ย้อนอดีตไปเมื่อปีการศึกษา ๒๕๕๗ คุณมะเดื่อได้ทดลองโครงการ " กิจกรรมดี ๆ ที่ห้องสมุด"
ตามโครงการที่คุณมะเดื่อจัดทำขึ้น ( ต้องขอบอกว่า เป็นโครงการ " เถื่อน" เพราะไม่ได้รับการ
บรรจุไว้ใน แผนปฏิบัติการของโรงเรียนแต่อย่างไร....เนื่องจาก โครงการต่าง ๆ ของ
โรงเรียนที่อยู่ในแผน ฯ ผู้มีอำนาจในการบริหารโรงเรียน ได้จัดทำขึ้นเองทั้งสิ้น
โดยปราศจากการประชุม หรือสอบถามความคิดเห็น หรือความจำเป็น
ตลอดจนความต้องการ ของครูผู้ต้องรับหน้าที่นั้น ๆ .......
เป็นอย่างนี้มา ๓ - ๔ ปีมาแล้ว ซึ่่งโครงการห้องสมุด ที่บรรจุไว้ในแผน ฯ ต้องบอกว่า...
ไม่สามารถจะปฏิบัติตามได้ เพราะ....????
และงบประมาณที่ได้รับจัดสรรตามโครงการ
ก็ได้เป็นงบประมาณ ถาวรอยู่ที่ ๒,๐๐๐บาท ขาดตัว ทุกปี ... ก็คงเป็นเพราะ
ห้องสมุด ไม่ค่อยได้ใช้ประโยชน์อะไรตามความเห็น....นั่นแล...)
เมื่อเป็นอย่างนี้ คุณมะเดื่อจึงทดลองโครงการ " กิจกรรมดี ๆ ที่ห้องสมุด" มาตลอดทั้งปี
โดยอาศัย งบประมาณจาก " กระเป็าสตางค์ตัวเอง" จาก " ขวดน้ำใจให้ปัญญา" และจาก
ผู้มีน้ำใจบริจาค หนึ่งในนั้นคือ คุณหมอเปิ้น ที่น่ารักแห่่ง G2K ของเรานี้ กิจกรรมตาม
โครงการทดลองนี้ ตามบันทึกนี้ และ ก่อนสิ้นปีการศึกษา ได้จัดกิจกรรมสรุปผล
การดำเนินกิจกรรม (เถื่อน) ของห้องสมุด ตามบันทีกนี้ ( ๑ )บันทึกนี้ (๒) และ
บันทึกนี้ (๓) เป็นการสรุปผลและประเมินผลกิจกรรม และตั้งใจไว้ว่า
ปีการศึกษา ๒๕๕๘ นี้ จะนำกิจกรรมต่าง ๆ มา ปรับปรุงพัฒนาต่อยอด ให้ดียิ่งขึ้น
ดังนั้น เมื่อเริ่มปีการศึกษา ๒๕๕๘ คุณมะเดื่อจึงนำกิจกรรมเด่น
ของโครงการในปีก่อน มาเริ่มต้นเป็นกิจกรรมแรก
คือ การประกวดหนังสือเล่มเล็ก
นอกจากนี้ คุณมะเดื่อยังขยายผลกิจกรรมนี้ ไปยังโรงเรียนของเพื่อนครูที่สนใจ
ให้ส่งผลงานของเด็ก ๆ เข้าร่วมประกวดได้ (โดยโรงเรียนที่ส่งผลงานเข้าประกวด
ก็ขอแรงช่วยบริจาคเงินรางวัล สมทบกับคุณมะเดื่อด้วย)
คุณมะเดื่อเล็งเห็นแล้วว่า กิจกรรมการจัดทำหนังสือเล่มเล็กนี้ ช่วยพัฒนาเด็ก
ในเรื่องของการอ่าน การเขียน โดยเฉพาะ ความคิดสร้างสรรค์ให้กับเด็ก
ได้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงเริ่มกิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมแรก ตั้งใจว่า หลังจากนี้
จะนำผลการจัดกิจกรรมหนังสือเล่มเล็กนี้ ไปวิเคราะห์สภาพปัญหา
เพื่อนำไปพัฒนากิจกรรมนี้ให้สมบูรณ์ต่อไป
มาถึงวันนี้ ณ วันนี้ ห้องสมุดกลายเป็น แบบนี้แล้ว....
เพราะ เท่าที่ทำมาแล้วนั้น " ห้องสมุด...ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรนัก"
หากทำต่อไป คงกลายเป็น " ขยะ " ในโรงเรียนหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
จะทำต่อไป หรือ พอแค่นี้...
คุณมะเดื่อก็คงต้อง....คิดหนัก...!!!!!
เป็นกิจกรรมที่สร้างสรรค์มากๆ นะคะคุณครู พี่ชื่นชมจริงๆ ค่ะ
น่าเป็นห่วง นะเจ้าคะ หนังสือกลายเป็นกระดาษขยะมานานแล้วในประเทศอุตสาหกรรม..ต้นไม้ไม่มีมีขยะแทน..อิอิ..ป่าทุกแห่
ทุกหนหมดไป...ห้องสมุดมหาวิทยาลัยศิลปกร...หนังสือ..ห้องสมุด ถูกชั่งกิโลขาย...ห้องสมุดเล็กตามรร.ถูกทอดทิ้ง...เออนะ น่าเป็นห่วงแค่ไหนใครรู้บ้าง..เอ่ย..นอกจากคุณมะเดื่อ..ที่เหนื่อยๆๆๆมากๆๆ
น่าเสียดายมาก ที่ต้องให้ห้องสมุด เป็นที่เก็ยกระดาษขยะ
ขอบคุณ พี่นุ้ย ยายธีที่รัก และ ลุงวอ เป็นอย่างสูง ที่ให้กำลังใจกันเสมอมาจ้ะ
เหมือนกันเด๊ะ...เป็นที่เก็บของ แม้กระทั่งรถตัดหญ้าของภารโรง