"น้ำปริ่มแก้ว, กบในกะลาครอบ" ... (อยู่ให้เขารัก จากให้เขาเสียดาย ตายให้เขาคิดถึง : สมพงศ์ สิงหา)
"สมพงศ์ สิงหา" กล่าวไว้ในหนังสือ "อยู่ให้เขารัก จากให้เขาเสียดาย ตายให้เขาคิดถึง" ว่า ...
"น้ำปริ่มแก้ว, กบในกะลาครอบ" หมายถึง ลักษณะของคนที่หยิ่งทะนงในตนเองว่า
ตนเองนั้นมีความรอบรู้และเก่งเหนือกว่าคนอื่น ทั้งที่ในบางครั้งมิได้เป็นเช่นนั้น
น้ำปริ่มแก้ว คือ น้ำมันเต็มแก้วแล้ว ผู้อื่น พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ หัวหน้างาน เพื่อน
ไม่สามารถเติมสิ่งดี ๆ อบรมหรือบอกกล่าวอะไรเข้าไปได้ ทำให้เราขาดโอกาสในการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
ยิ่งถ้าบางคนคว่ำแก้วด้วยแล้วล่ะก้อยิ่งไม่สามารถรับสิ่งใด ๆ ที่เป็นประโยชน์ได้เลย
กบในกะลาครอบ หมายถึง กบจะอยู่ในโลกที่โดนกะลาครอบอยู่ ซึ่งจะหยิ่งทะนงว่า
ตนเองรอบรู้ทุกอย่างกว่าใคร ในที่นี้และในโลกนี้ ดูถูกผู้คนรอบข้าง
กะลาเปรียบเหมือนกับทิฐิมานะที่เราสร้างมาปิดกั้นโอกาสในการยอมรับผู้อื่น
นั่นหมายถึง ปิดกั้นในเรียนรู้ เช่น
อายุน้อยกว่าเรา เราย่อมเก่งกว่าทุกด้าน (จริงหรือ)
คนที่มีการศึกษาต่ำกว่าเรา เราย่อมฉลาดกว่าทุกเรื่อง (จริงหรือ)
คนที่ตำแหน่งน้อยกว่าเรา เราย่อมแก้ไขปัญหาได้ดีกว่า (จริงหรือ)
คนที่คิดไม่เหมือนเรา เราก็ไม่ต้องไปรับฟังเขา (แล้วเราจะรู้ไหมว่าเขาคิดอย่างไร)
อาจจะมีบางคนที่มาเตือนมาบอกเราด้วยความหวังแต่เราก็ตอบกลับแบบทำลายน้ำใจเขา
เช่น "รู้แล้ว, แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย, รู้จักคำว่าเรื่องส่วนตัวไหม, ชีวิตฉันฉันจัดการเองได้, เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ"
ทำให้คนที่มาเติมเต็มเขาเสียกำลังใจและไม่กล้ามาเสวนาด้วยอีก จนในที่สุดวันหนึ่งเมื่อเราเปิดใจกว้างขึ้น
กะลาถูกเปิดออกทำให้เรารู้ว่า เราเสียเพื่อนดี ๆ ไปแล้วกี่คน และเขาอาจไม่ย้อนกลับมาอีกแล้ว
ดังนั้น วิธีการแก้ไข คือ การเปิดใจให้กว้าง และหากมีคนมาบอกในเรื่องที่เรารู้อยู่แล้วให้ใช้ "ศิลปะแกล้งโง่"
เช่น ขอบคุณมากที่มาบอก หรือ แล้วผมจะลองนำไปใช้ดูครับ
โลกเราทุกวันนี้เปลี่ยนแปลงเร็วมาก ความรู้ความสามารถเรียนทัน และเรียนข้ามกันได้
จงพร้อมสำหรับการเรียนรู้ทุกที่ทุกเวลาด้วยเหตุเพราะว่า
"คนที่สำเร็จการศึกษาเมื่อวานนี้ แล้วหยุดเรียนรู้ในวันนี้ เขาจะเป็นผู้ไร้การศึกษาในวันพรุ่งนี้"
.......................................................................................................................................................
ทำงานมหาวิทยาลัยมาหลายสิบปี
เคยเห็นคนลักษณะมาเยอะแยะมากมาย
หากอยากได้ความรู้ให้มากขึ้น
ก็ต้องรู้จักยอมรับและฟังให้มากขึ้นเช่นกัน
เพราะการศึกษาเป็นการศึกษาตลอดชีวิต
เรียนรู้ตั้งแต่เกิดจนตาย
บุญรักษา ผู้ใฝ่รู้ทุกท่านครับ ;)...
.......................................................................................................................................................
ขอบคุณหนังสือดี ๆ ...
สมพงศ์ สิงหา. อยู่ให้เขารัก จากให้เขาเสียดาย ตายให้เขาคิดถึง. กรุงเทพฯ : ปัญญาชน, ๒๕๕๓.
ความเห็น (4)
คือศาสตร์และศิลป์ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ ถาวร ;)...
สวัสดีค่ะท่าน..อาจารย์..(โลกเรานี้มีกะลาหลายใบ..ออกจากกะลานี้ไปกะลาโน้น...)แก้วสมัยอุตสาพกรรมเฟื่อง..ซื้อกันไม่หวาดไม่ไหว..นะเจ้าคะ..
ขอบคุณมากครับ คุณ ยายธี ;)...