"คนละคน" (กลอน)
๑) คนคือใคร?
คนคือใคร ในโลก มาถกเถียง
เป็นอย่างเยี่ยง สัตว์นานา ในป่าเขา
มีเอกอัตถ์ ฉลาดล้ำ มีธรรมเนา
ที่คลุกเคล้า เมามัว ในชั่ว-ดี
เราเป็นคน บนโลกา ภาษาเสก
ตั้งแต่เด็ก เป็นคน มีผลชี้
ตามกฎหมาย หมายมั่น ผ่านมนตรี
มีไอดี ปีเดือนวัน สถานภูมิ
นักปราชญ์ชี้ มีนัย เชื้อสายสัตว์
ชอบสังวาส สัตว์สังคม นิยมขุน
มีผู้นำ ผู้ตาม คอยค้ำจุน
เป็นสกุล สัตว์ใหญ่ ในโลกา
๒) คุณค่าคน
คนตามบท กฎนิยาม ธรรมชาติ
เป็นเหมือนสัตว์ หลงตาม กามตัณหา
กิน-ขี้ ปี้-นอน หลอนวิญญาญ์
หวาดผวา ชีวาสิ้น จึงดิ้นรน
เกิดแล้วตาย ก่ายกอง ผองกระดูก
วนเวียนทุกข์ สุขสบาย ไปไม่พ้น
ไม่เห็นแท้ แพธรรม นำพาตน
ให้ผ่านพ้น ชลธี สู่นิพพาน
คุณค่าคน ในกลกาม ตามเรียนรู้
สยมภู อยู่ในถ้ำ ให้ธรรมผ่าน
เกิดแก่เจ็บ เหน็บกาย ตายทุกวัน
นั่นคือฐาน ผ่านจิต ผลิตปัญญา
๓) โทษของคน
ศักย์ในคน ล้นฟ้า มหาศาล
หากปล่อยมัน มั่นหมาย ทำลายหนา
พลังคน เป็นกลไก ในจิตตา
อาจเกิดบ้า ฆ่าคน พ่นพิษภัย
ปราชญ์สอนว่า วิญญาญ์คน ก่อนยลท้อง
จิตไม่หมอง ผ่องผุด สุดสุกใส
เชื้อพ่อแม่ แผ่ปก รกข้างใน
จึงขยาย กลายเป็นพันธุ์ สานมลทิน
เมื่อคลอดกาย ใยประสาท พัฒนา
รับเชื้อรา อารมณ์ ผสมสิน
กรรมเก่า เขย่าใย ในเผ่ายีน
ให้บ้าบิ่น สิ้นธรรม ใจต่ำทราม
๔) ในคนมีคนใน
ตาผู้คน ยลยิน อินทรีย์ร่าง
ที่ถูกสร้าง ให้ร่างสวย รวยล้นหลาม
เกิดมาหล่อ จ่อเป็นดาว สาวติดตาม
เห็นความงาม ธรรมดา ตาไม่คม
คนขี้เหร่ เสน่ห์ใน ใจเขาหล่อ
เป็นแบบพ่อ แบบแม่ แลเหมาะสม
มีศีลธรรม ประจำจิต มิตรคารม
ปัญญาคม บ่มนิสัย ใจสำรวม
คนตาดี มีปัญญา ตาจักขุ
เหมือนมีครู อยู่ในตน ไม่โดนน่วม
คุณค่าแท้ คอยแก้ไข ให้ส่วนรวม
แล้วสำรวม รวมร้อยจิต พินิจตน
๕) ระคนคน
สังคมคน ปนเป พื้นเพหลาก
มาจมปลัก เป็นยักษ์มาร กันสับสน
มาก่อเกาะ เพาะกรรม ตามชุมชน
เป็นเมืองคน ล้นหลาก มากลีลา
มีกลุ่มชน คนชั่ว มั่วคนดี
คนสุดดี สุดชั่ว ทั่วทิศา
หญิงร้าย ชายเลว เร็วกามา
ทุกสาขา อาชีพ ดูตีบตัน
มองภาพรวม ร่วมโลก ดูดกดื่น
เห็นมวลคลื่น ลื่นไหล ไปตามฝัน
เหมือนมดป่า ออกล่าเหยื่อ เป็นเครือพัน
ต่างความฝัน ต่างมั่นหมาย ทั้งร้ายดี
๖) มองโลกคน
ฉันเห็นคน บนโลก พกอาวุธ
เที่ยวไล่ฉุด เข่นฆ่า ล่าปล้นจี้
เห็นสัตว์ป่า ล่าเหยื่อ เหลือทุกที
คนล่าสิ ไม่มีเหลือ เป็นเชื้อพันธุ์
สงครามคน ป่นปี้ ไม่มีชาติ
ใช้อำนาจ จัดแจง เข้าแข่งขัน
กามล้นคน คนล้นเกาะ ก่อกรรมกัน
แล้วห้ำหั่น ฟันแทง แข่งลูกปืน
เมื่อคนมาก อยากเยอะ เลอะไปหมด
ธรรมชาติลด หมดภูมิ คุ้มทั้งผืน
โลกแปรเปลี่ยน บรรยากาศ ขาดยั่งยืน
คนไม่ตื่น ฟื้นฟู อยู่ในตน
๗) เอกคน
เอกลักษณ์ รักษา คุณค่าไว้
สัตว์ทั้งหลาย ในโลก ยกจิตพ้น
เป็นมนุษย์ สุดยอด ยอดกมล
ไม่ปะปน คนเป็นสัตว์ ปราศปัญญา
โลกของคน ล้นค่า หาดูเถิด
เราได้เกิด เปิดโอกาส สัตว์มีค่า
ชนิดเดียว ที่เคี่ยวขับ ลับปัญญา
สัตว์ทั่วหล้า ยังหาฐาน ประหารตน
จะหนีเผ่า จะเผาพันธุ์ ให้มันสิ้น
ให้ถึงถิ่น ยินนิพพาน สถานผล
เอกชาติ ปราศเชื้อ ไม่เหลือตน
ไม่มีผล ให้กลไก ชาติใหม่มา
๘) เหนือคน
เมื่อเหนือสัตว์ ปราศเชื้อ ไม่เหลือเขลา
ที่ขัดเกลา เผากิเลส เหตุตัณหา
ละลดหลุด สุดยอด ปลอดราคะ
จึงเหนือกว่า บรรดาสัตว์ อัตมัน
จะให้ยอด ปลอดภัย อยู่ในโลก
ต้องไม่ตก กกกอด จอดในฝัน
เห็นโลกจริง ทิ้งโลกได้ ไม่ผูกพัน
รากจิตสั้น ไม่พันผูก ปลูกอบาย
เหนือกว่าเหนือ เชื้อคน คือทนสู้
ชี้ช่องรู้ อยู่สอนคน ให้พ้นพ่าย
เมตตาชน ขนส่ง ให้ตรงไป
สู่จุดหมาย ปลายชีวิต จิตพุทโธ
๙) เหนือตน
จะเหนือใคร ใหญ่โต โชว์ความเก่ง
จะอวดเบ่ง เคร่งครัด ยังขลาดโง่
สหวิทย์ จิตวิทยา ยังไม่โต
อย่าคิดโอ้ โอ๋อวด จงตรวจตน
จะเหนือคน เหนือใคร ไม่ใช่เก่ง
หากไม่เร่ง เพ่งตัว ถึงขั้วโหลน
รู้กรอบกาย รายล้อม ถนอมตน
รู้จักพ่น คำพูด เป็นgoodwill
รู้จักจิต รู้มิตรมัน ยันผู้สั่ง
คอยระวัง วางท่า อย่าถวิล
มันหยอกยั่ว กลั้วกลอก หลอกให้กิน
ต้อมีศีล ดั่งหินหนัก ปฏักใจ
๑๐) เหนือโลก
คนละคน ก็พ้นคน และตนได้
ที่ยิ่งใหญ่ กว่าทุกคน คือพ้นสาย
มีร่างอยู่ ดูให้ออก ทั้งนอก-ใน
อยู่ที่ไหน ใจไม่จม ถมไม่เต็ม
รู้และเห็น เด่นตา อารมณ์โลก
แต่ไม่ตก เป็นเหยื่อ ให้เชื้อเข้ม
รู้แล้วปล่อย รอยโลก ตกไม่เต็ม
ดั่งเกลือเค็ม รักษาตัว และหัวใจ
เพราะเข้าใจ ได้ถึง ซึ่ง"ฝั่งโน้น"
รู้จักกล กฎโลก ยกตนได้
กายคือฐาน การรับรู้ อยู่ข้างใน
ก็คงไม่ ใหญ่กว่าโลก โบกมือลา
ถ้ามีจิต "พุทโธ" จะโผเผย
จะคิดเอ่ย เผยคำ ทำดีหนา
โลกไร้พล คนรู้จริง อิงอัตตา
นี่แหละหนา "โลกธรรม" ไปตามกัน
-----------๒๕/๗/๕๘------------
ความเห็น (3)
เป็นมนุษย์เป็นได้ เพราะใจสูง
เหมือนหนึ่งยูงมีดีที่แววขน
ถ้าใจต่ำเป็นได้แต่เพียง..คน
ย่อมเสียทีที่ตนได้เกิดมา ฯ
...........................................
( โดย ท่านพุทธทาสภิกขุ )
Man, only man asks what man is - win or defeat
Man, mere man declares spiritual - higher by conceit
Woman, only woman bears the burden - life or death
Woman, mere woman chooses - a child be born - this world her seat.
ได้ความรู้จากกลอนที่สอนธรรมมะได้ด้วย
ขอบพระคุณมากครับ