าวว่า..จะมีคณะครูจากจังหวัดเชียงใหม่..มาเที่ยวเมืองกาญจน์ ขอแวะชมโครงการเศรษฐกิจพอเพียง ทั้งหมด ๔๐ คน ..ก็ถือว่าเป็นคณะศึกษาดูงานที่ใหญ่พอสมควร..คงต้องบอกให้คณะกรรมการสถานศึกษามาร่วมให้การต้อนรับด้วย..สิ่งสำคัญ คือ เรื่องอาหาร..เครื่องดื่ม..ที่ไม่ควรบกพร่อง..ถือว่า..ใครมาถึงเรือนชาน ต้องต้อนรับ..
งานเข้ามามากมายแค่ไหน..ก็คงไม่สำคัญ..อยู่ที่จะตั้งรับอย่างไร ทำอะไรบ้าง และใจสู้หรือเปล่า ก็แค่คิดว่าเป็นประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามา...ศึกษา..เรียนรู้..แล้วทำให้ดีที่สุด..เต็มศักยภาพ..ผลจะออกมาอย่างไร..ก็คงไม่เป็นไร เชื่อว่า..จะรู้สึกภูมิใจที่ได้ตั้งใจทำ....
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๙ กรกฎาคม ๒๕๕๘