..... เรื่อง ผีๆ สางๆ ... ตอน ... ศาลาร้าง .....
.. ศาลาร้างข้างป่าช้าเวลาพลบ
ไว้พักศพที่กลบฝังหลังสูญสิ้น
ติดหนทางห่างป่าใหญ่ใช้หากิน
ชาวบ้านยินดีได้ไว้จรดล
.. กลุ่มชาวดงพงพฤกลึกข้างหน้า
หอบของป่าหาได้ในไพรสณฑ์
ตระเตรียมย้ายขายค้าหาหมู่ชน
เดินดั้นด้นมาไกลใกล้ค่ำลง
.. จัดแจงพักพำนักได้อาศัยนอน
ก่อนจะจรตอนเช้าเอาของส่ง
สินค้าป่าหาตามความจำนง
แลกเปลี่ยนตรงของใช้ได้นานเดือน
.. หลังอิ่มหนำสำราญอาหารเย็น
ต่างหลีกเล่นพักรวมร่วมผองเพื่อน
รวมกลุ่มก้อนนอนเรียงเคียงบนเรือน
ศาลาเปื้อนเปรอะฝุ่นคุ้นเคยกัน
.. ดึกสงัดชัฏไพรใกล้ศาลา
หวีดหวิวพาลมพัดสะบัดผัน
เสียงหมาหอนอ้อนใส่ให้กระชั้น
พ่อค้าสั่นร้องด่าไอ้หมาเวร
.. เงาตะคุ่มกลุ่มอื่นขึ้นมาบน
ศาลายลขนของสิ่งมองเห็น
แบกหามร่างวางใกล้ไร้คนเป็น
กลิ่นศพเหม็นอวลคลุ้งฟุ้งกระจาย
.. กลุ่มแปลกหน้าพากันวันทาศพ
คล้ายเคารพนบที่พิธีร่าย
รำลุกเต้นเผ่นโผนโยนร่างกาย
บ้างปีนป่ายเสาศาลาน่าขนพอง
.. บางคนร่างยาวเหยียดเบียดแขนขา
ยืดออกมาพานึกระทึกสยอง
บ้างส่ายสอดถอดหัวหิ้วหลิ่วตามอง
บ้างแหวะท้องกองไส้พุงพุ่งออกมา
.. คุณพระช่วยด้วยศพนอนตอนนี้ลุก
เหมือนถูกปลุกให้ตื่นฟื้นมาหา
ย่างสามขุมดุ่มรี่ปรี่เข้ามา
คอพ่อค้าโดนคว้าหมับโดยฉับไว
.. อยู่ไม่ได้ไปละหวาพ่อค้าโอด
พากันโลดโดดศาลาที่อาศัย
วิ่งเตลิดเปิดหนีลี้เร็วไกล
ตัวของใครของมันพลันจำจร
ผู้ประพันธ์ : วันปีย์
ความเห็น (2)
ก็เป็นจิตนาการที่ถ่ายทอดออกมาเป็นบทกลอน ครับ อ่านเพื่อความบันเทิง สนุกๆ ละกันนะครับผม
ตื่นมากลางดึกนึกหวาดหวั่น
เข้ามาอ่านเรื่องผีพาสยอง
ศาลาร้างกลางหนคิดย้อนมอง
นั่งตรึกตรอง เรื่องผีผีที่ฟังมา.....
ด้วยคารวะ....