สมัย 3-4 สีปปีก่อนคนดอยเราเคยมีปัญหาลักษณะเดียวกับคนต่างด้าวในปัจจุบัน กล่าวคือพูดภาษาไทยไม่ได้ไม่มีการศึกษาเวลาไปอำเภอไปทำบัตรไปค้นหาชื่อตัวเองออกเสียงไม่เป็น,จำบ้านเลขที่ตัวเองไม่ได้หรือเพราะไม่รู้หรือความรู้สึกของยุคสมัยนั้นจะต้องมีด้วยหรือบ้านเลขที่ในเมือเราอยู่กันมาต้ังแต่ดึกดำบรรพ์ และเรื่องชื่อบุคคลก็เหมือนกันแค่ไม้เอกไม้โทผิดก็ไม่ได้เพราะผิดบุคคลไปแล้วเพราะเหตุผลเหล่านี้คนดอยเรากลายเป็นต่างด้าวไปโดยไม่รู้ตัวก็มีมาก ในวันนี้ปัญหาของคนต่างด้าวก็มีปัญหาลักษณะเดียวกันเช่นกันเช่น 2-3 วันนี้ที่ผมเข้าไปช่วยเหลือคนๆหนึ่งเขาทำบัตรต่างด้าวหายค้นไปค้นมาถึงรู้ว่าชื่อมันไม่ตรงกันคือ ชื่อแก่เป็น นางน่างร๊อย ซะขง (nangroi zakhoong) ครับ แต่ในบัตรชื่อแก่นางลอยครับแก่ถึงจำชื่อตัวเองไม่ได้ก็โดนเจ้าหน้าที่ว่าอี่ก ดูๆแล้วมันก็ขำๆนะครับแต่ก็สงสารเขานะครับ
จะเขียนต่อ
ไม่มีความเห็น