30 พ.ค.58 วันนี้ดิฉันนำเสื้อที่ซื้อผิดแบบไปเปลี่ยนที่เซนทรัล อุบลฯ มาแล้วก็เดินเล่นสักครู่ แวะเข้าร้าน B2S มาเจอหนังสือในภาพ อ่านเล่นฟรีๆ ด้วยความเพลิดเพลิน มารู้สึกเอะใจ เอ๊ะ! ทำไมเราถึงมีความสุขนัก อ่านรวดเดียว หมดเล่มในพริบตา .. อัอ! ทราบแล้วค่ะ เป็นเพราะรู้สึกว่าตนเองได้รับการเยียวยาจากการเป็น 'เหยื่อของระบบราชการ!' น่ะเอง
ดิฉันเคยเขียนถึงประเด็น 'เหยื่อของระบบราชการ!' ในอนุทินเมื่อปีก่อน วันนี้ดิฉันเจตนาโพสต์ประเด็นนี้ลงใน web หนึ่งซึ่งบุคลากรในหน่วยงานเป็นสมาชิกอยู่จำนวนมาก เจตนาเพื่อเตือนสติใครหลายคน มีบางท่านสนใจเนื้อหาในหนังสือ เพราะมันทำให้ดิฉัน 'วางไม่ลง' จนอ่านจบเล่มโดยไม่เสียเงินแม้แต่บาทเดียว (ดิฉันไม่ตั้งใจ กรุณาอย่าเลียนแบบนะคะ) ดิฉันตอบเธอโดยเปรียบเทียบกับหน่วยงานของตนเอง ดังนี้ค่ะ
"ง่ายมาก เรานั่งอยู่ฝั่งธน นึกภาพนะ แล้วเขาบรรยายภาพ 'อารยธรรมที่เจริญแล้ว' ของฝั่งพระนครบ้านเขาด้วยสายตาชวนฝัน" "มีแม่น้ำเจ้าพระยาคั่นกลางระหว่างบ้านเรา" "แหม.. มันอยู่แต่เอื้อม แต่ยังเอื้อมไม่ถึงน่ะ 5555"
แล้วบ้านคุณล่ะ อยู่ฝั่งไหน ฝั่งธนหรือพระนคร!
Which-so-ever place we are at "the grass on the other side is always greener!"
We can have fun trying to get to the otherside (good for the brain) or we can stay and look on.
ไปติดต่อ กรมที่ดิน แห่งหนึ่ง แถวสนามหลวง สองครั้ เสียเวลา เสียค่าน้ำชา ราว 5000 เสียขนม เสียโอกาส
ผู้น้อยด้อยทรัพย์ คงไม่มีโอกาสเป็นเหยื่อของกรมที่ดินค่ะ
อยู่ฝั่ง(ทน)..เจ้าค่ะ...5555555....เขาแถมถนนคู่ขนานให้หน้าบ้าน..รถออกเพชรเกษมไม่ได้ ส่งกลิ่นเหม็นแก้ส..ฟังเสียงเพลงที่ดังกว่ากองเพล แถมซ้ะด้วย...