๖๕๔. หมวกที่เราสวม...

นับจากที่เราจบการศึกษา...มีชีวิตที่โลดแล่นบนโลกของการเข้าสู่

ภาวะการมีงานทำ...เราจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ต่าง ๆ มาเรื่อย ๆ

มีทั้งประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์ในการทำงาน...มีหน้าที่รับผิดชอบ

ตั้งแต่ตำแหน่งเล็ก ๆ ไปจนมีตำแหน่งที่สูงขึ้น...ทั้งนี้ ทั้งนั้น

ต้องอาศัยความรู้ ประสบการณ์ในการทำงาน...มีการคิดวิเคราะห์

การตัดสินใจในการแก้ไขปัญหา การช่วยผู้บริหารปฏิบัติงาน...

การเรียนรู้พฤติกรรมมนุษย์ การเข้าใจมนุษย์ด้วยกัน...

การเรียนรู้ทางโลก...การใช้คุณธรรมเข้ามาช่วยในการบริหารจัดการ

การมีน้ำใจต่อเพื่อนร่วมงาน...การเรียนรู้สภาพสังคม เศรษฐกิจ

การเมืองการปกครอง ฯลฯ มากมายที่จะต้องเรียนรู้...

เมื่ออายุมากขึ้น...ได้รับตำแหน่งสูงขึ้น...สิ่งนั้น ฉันจะเปรียบเทียบ

ให้เป็นเหมือนกับการที่คนเราได้สวมหมวก...บางคนสวมหมวกเพียงใบเดียว

บางคนหลายใบ...แต่ละใบต่างกันที่หน้าที่ ความรับผิดชอบ...

ภาระงานที่ได้รับมอบหมาย...แต่สิ่งที่สำคัญ ฉันมีความคิดว่า

คนเราสวมหมวกหลายใบได้...แต่สิ่งที่จะพิสูจน์ให้เห็นว่า...

ผลของงานนั้นเป็นเช่นไร นั่นคือ...ผลของการทำความดีมากกว่า

สิ่งที่จะพิสูจน์ได้ คือ...การกระทำ การพูดจาก การแสดงออก

โดยมีระบบคุณธรรมภายในใจที่แสดงออกมาให้ผู้อื่นเห็นเป็นที่ประจักษ์

มากกว่า...เพราะยามใดที่เราถอดหมวกใบนั้นแล้ว...สิ่งที่เห็นสุดท้าย

นั่นคือ...ความเข้าสู่สามัญชน...คนธรรมดาเหมือนคนทั่ว ๆ ไป นั่นเอง

แต่สิ่งที่เราไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ นั่นคือ การกระทำ คำพูดของเรามากกว่า

กระทำดี พูดดี ก็มีแต่คนระลึกถึง ชื่นชม ชมชอบ อยากอยู่ใกล้...

หากการกระทำ คำพูดไม่เป็นที่ชื่นชอบของคนรอบข้าง...อย่าหวังเลยว่า

จะได้รับคำระลึกถึง ชื่นชม...มีแต่เขาจะประณามให้ไปเสียให้ไกล ๆ

จะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำ...นี่คือ ความดี - ความไม่มี ที่แต่ละคนจะมีไม่เหมือนกัน

ฉะนั้น...พึงสังวรณ์ว่า...จะรักษาความดีให้สมกับหมวกที่เราสวมหรือไม่?...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๘