.. สติสัมปชัญญะละโกรธหลง
พุทธองค์ทรงตรัสบัญญัติสอน
เป็นสิ่งดีที่เตือนเหมือนลดทอน
กิเลสร้อนรุมเผาใจเราเอง
.. ลดโทสะโมหะละความเกลียด
เลิกการเบียดเบียนสู่ขู่ข่มเหง
โกรธคือโง่โมโหบ้าน่าหวั่นเกรง
คล้ายดั่งเร่งตัวให้ใกล้บ้าบอ
..สงบจิตคิดดีจะมีสุข
ใจสนุกทุกข์หายสลายฝ่อ
มองโลกสวยด้วยรักหนักแน่นพอ
ชีวิตก็สดใสไร้เศร้าตรม
.. สิ่งทำให้ใจหมองต้องขบคิด
ความยึดติดจิตกลุ้มสุมขื่นขม
ตัดทิ้งไปให้สุดจุดโง่งม
อย่าลืมข่มสติไว้ให้มั่นคง
.. ความซึมเศร้าเหงาหนักจักก่อเหตุ
อาจเกิดเภทภัยได้ใช่ประสงค์
เวลาจะพาให้ได้ลืมลง
เหมือนเสริมส่งตรงทางล้างจิตใจ
..เรี่ยวแรงมีชีวีอยู่ต้องสู้ต่อ
อย่ามัวท้อรอโชคช่วยอาจม้วยได้
แรงกายใจใช้เต็มที่คงหนีภัย
ฟ้าคงให้เมตตาถ้าทำจริง
ผู้ประพันธ์ : วันปีย์
ไม่มีความเห็น