ร่างทรง

ผมมาตามสัญญาไว้ครับ
และวันนี้จะเล่าเรื่องเจ้าเข้าทรงให้ท่านฟังเพื่อนำไปพิจารณา
เรื่องของเรื่องคือ ครั้งหนึ่งชีวิตผมตกต่ำสุดขีด
เพราะบ้าไปเลี้ยงหมูขุนตามคำแนะนำของเพื่อน
ในที่สุดก็ขาดทุนสูญเสียเงินไปร่วมแสน
มีความทุกข์ใจจึงหาทางแก้ด้วยการสวดมนต์ไหว้พระ
หนทางเดียวที่ผ่อนกรรมหนักให้เป็นเบา

วันหนึ่งเพื่อนนอกวงการครูแนะนำให้ผมรู้จักร่างทรง
ไม่ไกลจากบ้านที่พัก เธอเป็นผู้หญิงอายุไล่เลี่ยกับผม
เพื่อนพาไปสวดมนต์กลุ่มเพื่อสะเดาะเคราะห์ต่อโชคต่อชะตา
เสริมศิริมงคลให้กับตัวเอง พอคุ้นเคยกันเธอก็ทัก
ผมมี "องค์ใน"ถ้าครอบครูแล้วจะโชคดี หมดทุกข์หมดโศก

1
ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรมากมาย
เหมือนคนจะจมน้ำ พอเห็นขอนไม้ลอยมาก็คว้าเอาไว้ก่อน
ค่าพิธีครอบครู 3 พันบาท (ราคาเมื่อ 20 กว่าปีที่ผ่านมา)
พานครูและอุปกรณ์ต่างๆ จ่ายอีกต่างหาก
ผมต้องยืมเงินเพื่อนหลายคนเพื่อใช้จ่ายในพิธีครอบครู

2
ผมขอผ่านวิธีการต่างๆ ของการครอบครูไปนะครับ
ในวันพิธีเมื่อถึงคิวของผม ขณะกำลังนั่งคุกเข่าพนมมืออยู่
ร่างทรงเจ้าพิธีถือหัวฤาษีในมือ ปากก็พร่ำมนตราอยู่ตลอดเวลา
ผมค้อมหัวเข้าไปใกล้ร่างทรงผู้เป็นเจ้าพิธี
พอหัวฤาษียื่นเข้ามาเหนือศีรษะ ก็ได้เรื่องทันที

3
ตัวผมเองไม่รู้ว่าพูดภาษาอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง
และผมพูดออกมาได้อย่างไร พูดลิ้นรัวพันกันไม่หยุด
ผมบังคับตัวเองไม่ได้เลย คลับคล้ายตัวผมมีร่างอยู่สองร่าง
คือร่างหนึ่งมองกายเนื้อของตัวเองที่กำลังมีปฏิกิริยา
โต้ตอบกับร่างทรงในทำนองคล้ายไม่พอใจ
แสดงอาการฮึดฮัด สะบัดหัว ทั้งๆ ที่คุกเข่าพนมมืออยู่

4
ร่างของผม แต่จิตใจกลับไม่ใช่ เรากำลังพูดเรื่องอะไรไม่รู้ ลิ้นรัวไปหมด
ขณะที่หูผมได้ยินเสียงพูดเบาๆ ข้างหูว่า "ลูกยอมเขาเถอะ ๆ ๆ"
สักครู่ผมก็หยุดพูดภาษานั้น อารมณ์เริ่มสงบเป็นปกติ

5
ขณะกำลังคิดถึงอาการของตัวเองนั้น
จู่ๆ ร่างกายมีอาการหนาวสั่นจนทนแทบไม่ไหว
คลับคล้ายนั่งอยู่ในห้องเก็บน้ำแข็ง
หนาวขนาดร่างกายสั่นไปทั่วร่าง หัวใจแทบจะขาด
แม้ว่าขณะนั้นอากาศร้อนอบอ้าว แล้วทำไมจึงหนาวขนาดหายใจขัดๆ
จนเกิดความรู้สึกกลัวตายขึ้นมา
ในที่สุดต้องเปล่งเสียงออกมาว่า "ผมยอมแล้วๆ"
อาการหนาวจนสั่นจึงค่อยคลายลงพอทนไหว
พร้อมๆ กับเจ้าหน้าที่จัดคิวกระซิบว่า "เรียบร้อยแล้ว"

6
เมื่อถูกพี่เลี้ยงประคองออกมานั่งในกลุ่มผู้ครอบครูด้วยกันแล้ว
ผมนั่งสักพักก็เกิดเรื่องขึ้นมาอีก
จู่ๆ ผู้เขียนเกิดอาการเหมือนคนเมาเหล้า ส่งเสียงอ้อแอ้แบบลิ้นคับปาก
ชีวิตจริงก็เคยดื่มเหล้าเมา แต่มีสติ ควบคุมตัวเองได้
แต่ครั้งนี้ไม่สามารถบังคับตัวเองได้เลย ผุดลุกผุดนั่ง
นอนกลิ้งไปมาบ้างแบบคนเมาไม่รู้เรื่อง แถมส่งเสียงพูดดังลั่น
"กูคือองค์นเรศวรๆ ๆ"
จิตใจผมรับรู้ตลอดเวลาว่ากำลังทำอะไร จึงงงงันในกิริยาตัวเอง
กูทำไปได้ยังไงวะ นึกๆ ก็อายชาวบ้านที่รุมมอง
แต่ไม่รู้จะทำยังไง นึกอยากทำอะไรก็ทำไม่ได้ จึงปล่อยเลยตามเลย
ก็ผมไม่ได้ดื่มเหล้าสักหยด แล้วมันเมาได้อย่างไร (วะ)

7
ผมแปลกใจตรงที่ รู้ตัวเองตลอดเวลา
ว่าได้ทำอะไรลงไป แต่บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้
แม้กระทั่งเสียงคนรอบข้างพูดว่าอะไร ผมฟังรู้เรื่องหมด
ได้ยินร่างทรงบอกว่า องค์ในคือปู่ชีวกโกมารภัจจ์
อ้าว แล้วทำไมเป็นองค์นเรศวรมาเข้าประทับทรงร่างเราได้ยังไง
ท่านมาได้อย่างไร หรือมีวิญญาณใดมาแอบอ้าง
ใครพูดจริง ใครพูดเท็จ ผมชักสับสน ถามตัวเองว่า
ถ้าเจ้าเข้าทรงจริง องค์ในของผู้เขียนคือใคร? กันแน่
และทำไมผู้เขียนมีความรู้สึกต่อต้าน ไม่ยอมรับ

8
เมื่อเอาพานครูกลับไปบ้าน ปฏิบัติตามคำแนะนำของร่างทรงแล้ว
ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ว่าคาถาเชิญทรงก็แล้ว
เงียบไม่มีกระแสตอบรับ
นั่งจนแข้งขาเหน็บชา ก็ไม่เห็นมีวิญญาณใดมาเข้าร่าง
ขณะนั้นนึกในใจว่า คงถูกร่างทรงหลอกเสียแล้วกระมัง
ภรรยาก็บ่นทุกวัน เสียเงินเสียทองก็ไม่เห็นได้เรื่องอะไรสักอย่าง

9
เวลาผ่านไปครึ่งเดือน ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น
ผมนึกเจ็บใจขึ้นมาคว้าพานครูใส่ถุงพลาสติกไปโยนทิ้งแม่น้ำบางปะกง
ด้วยรู้เท่าถึงการณ์ว่าไม่ควรทำ
มันอันตรายครับ (ผู้อ่านไม่ควรทำแบบผม)
แล้วผมก็ไม่ไปเยือนบ้านร่างทรงอีก เลิกแล้วต่อกัน

โอกาสหน้าผมจะเล่าเรื่องนี้ต่อ
ขอความสุขสวัสดีจงมีแก่ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน
ด้วยความปรารถนาดี

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-อ่านแล้วน่าติดตามครับ

-ร่างทรง....น่าค้นหา..ครับ

-ขอบคูณครับ

[นายชนะ เวชกุล]

ยินดีที่ได้รู้จักคุณ เพชรน้ำหนึ่ง
ลองอ่านตอน 2 ต่อนะครับ
และอาจจะมีตอน 3
ถ้ายังมีคนสนใจเรื่องนี้
ขอบคุณครับ